Είναι τα μικρά πράγματα όπως το να κρατάς ένα χέρι.
Μόνο που σε αυτή την περίπτωση είναι το μικροσκοπικό χέρι του παιδιού μου.
Είναι τα μικροπράγματα όπως να κουλουριάζεσαι με μια κουβέρτα στον καναπέ μαζί με τα παιδί σου στο τέλος μιας δύσκολης και ατελείωτης μέρας.
Είναι τα μικρά πράγματα όπως μια αγκαλιά από την κόρη μου όταν νιώθω πως θέλω να τα παρατήσω.
Είναι τα μικροπράγματα όπως ένα φιλί από τον άντρα μου όταν επιστρέφει σπίτι από την δουλειά.
Πριν αποκτήσω παιδιά, όλοι μου λέγανε πόσο εκπληκτικό είναι.Μου λέγανε πως ήταν ότι καλύτερο τους είχε συμβεί.
Και τότε έκανα και εγώ την δική μου οικογένεια και απέκτησα τα παιδιά μου. Και τότε άρχιζε να μου είναι πολύ δύσκολο.Ήταν εξαντλητικό.Ήταν αγχωτικό.
Υπήρχαν στιγμές που απείχαν πολύ από το “καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί.” Ήταν αυτές οι στιγμές που ήθελα να ουρλιάξω και να ξαναγυρίσω στην ελευθερία μου και στην ανεμελιά που είχα πριν αποκτήσω παιδιά.
Όμως κάθε φορά που ένιωθα έτσι και ήθελα να μετακομίσω σε ένα ερημονήσι ή να ξεσπάσω έστω στα σοκολατάκια,τότε συνέβαινε κάτι μικρό:
Ένα φιλί. Μια αγκαλιά.Ένα χαμόγελο.
Αυτό λοιπόν το μικρό πράγμα μου υπενθύμιζε πως όσο δύσκολο και να γίνεται κάτι όσες στιγμές και να θέλω να ξεριζώσω τα μαλλιά μου από τα νεύρα μου, τα μικρά πράγματα στην καθημερινότητά μου ως γονιός αξίζουν όσο τίποτα άλλο.
Όλα αυτά με κάνουν να νιώθω πως αξίζω να ζω όλα αυτά.
Επειδή τίποτα στην ζωή μου δεν είναι τόσο πολύτιμο , τόσο τέλειο, τόσο υπέροχο όσα αυτά τα μικρά πράγματα…
babyradio.gr- Κατερίνα Π.
O ανταγωνισμός κάνει…καλό!Αρκεί να έχετε υπόψη σας τα παρακάτω.
Θέλω να στηρίζεσαι σε εμένα παιδί μου…
Πόσο βάρος και ύψος πρέπει να πάρει το μωρό μου μέχρι τα 2;