“Να είσαι εκεί κάθε στιγμή.”
Μου είπε μια κυρία στον δρόμο όταν βγήκα βόλτα με τα παιδιά μου. Μα τι λέει , σκέφτηκα. Δεν γίνεται να είμαι συνεχώς κάθε στιγμή με τα παιδιά μου. Κάποια στιγμή θα πρέπει να πάω στην δουλειά μου, να κάνω άλλα πράγματα, να μαγειρέψω και να κάνω δουλειές.
Όμως όσο σκεφτόμουν αυτό που μου είπε τόσο καταλάβαινα ότι εννοεί κάτι άλλο.
Δεν εννοούσε να είμαι συνεχώς με τα παιδιά μου αλλά όταν είμαι με τα παιδιά μου να είμαι εκεί για αυτά. Αυτό είναι το λάθος μου. Όταν είμαι με τα παιδιά μου σκέφτομαι τι έχω να κάνω μετά, που έχω να πάω και τι πρέπει να αγοράσω από το σούπερ μάρκετ.
Για ποιον λόγο να το κάνουμε όλο αυτό; Επειδή έτσι έχουμε μάθει.
Αποφάσισα λοιπόν να αλλάξω. Όταν παίζω με τον μεγαλύτερο γιο μου, παίζω με εκείνον και δεν σκέφτομαι κάτι άλλο. Έχω την προσοχή μου στραμμένη στον γιο μου και όχι στο κινητό μου ή στην τηλεόραση. Όταν ταϊζω το παιδί μου είμαι εκεί για να το θρέψω και να του δώσω τροφή από το σώμα μου και δεν πρέπει να με απασχολεί τίποτα άλλο.
Ακόμη και αν περνάω δύσκολες στιγμές και οι στεναχώριες είναι περισσότερες από τις χαρές πάλι πρέπει να επικεντρώνομαι στο χαμόγελο του παιδιού μου και στην χαρά του να είσαι γονιός. Δεν θα είναι για πολύ καιρό ακόμη παιδιά επειδή μεγαλώνουν γρήγορα και αυτό πρέπει να το ζήσω.
Ενώ πολλές φορές δεν έχουμε προβλήματα έρχονται στιγμές που απλά νιώθω πως δεν αντέχω άλλο. Τα ξενύχτια, η κούραση τα κλάματα των παιδιών μου με κάνουν να μην ζω την στιγμή και να θέλω να περάσω στην επόμενη.
Τότε ενώ θα θέλω να σκέφτομαι άλλα πράγματα, πάλι θα πρέπει να σκεφτώ την ζωή μου ως γονιός και να την ζήσω με ότι και να μου συμβαίνει. Θα ζήσω τις ατελείωτες ερωτήσεις που ξεκινούν με ένα γιατί, τα κλάματα για το αρκουδάκι που έχασε ο γιος μου, τις γκρίνιες από την κούραση και πολλά άλλα.
Όταν όμως νιώθετε πως η ζωή σας με τα παιδιά και η δουλειά σας δεν ισορροπούν, τότε θα πρέπει να αφιερώσετε λίγο χρόνο στον εαυτό σας και να ξαναξεκινήσετε από την αρχή για να είστε εκεί όταν είστε με τα παιδιά σας…
babyradio.gr– Κατερίνα Π.
«Γερό να ‘ναι και ότι να’ ναι…»
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς από μια εργαζόμενη μαμά…