Ήταν κάποτε μία γυναίκα, πολύ θρησκια!πίστευε στο Χριστό, στους Αγίους, στη Παναγία…
Ήταν πολύ αγαπητή, βοηθούσε ανημπορους ανθρώπους, φτωχούς και στην ζωή της έκανε μόνο καλό βάση των πιστευων της! Νιστευε και ακολουθούσε πίστα της γιορτές με ευλάβεια! Όταν ήρθε η ώρα να κάνει την οικογένειά της ήταν πολύ ευτυχισμένη και ο χρόνος κυλούσε με αρμονία και ήταν ευγνώμων για αυτό! Κάποια στιγμή έχασε το μοναχοπαιδι της και η ψυχή της μαύρισε από την στεναχώρια.. Πήγε στο καταφύγιο της στην εκκλησία να μίλησε στον Θεό.. < <Θεε μου, πότε δεν σου ζήτησα κάτι για μένα, ποτέ δεν σου έταξε κάτι και δεν το έφερα, ποτέ δεν έκανε κάτι αντίθετα στην πίστη μου και σε σένα, ποτέ δεν παραπονεθηκα για ότι μου ξημερωνε καθημερινά.
Τώρα πιστεύω πως ωφηλεις να μου εξηγήσεις τον λόγο που με τιμωρεις.. Τι αμαρτία πληρώνω για να με πληγωσεις παίρνοντας μου ότι ωραιότερο δώρο μπορεί να αποκτήσει ένας πιστός σου δούλος, ένα αγγελουδι σου, η απόλυτη ευτυχία της ύπαρξης του ανθρώπου..
Πες μου σε παρακαλώ που εσφαλα;
Τότε Εκείνος χωρίς να χάσει άλλο χρόνο και βλέποντας την αγνότητα που εξακολουθουσε αυτή η γυναίκα να είχε, της είπε… “Τέκνο μου μη κλαις, ησύχασε την ψυχή σου,σκούπισε τα μάτια σου και οταν σου εξηγήσω ότι θες τότε θα καταλάβεις…. Παράπονο δεν έχω απο σένα, είσαι υπόδειγμα θυγατέρας.. Θα σε αφήσω να δεις ότι δεν προλαβες και πες μου αν ακόμα πιστεύεις ότι σε αδίκησα…… ”
Της έδειξε το μοναχοπαιδι της να μεγαλώνει μέσα στην αγάπη και την θαλπωρή,τόσο που όντας άντρας πια είχε μάθει να είναι όλα δικά του , και αν κάτι δεν ήταν όπως αυτός ήθελε χρησιμοποιουσε κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσω προκειμένου να γίνει το δικό του. Έφτασε στο σημείο να ασκήσει βία σωματική αλλά και ψυχολογική, στο διάβα του εσερνε τον θάνατο..
Αφού της έδειξε Όλα όσα έπρεπε να δει, της λέει < <προσπάθησα να σώσω την ψυχή του όσο ήταν νωρίς. Αν τον άφηνα “εκεί” τίποτα και κάνεις δεν θα μπορούσε να τον σώσει όταν ερχόταν η ώρα του να φύγει, και σίγουρα δεν θα αργούσε πολύ αυτο να γίνει. Επέλεξα αυτή τη στιγμή που η ευτυχία δεν είχε προλάβει ακόμα να σπιλωθει,η ψυχή και η καρδιά του ήταν ακόμα αγνή και έτσι μπόρεσα να τον πάρω κοντά μου στο σπίτι μου στο θρόνο μου,με όλους τους αγγέλους μου μαζί…
Όταν έρθει η ώρα θα σε πάω κοντά του και θα συνεχίσετε το δρόμο σας αιώνια μαζί!!!
Τότε η γυναίκα πράγματι σκούπισε τα μάτια της και με ευγνωμοσύνη τον ευχαρίστησε που προστατεψε το σπλαχνο της και του ζήτησε να μην αργήσει η στιγμή που θα τον σφίξει και πάλι στην αγκαλιά της… Του ζήτησε συγχώρεση που αμφεβαλλε για την αγάπη Του σε κείνη και το παιδί της και Του υποσχέθηκε αιώνια υπακοή..
Έφυγε από την εκκλησία γαληνεμενη, έβγαλε τα μαύρα ρούχα και φόρεσε λευκά από την χαρά της, συνέχισε να δίνει αγάπη και όλα όσα έκανε πριν με περισσότερη πίστη!!! Δεν άργησε να συναντήσει το αγγελουδι της, όπως της είχε υποσχεθεί ότι Θεός, όλα έτσι και έγιναν…
Όταν άκουσα αυτή την ιστορία τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα και δεν σας κρύβω πως ακόμα είναι… ΆΓΝΩΣΤΕΣ ΟΙ ΒΟYΛΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡIΟΥ
Από σχόλιο στο facebook,στο άρθρο του babyradio:“Τη μέρα που έχασα το παιδί μου, έχασα τη ζωή μου…”
