10 στοιχεία που όλοι πρέπει να ξέρουμε για τα μωρά
- Τα μωρά είναι κοινωνικά θηλαστικά με ανάγκες κοινωνικών θηλαστικών. Τα κοινωνικά θηλαστικά εμφανίστηκαν πάνω από 30 εκατομμύρια χρόνια πριν και αναπτύχθηκαν με εντατική γονεϊκή φροντίδα (αναπτυξιακή φωλιά). Οι πρακτικές εντατικής γονεϊκής φροντίδας προς τα μωρά περιλαμβάνουν μακρόχρονο θηλασμό προκειμένου να αναπτυχθεί το σώμα και ο εγκέφαλος, συνεχή σωματική επαφή, φυσική παρουσία αυτών που φροντίζουν το μωρό, ανταπόκριση στις ανάγκες του για να αποφευχθεί η δυσφορία, ελεύθερο παιχνίδι με συντρόφους διαφόρων ηλικιών και υποστηρικτική περιγεννητική φροντίδα. Η καθεμία από αυτές τις πρακτικές έχει σημαντικά οφέλη στην υγεία του βρέφους.
ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ: Δηλώστε συμμετοχή και κερδίστε ένα ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΟ Χριστουγεννιάτικο δέντρο αξίας 500€
- [babyPostAd]Τα ανθρώπινα βρέφη γεννιούνται «μισό -έτοιμα» και έχουν ανάγκη από μια εξωτερική μήτρα. Οι άνθρωποι γεννιούνται πολύ νωρίς σε σχέση με τα άλλα ζώα: 9 μήνες νωρίτερα σε σχέση με την δυνατότητα μετακίνησης και 18 σε σχέση με την ανάπτυξη των οστών και τη δυνατότητα αναζήτησης τροφής. Τα βρέφη έχουν το 25% της ενήλικης εγκεφαλικής ικανότητας και το μεγαλύτερο μέρος της αναπτύσσεται τα πρώτα 5 χρόνια. Συνεπώς, η ανθρώπινη φωλιά αναπτύχθηκε έτσι ώστε να παρέχει ακόμα μεγαλύτερη φροντίδα για τα μικρά της λόγω του μη επαρκώς ανεπτυγμένου νεογέννητου. Οι άνθρωποι πρόσθεσαν, επίσης, στη λίστα της αναμενόμενης φροντίδας ένα κοινωνικό περιβάλλον στήριξης της μητέρας και του βρέφους. Στην πραγματικότητα, η εξέλιξη του ανθρώπινου εγκεφάλου διαρκεί μέχρι την τρίτη δεκαετία της ζωής του, άρα η κοινωνική στήριξη και καθοδήγηση συνεχίζεται τουλάχιστον ως τότε.
- Αν οι ενήλικες δεν τα πάνε καλά στη φροντίδα του μωρού, παρουσιάζονται μακροχρόνια προβλήματα. Κάθε μία από τις προαναφερθείσες πρακτικές φροντίδας επηρεάζει μακροπρόθεσμα τη φυσική και ψυχολογική υγεία του ατόμου. Για παράδειγμα, το να κάνεις τα μωρά να δυσφορούν συστηματικά και έντονα (μη δίνοντάς τους αυτό που έχουν ανάγκη) υπονομεύει τη δυνατότητα αυτοελέγχου.
- Τα μωρά αναπτύσσονται με στοργική αγάπη. Η τροφή, η αλλαγή πάνας και η ελάχιστη προσοχή δεν αρκούν για να αναπτυχθoύν πλήρως. Ο Urie Bronfenbrenner o οποίος έδωσε έμφαση στα πολλαπλά συστήματα στήριξης τα οποία ευνοούν τη βέλτιστη ανάπτυξη υποστήριξε ότι τα βρέφη είναι και νιώθουν καλύτερα όταν τουλάχιστον ένα άτομο τα λατρεύει. Για την ακρίβεια, τα μωρά περιμένουν περισσότερα άτομα να τα φροντίζουν. Τα βρέφη είναι έτοιμα για μια κοινότητα οικείων ανθρώπων που θα αποκρίνεται στις ανάγκες τους και θα περιλαμβάνει, φυσικά, και τη μητέρα αλλά όχι μόνο αυτή.
- Το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου των βρεφών αναπτύσσεται γρήγορα τα πρώτα τρία έτη. Το δεξί ημισφαίριο αναπτύσσεται ανταποκρινόμενο στην πρόσωπο με πρόσωπο κοινωνική εμπειρία που περιλαμβάνει εκτεταμένη οπτική επαφή. Αν τα μωρά τοποθετούνται μπροστά σε οθόνες, αγνοούνται και απομονώνονται, χάνουν σημαντικές εμπειρίες και συναισθήματα που προκύπτουν από την ανθρώπινη επαφή και αλληλεπίδραση.
