Εμμονικές συμπεριφορές που σου χαλάνε τις διακοπές.
Και πρόσεξε, για τα παραπάνω δεν παίζει κανένα ρόλο αν θα φύγεις για πολλές ή λίγες μέρες, αν θα ξοδέψεις πολλά ή λίγα ή αν θα πας με εκείνη η παρέα. Είναι πιθανό να σου σκοτώσουν τη διάθεση είτε βρεθείς σε boutique hotel με θέα την Καλντέρα είτε πεταχτείς για να κάνεις δυο βουτιές και να αναπνεύσεις καθαρό αέρα στο εξοχικό της θείας σου στα Καμένα Βούρλα (με τη θεία μέσα).
1. «Να ξυπνήσουμε νωρίς γιατί θα χάσουμε τη μέρα»
Αυτή η ατάκα μακελεύει το νόημα των διακοπών. Διότι οι διακοπές είναι διακοπές, δηλαδή διακόπτεις τη ρουτίνα των καθημερινών επαγγελματικών υποχρεώσεων. Αν είναι να εφαρμόσεις και στις διακοπές πρόγραμμα, το οποίο μάλιστα περιλαμβάνει πρωϊνό ξύπνημα, τότε να πας καλύτερα μόνος σου.
Το να ξυπνήσουμε νωρίς για να προλάβουμε τη μέρα συνεπάγεται διάφορες μικρότερες παράνοιες: μπάνιο σε δύο τουλάχιστον παραλίες (μία μακρινή και μία κοντινή), στις οποίες θα μείνεις αυστηρά για μία ή δύο βουτιές, διότι προς το μεσημεράκι θα πρέπει να φύγετε για να πάτε σε εκείνο το μοναστήρι, που είναι χτισμένο στην άκρη του βράχου και χρειάζεται να ανέβεις περίπου 300 σκαλιά για να το φτάσεις και οι καλόγεροι σε κερνάνε δικιά τους ρακή και λουκούμι.
Και αφού τελειώσεις με το μοναστήρι, θα πρέπει να πάτε σφαίρα σε εκείνο το παραδοσιακό καφενείο, που έχει μπαλκονάκι για να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα και φτιάχνει σπιτικό ραβανί και ένα άλλο γλυκό που το λένε «οι τουλούμπες της κυρά-Φώτως» ή το «Νερατζάκι της γιαγιάς» ή κάτι εντελώς άσχετο, όπως «Τζαμάικα» ή «Τρέλα στο κύμα» (σε αυτή την περίπτωση πλασάρεται για σπεσιαλιτέ κάτι που έκανε τυχαία πριν χρόνια ο ζαχαροπλάστης γιατί είχε ξεμείνει από υλικά και εκεί που ξεκίνησε να φτιάχνει καρυδόπιτα, είδε ότι δεν του έφταναν τα καρύδια).
Και αφού ξεμπερδέψετε με γλυκά και καφέ, θα πρέπει να πάτε να φάτε γιατί αν αργήστε δεν θα βρείτε τραπέζι. Και αφού τελειώσετε με αυτό το τασκ, που στο μεταξύ η ώρα έχει πάει 22:00-22:30, και λες «Ας πιούμε ένα ποτάκι να χαλαρώσουμε λίγο γιατί είμαστε όλη τη μέρα στο τρέξιμο», έρχεται η γκρίνια: «Ναι, αλλά να μην το παρακάνουμε γιατί πρέπει να ξυπνήσουμε νωρίς αύριο να μην χάσουμε τη μέρα». Όχι!
2. Ο καθένας τα δικά του
Αυτό το συναντάς μόνο σε διακοπές με μεγάλη παρέα. Μιλάμε για ψυχαναγκασμό που αγγίζει (τι αγγίζει, είναι ο ορισμός) της τσιγγουνιάς και της μιζέριας. Διότι έχει ένα νόημα αν όντως κάποιοι έφαγαν ή ήπιαν εμφανώς περισσότερο από κάποιους άλλους (όπου μεταξύ μας ακόμα και σε αυτοί την περίπτωση, αυτοί που ξόδεψαν τα πολλά απλά καλύπτουν και το μερίδιο των υπόλοιπων), αλλά είναι εντελώς εκνευριστικό όταν παίρνετε όλοι πάνω κάτω τα ίδια πράγματα.
Μάλιστα, πάντα υπάρχει ο τύπος που κάνει το αστείο «Ναι, αλλά θα σου το χρεώσω τώρα» σε εκείνον ή εκείνη που απλώς «κλέβει» μια τηγανητή πατάτα από το πιάτο του. Το ξέρεις αυτόν τον τύπο, τον έχεις και στη δικιά σου παρέα. Και αν νομίζεις ότι δεν…, τότε σου έχω άσχημα νέα. Και ο νοών, νοείτο.
