Αγαπητή Μαμά-Στο-Σπίτι: μην αφήνεις τους άλλους να ορίζουν την αξία σου!
Είχα μια συζήτηση με έναν συγγενή τις προάλλες. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, θα σας πω απλά οτι μου είπε πως οι μαμάδες στο σπίτι δεν δικαιούνται καμία ελεύθερη μέρα, καθώς αυτό που κάνουν δεν έχει καμία σχέση με δουλειά και ουσιαστικά “σιγά το πράγμα”!
[babyPostAd]
Είμαι Μαμά-Στο-Σπίτι τα τελευταία 4 χρόνια. Είμαι επίσης άνθρωπος που θέλει να νιώθει πετυχημένος και ικανοποιημένος απο το έργο που κάνει καθημερινά. Έτσι, εκνευρίστηκα όταν ένα μέλος της εκτεταμένης οικογένειάς μου, βασικά μου είπε οτι αυτό που κάνω κάθε μέρα δεν αξίζει ούτε είναι πραγματικά απαραίτητο.
Τελείωσα τη συζήτησή μου με τον εν λόγω συγγενή χωρίς πολλά πολλά, γιατί δεν ήθελα να πω κάτι που θα το μετανιώσω. Άλλωστε , δεν είναι η πρώτη φορά που έχω ακούσει τέτοια πράγματα για τις Μαμάδες-Στο-Σπίτι. Πολλές φορές, οι απόψεις προέρχονται από ανθρώπους που δεν ήταν ποτέ μαμά ή μπαμπάς στο σπίτι.
Δεν θέλω να συγκριθώ με τους γονείς που εργάζονται, γιατί θα είμαι απόλυτα ειλικρινής, σας βγάζω το καπέλο. Δεν ξέρω πώς το κάνετε όλο αυτό και έχετε τον απόλυτο σεβασμό μου. Όχι, αυτό είναι για μένα και για τους γονείς που μένουν στο σπίτι. Αυτοί που έχουν το προνόμιο να βλέπουν τα μωρά καθώς μεγαλώνουν. Αυτοί που βρίσκονται δίπλα στα απιδιά τους μέρα και νύχτα. Αυτοί που πρέπει να κάνουν όλες τις δουλειές του σπιτιού ενώ ταυτόχρονα παίζουν με τα παιδιά. Αυτοί που ποτέ δεν έχουν πραγματικά μια μέρα “ρεπό” επειδή οι δουλειές μας είναι οι ζωές μας.
Θέλω εσείς, η μαμά στο σπίτι (ή ο μπαμπάς) να συνειδητοποιήσετε ότι αξίζετε πολύ περισσότερο από ό, τι λένε οι άλλοι για εσάς. Ο τίτλος σας ως γονέας-στο-σπίτι δεν καθορίζει το ποιος είστε βαθιά μέσα σας. Δεν ορίζει το πρόσωπο που έχει μια μητέρα έξω από το σπίτι και τα παιδιά της. Δεν περιγράφει την εκπαίδευσή σας, τα πάθη σας, τις σκέψεις σας για τη ζωή.
Βέβαια, βρισκόμαστε σε αυτή τη φάση της ζωής μας όταν, κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, οι ανάγκες μας έρχονται τελευταίες και ο προσωπικός μας χρόνος είναι λίγος η ανύπαρκτος. Έχουμε τα μωρά που αρπάζουν το παντελόνι μας, τα νήπια μας φωνάζουν από το κάθισμα της τουαλέτας και μαλώνουμε για τα διαβάσματα με τα μεγαλύτερα παιδιά μας, για να μην αναφέρουμε ότι πρέπει να φροντίζουμε και το να είναι οι σύζυγοι μας ευτυχείς. Ακόμη και η γάτα μας έρχεται πρώτη μερικές φορές.
Είμαστε τα κέντρα των οικογενειών μας, οι μικρές μηχανές που συνεχίζουν να δουλεύουν όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας, ώστε το τρένο να μπορεί να συνεχίσει να κινείται. Επειδή δεν υπάρχει επιβράδυνση, ποτέ. Όλοι κάνουμε τόσα πολλά για τα παιδιά μας, τα σπίτια μας και τις οικογένειές μας ότι όταν κάποιος μας αμφισβητεί, πονάει πραγματικά. Μας κάνει να κοιτάξουμε προς τα μέσα και να αμφισβητούμε όλα όσα έχουμε γίνει. Μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν όλα όσα κάνουμε κάθε μέρα είναι άχρηστα και ανώφελα;
Λοιπόν, είμαι εδώ για να σας πω ότι έχει σημασία. Δεν γίνονται όλα για το τίποτα. Αυτό που κάνετε είναι τόσο σημαντικό. Μπορεί να μην το βλέπετε ακόμα, αλλά κάποια μέρα, θα το δείτε. Θα το δείτε την πρώτη μέρα του νηπιαγωγείου, καθώς γυρίζει να σε κοιτάξει μια τελευταία φορά πριν περπατήσει μέσα από την πόρτα. Θα το δείτε όταν κάνει το πρώτο της βήμα και είστε εκεί για να την πιάσετε πριν πέσει στη δεύτερη προσπάθεια. Θα το δείτε όταν σας καλεί από τη δουλειά να σας ευχαριστήσει που θυμηθήκατε να βάλετε το πιρούνι που ξέχασε στο δοχείο του γεύματος γι ‘αυτόν.
Θα σας δείξουν. Αυτοί για τους οποίους μένετε στο σπίτι. Αυτοί που βασίζονται σε εσάς για να τους μετακινήσετε, να τα ταΐσετε, να τους βοηθήσετε, να τους φροντίσετε και να τους αγαπάτε. Αυτοί που χρειάζονται να είστε στο σπίτι τώρα, ώστε τα παιδιά σας να μεγαλώσουν κάτω από την καθημερινή φροντίδα ενός από τους γονείς τους.
Ίσως να μένετε στο σπίτι επειδή δεν έχετε κάποια άλλη επιλογή. Ίσως να μείνετε σπίτι για να εξοικονομήσετε χρήματα για τη φροντίδα των παιδιών. Ή ίσως είστε απολυμένοι και αυτή η κατάσταση είναι απλώς προσωρινή. Δεν έχει σημασία ποια είναι η κατάστασή σας, αν είστε Μαμά-Στο-Σπίτι από επιλογή ή αν έτυχε – Μην αφήνετε ποτέ σε κανέναν να σας κάνει να νιώσετε ότι δεν αξίζετε τον έπαινο, τον χρόνο στον εαυτό σας ή την αναγνώριση!
Αξίζετε τόσο πολύ – περισσότερο από ό, τι γνωρίζετε!
Επιμέλεια κειμένου για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή