Μπορεί –κάποιες εξ ημών- να παίρνουν Πρώτο Βραβείο Γκρίνιας αναφορικά με τους συντρόφους τους. Μπορεί να μη σταματάμε να σχολιάζουμε, να υπογραμμίζουμε και να τους «κοπανάμε» τα ελαττώματά τους και μπορεί, πράγματι, στον στίβο της ανατροφής των παιδιών συχνά οι μαμάδες να καταβάλουν περισσότερο κόπο απ’ τους μπαμπάδες. Μπορεί ακόμα ο ρυθμιστικός ρόλος της μαμάς στην οικογένεια να συνεπάγεται πολλή υπομονή και περισσότερες ευθύνες από κάθε άλλο μέλος.
Μπορεί να ισχύουν τόσα κι άλλα τόσα στραβά κι ανάποδα, όμως κάντε ένα βήμα πίσω, δείτε τη μεγάλη εικόνα και αναλογιστείτε για ένα λεπτό: θα τα καταφέρνατε χωρίς αυτόν;
Νομίζουμε, λοιπόν, ότι τους χρωστάμε μερικά «ευχαριστώ»…
Ιδού λίγα απ’ αυτά.
1. Ευχαριστούμε που αγκαλιάσατε το νέο της εγκυμοσύνης με ενθουσιασμό. Που και για εσάς ο πρώτος υπέρηχος ήταν αιτία να βουρκώσετε και που κολλήσατε κι εσείς με το τι όνομα θα δώσουμε στο καινούριο μωρό και για το πώς θα φτιαχτεί το δωμάτιό του.
2. Ευχαριστούμε που, παρά το ότι δεν καταλαβαίνατε και πολλά απ’ το πώς νιώθαμε, μας σταθήκατε στην περίοδο της κύησης και υπομείνατε την (δικαιολογημένη) γκρίνια μας για τη μέση που μας πέθαινε και για τις ναυτίες που μας ταλαιπωρούσαν. Και που μας βρίσκατε όμορφες κι ας νιώθαμε σαν αγελάδες.
3. Ευχαριστούμε που παρά το άγχος και την γλυκιά σας αδεξιότητα, φροντίσατε το νεογέννητο σαν μαμά. Που ξυπνήσατε και ξαγρυπνήσατε, που ταΐσατε και κάνατε μπάνιο και αλλάξατε τόσες πάνες.
4. Κι ευχαριστούμε που τα κάνατε όλα αυτά παρά την κάπως υστερική μας τάση να τα κάνουμε όλα μόνες μας, γιατί νομίζαμε ότι μόνο εμείς είμαστε ικανές να φροντίσουμε το μονάκριβο νεογέννητο μας.
5. Ευχαριστούμε που μας κοροϊδεύετε για τους παραλογισμούς και τα άγχη μας και μας συνεφέρετε απ’ την (μικρή) παράνοιά μας.
6. Ευχαριστούμε για όλα τα κρύα, χιλιοειπωμένα αστεία. Μην κοιτάτε που στραβομουτσουνιάζουμε. Μας αρέσουν.
7. Ευχαριστούμε, μπαμπάδες, που δουλεύετε εξαντλητικά, για να «μη μας λείψει τίποτα».
8. Ευχαριστούμε που δίνετε τόση σημασία στο παιχνίδι. Αν δεν ήσασταν εσείς, τα παιδιά μας ίσως γελούσαν λιγότερο.9. Ευχαριστούμε που, κόντρα στην –δυστυχώς ακόμα ζωντανή- κοινή άποψη, δεν θεωρήσατε τίποτα δεδομένο. Ούτε ότι όλα οφείλουν να περνούν αποκλειστικά απ’ τα δικά μας χέρια, ούτε ότι τα παιδιά μεγαλώνουν με αποκλειστική φροντίδα της μαμάς, ούτε ότι οι δικές μας φιλοδοξίες δεν πειράζει να παραμεριστούν αφού γίναμε μαμάδες.
10. Ευχαριστούμε που μας βάζετε πάνω απ’ τον εαυτό σας.
11. Κι ευχαριστούμε που μάθατε να φτιάχνετε πλεξούδες για τις κόρες σας.
12. Κι ευχαριστούμε που μεγαλώνετε γιους που σας μοιάζουν.
13. Ευχαριστούμε για όλες τις φορές που στριμώξατε μπαγκάζια 3 μηνών στο αυτοκίνητο, πριν τις διακοπές, χωρίς γκρίνια.
14. Και για όλες τις φορές που με ιώβεια υπομονή διαχειριστήκατε τα προβλήματα που εμείς αδυνατούσαμε να διαχειριστούμε.
15. Ευχαριστούμε για τις αναλγητικές αγκαλιές και τα καταπραϋντικά «μη στεναχωριέσαι, χαζούλα».
16. Ευχαριστούμε που μας σκεπάζετε όταν μας παίρνει ο ύπνος στον καναπέ και δεν μας θυμώνετε που πάλι κοιμηθήκαμε.
17. Ευχαριστούμε που παίρνετε τα παιδιά στους ώμους σας για να βλέπουν καλύτερα και που κυλιέστε στα γρασίδια και παίζετε μπουγέλο μαζί τους τα καλοκαίρια.
18. Ευχαριστούμε που μας δέχεστε όπως ακριβώς είμαστε: με τα στραβά, τα χαζά, τα εμμονικά μας κολλήματα και τα μαμαδοάγχη μας.
19. Ευχαριστούμε που μουρμουρίζετε νυσταγμένα «συγγνώμη» τα βράδια όταν σας λέμε ότι ροχαλίζετε –κι ας μην μπορείτε να κάνετε τίποτα για να σταματήσετε. Και που μας αφήνετε να ζεσταίνουμε τα κρύα μας πόδια πάνω σας. Και που μας αφήνετε να απλωνόμαστε σαν χταπόδια στο κρεβάτι.
20. Ευχαριστούμε που αποδειχτήκατε αυτό που πάντα θέλαμε.