Μερικές φορές τα παιδιά μπορεί να θυμώσουν και να έχουν ένα ξέσπασμα για πράγματα που σε εμάς τους γονείς μπορεί να φαίνονται χωρίς σημασία ή και αστεία. Κρατήστε ωστόσο την τελευταία λέξη, θα μας χρειαστεί παρακάτω. Η πρώτη μας αντίδραση καθώς ένα θυμωμένο παιδί έτοιμο να ξεσπάσει δεν είναι η καλύτερή μας είναι να σταματήσουμε την πιθανή έκρηξη θυμού όπως όπως. Συνήθως θα πούμε στο παιδί ότι υπερβάλει ή θα προσπαθήσουμε να εξουδετερώσουμε την πηγή θυμού ή να το αποπροσανατολίσουμε για να το ξεχάσει.
Ωστόσο ένα παιδί όταν είναι θυμωμένο το πρώτο που θέλει δεν είναι να ξεσπάσει τον θυμό του αλλά να μιλήσει γι’ αυτό. Ψάχνει μια ευκαιρία να ακουστεί. Αν λοιπόν το μάθετε να έρχεται σε εσάς και να εκφράζει όλα του τα συναισθήματα θα το κάνει και στην περίπτωση του θυμού.
Για να συνεχίσει ωστόσο να μοιράζεται το θυμό του μαζί σας και να σας τον εμπιστεύεται θα πρέπει να τον διαχειρίζεστε αποτελεσματικά. Κι εδώ επανέρχεται η λέξη «αστεία». Το χιούμορ είναι ένας σημαντικός τρόπος αποσυμφόρησης αρνητικών συναισθημάτων.
Προσπαθήστε να διακωμωδήσετε την κατάσταση. Προσοχή: την αιτία του θυμού όχι το αίσθημα του θυμού. Τραβήξτε την κατάσταση από τα μαλλιά. Παίξτε μαζί της.
Έσπασε ένα παιχνίδι ή χάλασε κάτι (συνηθισμένη πηγή εκνευρισμού στα πιο μικρά παιδιά); Πάρτε το μέρος των παιδιών και ξυπνήστε μέσα τον δραματικό ηθοποιό, τονίζοντας τη συμφορά μεγάλη μας βρήκε και πώς θα το ξεπεράσουμε αυτό….
Μια φίλη ή ένας συμμαθητής μας φέρθηκε άσχημα στο σχολείο ή ο δάσκαλός μας έκανε μια παρατήρηση άδικη εις βάρος μας (λόγοι θυμού σε πιο μεγάλα παιδιά); Όπως και παραπάνω αναδείξτε την «τραγικότητα» της κατάστασης… διακωμωδώντας την…
Όταν τα παιδιά μάς δουν να υπερβάλλουμε και να φέρνουμε την καταστροφή (πριν τα αφήσουμε να τη φέρουν τα ίδια με τον θυμό τους) – βλέπουν μια άκαιρη ή παράλογη συμπεριφορά αντικειμενικά, με ψυχραιμία – καθώς δεν την εκδηλώνουν τα ίδια αλλά (παραδόξως) οι γονείς τους…
Όταν το παιδί ηρεμήσει και βγει από την άσχημη ψυχολογία του θα μπορέσει και να σας ακούσει και να σκεφτεί ψύχραιμα. Και λύση λογική θα βρει και θα συζητήσει μαζί σας για τις αδικίες που μπορεί να συμβούν μέσα στην καθημερινότητα αλλά και για τις μικρές και μεγάλες απώλειες με τις οποίες μπορεί να έρθει αντιμέτωπο.
Αυτό που θέλει από τους γονείς του δεν είναι ούτε σάκο του μποξ ούτε τον μαγικό παντοκολλητή… και κυρίως δεν θέλει κάποιον επικριτή ή που θα προσπεράσει την αιτία του εκνευρισμού τους ή θα το βάλει κάτω από το χαλάκι. Θέλουν ένα αφτί, κάπου να ακουμπήσουν και ίσως την αστεία φωνή της λογικής… που θα τα βοηθήσει να ακούσουν τα ίδια τη φωνή της λογικής και της ηρεμίας μέσα τους.