3. Το ιερό μέιλ
Εδώ μιλάμε για ό,τι πιο κοντά στη λαϊκή δημιουργία, καθώς η ταυτότητα του συντάκτη του μέιλ χάνεται στα βάθη του χρόνου. Πρόκειται για ένα μέιλ που έχει φτάσει σε εσένα μετά από περίπου 3.000 προωθήσεις και ακόμα και αν βλέπεις το όνομα του αρχικού αποστολέα δεν μπορείς να ξέρεις αν είναι όντως αυτός.
Το χειρότερο με αυτό το μέιλ είναι ότι διαθέτει status κύρους εφάμιλλο με τις πλάκες που κατέβασε ο Μωυσής από το όρος Σινά. Θα πρέπει να πας στη συγκεκριμένη ταβέρνα για φαγητό, να πιεις συγκεκριμένο κοκτέιλ στο τάδε μπαρ, να δεις το συγκεκριμένο χωριό σε συγκεκριμένη ώρα της ημέρας και να ψάξεις να βρεις ένα συγκεκριμένο παππού σε ένα συγκεκριμένο καφενείο και να ακούσεις τις ιστορίες του και να παίξεις μαζί του πρέφα.
Το ακόμα τραγικότερο είναι πως είτε θα πας εκεί που θα πάνε όλοι, επομένως δεν είχες καμιά ανάγκη το μέιλ, είτε θα πας σε κάτι εντελώς άκυρο, δήθεν ψαγμένο, και θα βρεθείς απλά κάπου στη μέση του πουθενά, χωρίς σήμα στο κινητό και με κάτι απορημένους μπαρμπάδες να σε κοιτάνε και να αναρωτιούνται μεταξύ τους «καλά ποιανού είναι αυτός τώρα;».
Το πιο πιθανό, βεβαια, είναι ότι τα μισά από όσα προτείνονται έχουν κλείσει γιατί το μέιλ μάλλον είχε γραφτεί πριν από 15 χρόνια.
4. Η κατάρα των σόσιαλ
Πήγες Τήνο; Φωτογραφία στην πράσινη πολυθρόνα της Κολυμπήθρας. Και αναμονή για να έρθει η σειρά σου να κάτσεις. Πήγες Αντίπαρο; Story από τη La Luna στις 6 το πρωί. Πήγες μέχρι το περιστέρι, status στο Facebook για την καντίνα του Billy’s.
Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Εννοώ ότι κάθε πόρτα των Κυκλάδων είναι ευκαιρία για ένα post στο Instagram. Κάθε σοκάκι αφορμή για ένα status, κάθε σαπιόβαρκα που δεν καταδέχεται να κουτσουλίσει ούτε γέρικος γλάρος που φωτογραφήθηκε με βύσμα για τουριστική καρτ ποστάλ μεταμορφώνεται σε αιτία για να αναδείξεις το καλλιτεχνικό σου ταλέντο. Κάθε άθλια χωριάτικη που κοστίζει 10 φορές πάνω από την αξία της και κάθε ποτήρι γεμάτο με κηροζίνη αντί για οινόπνευμα που σου σερβίρουν στο τελευταίο μπιτσόμπαρο με έπιπλα από μπαμπού για να δείχνει έθνικ, λόγος για να σηκώσεις τις χερούκλες σου και να αρχίσεις τις φωτογραφίες.
Δώσε λίγο προσοχή σε αυτό που θα πω: Λαϊκό δικαστήριο, απολογία 3 δευτερολέπτων και ποινή αμείλικτη: σου κόβουμε αμέσως χέρια και δεδομένα στο κινητό.
5. Να είμαστε παντού στην ώρα μας
Μοιάζει με τον πρώτο ψυχαναγκασμό, με τη βασική διαφορά ότι δεν περιλαμβάνει απαραίτητα το πρωϊνό ξύπνημα. Φεύγει το πλοίο στις 9:00 να είμαστε στο λιμάνι από τις 6:00. Γιατί; Προφανώς για να κάνουμε παρέα στον καμαρότο που είναι μόνος του και βλαστημάει νυσταγμένος. Φεύγει το ΚΤΕΛ για την παραλία στις 14:00 και ξέρεις ότι θα βρεις να κάτσεις, αλλά είμαστε εκεί από τη μία. Γιατί; Μα δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις από να σε χτυπάει ο ήλιος και να στέκεσαι όρθιος και να ιδρώνεις στη στάση ενός ΚΤΕΛ ενός οποιουδήποτε νησιού, ενώ την ίδια ώρα ακριβώς απέναντι είναι ο οδηγός που θα κάνει το δρομολόγιο, πίνει τα ούζα και γελάει στα κρυφά μαζί σου;
Υψώνω πανό πριν φύγω για καλοκαίρι: Οι διακοπές είναι για να ρίξουμε ρυθμούς, όχι για να τρέχουμε σαν το Βέγγο για να τα προλάβουμε όλα.
Πηγή:ratpack.gr