- Τα μωρά έχουν ανάγκη να παίζουν και να κινούνται. Έχουν ανάγκη να είναι στην αγκαλιά αυτού που τα φροντίζει την περισσότερη ώρα. Η σωματική επαφή προσφέρει ηρεμία. Τα μωρά θέλουν συντροφικότητα, όχι απομόνωση.Είναι έτοιμα για παιχνίδι από τη στιγμή που γεννιούνται. Το παιχνίδι είναι μια πρώιμη μέθοδος εκμάθησης αυτοελέγχου και κοινωνικών δεξιοτήτων. Η συντροφικότητα, η φιλία, η αμοιβαία ανταπόκριση και τάση για παιχνίδι χτίζουν την πρακτική και κοινωνική νοημοσύνη.
- Τα βρέφη έχουν εσωτερικευμένα συστήματα προειδοποίησης. Αν δεν παίρνουν αυτό που έχουν ανάγκη είναι σίγουρο ότι σας «ενημερώνουν». Το καλύτερο είναι να ανταποκρίνεται κανείς στις χειρονομίες και στις εκφράσεις του βρέφους και όχι να περιμένει να κλάψει πρώτα. Τα μωρά δυσκολεύονται να σταματήσουν το κλάμα όταν έχει ήδη ξεκινήσει. Η καλύτερη συμβουλή γονεϊκής φροντίδας είναι να ακολουθεί κανείς το μωρό και όχι τους ειδικούς.
- Τα βρέφη κλειδώνουν τις εμπειρίες τους στη διαδικαστική μνήμη όπου είναι απρόσιτες, αλλά, εμφανίζονται, τελικά, στη συμπεριφορά και στις στάσεις τους στη μετέπειτα ενήλικη ζωή χωρίς να το συνειδητοποιούν. Τα βρέφη τραυματίζονται ψυχικά αν οι ανάγκες τους παραμελούνται. Αυτό θα υπονομεύσει την εμπιστοσύνη τους απέναντι στους άλλους, την υγεία, την κοινωνική τους ζωή ως παιδιών, εφήβων και ενηλίκων.
- Ο πολιτισμός δεν μπορεί να σβήσει τις εξελιγμένες ανάγκες των μωρών. Παρ΄όλα αυτά, ο δυτικός πολιτισμός σε μεγάλο βαθμό συνιστά την παραμέληση αυτών των αναγκών σα να μην έχουν σημασία και παρά τις διαμαρτυρίες των παιδιών. Η καθημερινή αυτή αμέλεια περιλαμβάνει την απομόνωση του μωρού, την εκπαίδευση ύπνου μέσω παρατεταμένου κλάματος, τον μη θηλασμό. Όταν αυτή η καταπάτηση των αναγκών συμβαίνει συστηματικά υποσκελίζει την ομαλή ψυχική και βιολογική ανάπτυξη του παιδιού.
Η εκλογίκευση που προκύπτει από την υπερτίμηση του πολιτισμού έναντι της βιολογίας αντανακλά μια έλλειψη κατανόησης της ανθρώπινης φύσης και της εξέλιξης. Αυτό συνέβη στα εργαστήρια με ζώα των οποίων η φύση αγνοήθηκε ή δεν έγινε κατανοητή. Για παράδειγμα, ο Χάρι Χάρλοου, γνωστός για τα πειράματα που έκανε με τους πιθήκους και τη μητρική αγάπη, αρχικά δεν κατανόησε ότι μεγάλωνε μη φυσιολογικούς πιθήκους δεδομένου ότι τους απομόνωνε σε κλουβιά. Το ίδιο έχει συμβεί σε πειράματα και με άλλα ζώα που παρατηρήθηκαν και αναλύθηκαν σε συνθήκες εργαστηρίου και απομόνωσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα πολιτιστικά αξιώματα των επιστημόνων δημιούργησαν αυτά τα αφύσικα ζώα .
Η προσέγγιση που δίνει το προβάδισμα στον πολιτισμό έναντι της βιολογίας πιθανότατα κάνει το ίδιο με τα ανθρώπινα όντα. Μην κατανοώντας τα μωρά και τις ανάγκες τους δημιουργούμε ένα άτυπο είδος ανθρώπου.
Συνεπώς :
Οι εμπειρίες που παραβιάζουν κατ΄εξακολούθηση την εξέλιξη υπονομεύουν την ανθρώπινη φύση και άρα την ομαλή φυσική ανάπτυξη των παιδιών σε κάθε τομέα της ζωής.
Πηγή : birthpsychology.com
To διαβάσαμε στο betterparents.gr