Της Γεωργίας Ανδριώτου.
Τη ζωή μου τη διάλεξα. Το ίδιο και τους ρόλους μου. Αυτούς της συζύγου και της μάνας.
Δυο ρόλους που τους ονειρευόμουν από μικρό κοριτσάκι όταν κανάκευα τις κούκλες μου. Δυο ρόλους που οι περισσότερες γυναίκες της γενιάς μου είχαν αποδεχτεί – έφηβες ακόμα- ως τους βασικούς στη ζωή τους.
Μπορεί στην πορεία αυτής της ζωής πολλές ανάμεσά μας να τους αναθεώρησαν ή να αναγκάστηκαν να τους αλλάξουν, αλλά εγώ δεν ανήκω στις γυναίκες αυτές.
Νιώθω υπέροχα να είμαι μάνα και σύζυγος. Ναι, αγαπώ τους ρόλους μου. Κι ας μου χρεώνεις ότι η ζωή μου είναι άδεια. Επειδή δεν έχω φιλοδοξίες, επειδή τα όνειρά μου δεν ταξίδεψαν μακριά. Κι ας προσπαθείς να με κάνεις να νιώσω ανεπαρκής, γιατί δε δουλεύω και δεν μπορώ να στηρίξω αποτελεσματικά τον σύντροφο και την οικογένειά μου.
Βλέπεις, για μένα η οικογένεια δεν είναι μόνο μια οικονομικά καλυμμένη συνθήκη. Δεν είναι μόνο φροντίδα. Οικογένεια για μένα σημαίνει μια διαρκής προσπάθεια να κάνεις την υπέρβασή σου όλες εκείνες τις στιγμές που νιώθεις απογοητευμένη ή κουρασμένη. Να είσαι πάντα παρούσα στις ανάγκες των ανθρώπων που αγαπάς.
Δεν είναι τέλεια η ζωή μου ούτε ιδανική. Δεν τρέφω αυταπάτες. Είναι μια ζωή που την παλεύω με τον δικό μου τρόπο, δίνω τις δικές μου μάχες με διαφορετικούς όρους από σένα.
Γνωρίζω πολύ καλά πως θα έρθει η ώρα που τα δεδομένα μου θα αλλάξουν. Τα παιδιά μου θα ανοίξουν τα φτερά τους και θα φύγουν μακριά. Ποιος είπε όμως πως ο ρόλος της μάνας περιορίζεται μόνο μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της; Για τα παιδιά μου θα είμαι πάντα η μάνα τους, έτοιμη να σταθεί δίπλα τους σε κάθε καινούριο ξεκίνημα της ζωής τους. Και θα κάνουν πολλά τέτοια ξεκινήματα.
Κι αν ακόμα ισχυριστείς ότι ίσως μια μέρα πάψω να είμαι η σύζυγος κάποιου, ίσως και να ισχύει. Η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές. Ένα είναι όμως σίγουρο. Τον άνθρωπο που διάλεξα να γίνει πατέρας των παιδιών μου, θα τον παλέψω. Κι αν δεν καταφέρω να τον κρατήσω δίπλα μου, τουλάχιστον θα κοιτάζω τα παιδιά μου στα μάτια σίγουρη ότι υπεράσπισα το δικαίωμά τους να μεγαλώνουν μαζί με τον πατέρα τους.
Αν νιώθω ανασφάλεια; Καμιά φορά, ναι. Είναι φορές που φοβάμαι τι θα σήμαινε το να μείνω μόνη. Χωρίς πόρους, χωρίς υποστήριξη. Το τίμημα των ρόλων μου είναι να μην είμαι οικονομικά ανεξάρτητη. Αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι όλοι οι ρόλοι έχουν ένα τίμημα. Ακόμα και ο δικός σου, αυτός της φιλόδοξης και ανεξάρτητης γυναίκας. Εσύ στερείσαι στιγμές από τους αγαπημένους σου, κομμάτια από το μεγάλωμα των παιδιών σου. Δεν έχει, επομένως, σημασία να συγκρίνουμε το τίμημα που πληρώνει η καθεμιά μας. Αυτό που έχει σημασία είναι να σε καλύπτουν οι ρόλοι που επέλεξες.
Κι εγώ αγαπώ τους δικούς μου ρόλους. Αγαπώ να είμαι σύζυγος και μάνα!