Πόσες φορές έχετε «τσακωθεί» με τα μικρά σας για το φαγητό; Πόσες φορές τα κυνηγάτε για να φάνε έστω μία μπουκιά; Παρακάλια, δωροδοκίες, απειλές, τιμωρίες, φοβέρες και πόσα ακόμα τεχνάσματα χρησιμοποιείτε προκείμενου να φάνε το φαγητό τους. Εκείνα ανένδοτα, «σφραγισμένο» το στόμα του και οι δικαιολογίες άπειρες, μερικές απ΄τις οποίες ευφυέστατες και ξεκαρδιστικές.
- Δεν μ’ αρέσει το μικρό κουτάλι, θέλω το μεγάλο.
- Η γιαγιά μαγειρεύει καλύτερα.
- Θέλω μόνο μακαρόνια.
- Τα χόρτα με τρομάζουν, κρύβει φίδια μέσα του.
- Το φαγητό καίει.
- Πονάει η κοιλιά μου.
- Μπλιάχ… Δεν θέλω ντομάτα, κάνει τα χείλια μου να κολλάνε.
- Είμαι κουρασμένος, δεν θέλω να φάω.
- Δεν μ’ αρέσουν το πορτοκαλί καρότα, μ’ αρέσουν μόνο τα μπλε καρότα.
- Θέλω να τρώω μόνο σοκολάτα.
- Δεν θέλω τίποτα πράσινο στο πιάτο μου.
- Φούσκωσα.
- Θα δώσω το φαγητό μου στα παιδάκια που πεινάνε.
- Α, δεν το θέλω είναι πολύ καυτό
- Α, δεν το θέλω είναι πολύ κρύο.
- Θέλω το φαγητό της αδελφής μου, δεν μ΄αρέσει το δικό μου.
- Θέλω μόνο φράουλες.
- Τι μου ετοιμάζεις; Ότι κι αν μου ετοιμάζεις δεν θα το φάω.