Μεγαλώνοντας, δεν είχα μπαμπά.
Είχα έναν άνθρωπο ο οποίος ήταν παντρεμένος με την μαμά μου για αρκετά χρόνια και ζούσαμε στο ίδιο σπίτι.
Είχαμε έναν άνθρωπο που μας προκαλούσε φόβο, όταν ακούγαμε το αυτοκίνητό του να μπαίνει στο γκαράζ.Δεν ήταν ο ρομαντικός σύζυγος που έχουν οι περισσότερες σύζυγοι στο μυαλό τους. Ήταν ο άνθρωπος που δεν μπορούσε να ελέγξει τα νεύρα του όταν διαφωνούσες μαζί του.
Ήταν ο άνθρωπος που ήθελε τα πράγματα να γίνονται εκείνη την στιγμή. Αν δεν γινόταν τότε η οργή του ήταν ανεξέλεγκτη.Δεν ήταν ο άνθρωπος από τον οποίο περίμενες μια γλυκιά κουβέντα ή υποστήριξη.Ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο δεν άντεχες ούτε 5λεπτο να συνυπάρξεις στο ίδιο δωμάτιο.
Δεν με αποκάλεσε ποτέ “κορίτσι μου ” ή “κόρη μου” και δεν μου έκανε ποτέ αγκαλιές και φερόταν στην μητέρα μου άσχημα.
Δεν ονειρεύτηκα ποτέ τον πατέρα μου να με πηγαίνει στην εκκλησία όταν θα παντρευόμουν ή να κρατάει το χέρι από το πρώτο του εγγονάκι για πρώτη φορά. Αφού λοιπόν μεγαλώνοντας δεν είχα μπαμπά δεν φανταζόμουν τον σύντροφό μου να γίνει πατέρας.
Είχα έναν άνθρωπο που με πήγαινε σε κάθε ραντεβού με τον γιατρό και χαμογελούσε κάθε φορά που έβλεπε το μωράκι μας να μεγαλώνει μέσα μου. Είδα έναν άνθρωπο που μου κρατούσε το χέρι και έκλαψε την πρώτη φορά που είχα προβλήματα με την εγκυμοσύνη.
Είχα έναν άνθρωπο δίπλα μου που με πήγε στο νοσοκομείο όσο πιο γρήγορα μπορούσε όταν δεν αισθανόμουν καλά.Με στήριζε τόσο πολύ και προσπαθούσε να σταματήσει τον πόνο για εμένα. Αν μπορούσε θα το έκανε πραγματικά.
Ήταν δίπλα μου ένας άνθρωπος που περίμενε υπομονετικά 13 ολόκληρες ώρες μέχρι να γεννήσω και να φέρω στον κόσμο τον γιο μας.
Ήταν ο άντρας που όταν πρωτοκράτησε το μωράκι μας στην αγκαλιά του δεν σταμάτησε να το κοιτάει και να μου δίνει φιλιά.Με κοιτούσε με αγάπη και εγώ το ίδιο.
Ήταν ο άντρας που ήταν τόσο υπομονετικός μετά από τις ατελείωτες νύχτες θηλασμού και τόσο καταδεκτικός όταν είχα τα νεύρα μου και ένιωθα πως θα τρελαθώ από την εξάντληση και την κούραση.
Ήταν ο άνθρωπος που έμαθε να αλλάζει πάνες και έλεγε κρυφά στον γιο μας: Μια μέρα εύχομαι να βρεις έναν τόσο καλό άνθρωπο όπως εγώ την μαμά σου.Δεν ήξερε ότι τον άκουγα και του είπε χαρακτηριστικά:Το καλό που σου θέλω να της φερθείς καλά.Ε;
Μπορεί να μην είχα έναν μπαμπά που με συνόδευσε στην εκκλησία ή που αντίκρισε τον εγγονό του για πρώτη φορά.Δεν είχα τον πατέρα που θα γνώριζε για πρώτη φορά τον άντρα που διάλεξα για να περάσω την ζωή μου μαζί του.Όμως είχα την τύχη να δω τον μπαμπά του γιου μου να παίζει μαζί του για πρώτη φορά.Θα δω τον γιο μου και τον μπαμπά του να περνάνε στιγμές πατέρα και γιου.
Θα περιμένουμε με ανυπομονησία να γυρίσει σπίτι αντί να φοβόμαστε. Θα βλέπω τον γιο μου να μαθαίνει από εκείνον πως να σέβεται μια γυναίκα και πως να της δείξει αγάπη όπως εκείνος έδειξε σε εμένα.
babyradio.gr- Κατερίνα Π.
Ένα παιδί δίνει 17 πολύτιμες συμβουλές στη μητέρα του
Η «διακριτικότητα» του θηλασμού