Αγαπητή μαμά, θέλεις να γίνουμε φίλες;
Θέλω να γίνουμε φίλες. Εσύ; Θέλω να είμαστε δυο μαμάδες φίλες. Εσύ; Στην ίδια γειτονιά, με τα παιδιά μας να κάνουν παρέα, να πηγαίνουμε βόλτες μαζί, να έρχεσαι σπίτι μου, να έρχομαι στο σπίτι σου… Θέλεις; Μπορείς; Αντέχεις;
Αντέχεις την ακαταστασία; Γιατί ξέρεις, το σπίτι μου στο 90% των περιπτώσεων είναι άνω-κάτω, με παιχνίδια απλωμένα στη μέση του καθιστικού, με βιβλία κάπως άτακτα παρατημένα και ζωγραφιές απλωμένες, με ρούχα που περιμένουν να διπλωθούν ή να σιδερωθούν. Κάποιες φορές μπορεί να τύχει και τα κρεβάτια να είναι άστρωτα ή τα πιάτα, ακόμα στο νεροχύτη. Μπορεί τα παιδιά να ζωγραφίζουν και στο πάτωμα να δεις τριμμένες κιμωλίες… Το αντέχεις;
Αν όχι, καλύτερα μην έρθεις. Γιατί αν πρέπει να καθαρίζω τρεις ώρες πριν έρθεις να πιούμε έναν καφέ, δεν το αντέχω εγώ…
«Μαμά, είμαι ερωτευμένη» – Πώς θα νιώσετε όταν η κορούλα σας πει για τον πρώτο της έρωτα;
Ξέρεις δεν ήμουν πάντα έτσι. Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου ήμουν ένας άνθρωπος της τάξης και της οργάνωσης (ακόμα είμαι σε μεγάλο βαθμό, όμως η παρουσία και η ζωή των παιδιών στο σπίτι με αναγκάζουν να το διαπραγματεύομαι κάθε μέρα και κάθε ώρα που περνάει). Ανάμεσα στην τάξη και στην αταξία του μεγαλώματός τους, επιλέγω το δεύτερο και αναζητώ τρόπους να το αντέξω εγώ.
Εσύ; Θα το αντέξεις; Θα έρθεις για καφέ στο σπίτι μου, χωρίς να κοιτάξεις με απογοήτευση τριγύρω, χωρίς να με κρίνεις ή να με καταδικάσεις ως την πιο άχρηστη νοικοκυρά; Θα έρθεις για έναν καφέ στο σπίτι μου, με αγάπη και αποδοχή; Μπορούμε να καθίσουμε παρέα, να κουβεντιάσουμε, να βάλεις ένα χεράκι στο δίπλωμα των ρούχων αν θέλεις…
Κι αν με καλέσεις εσύ για καφέ, σε θερμοπαρακαλώ, μην κάθεσαι να συμμαζέψεις και να καθαρίσεις πριν. Δεν θα έρθω για να σε ελέγξω αλλά για να απολαύσω την παρέα σου. Δεν θα έρθω για να σε κρίνω αλλά για να σε δω. Ξέροντας ότι είσαι η καλύτερη μαμά, νοικοκυρά, σύζυγος και εργαζόμενη!
Γράφει η Αννέτα Γρίβα
Πηγή: photodentro.gr