Μας το έστειλε η αναγνώστριά μας Γ.Χ
Είμαι 26 χρονών. Παντρεύτηκα μόλις πρόπερσι… Ο άντρας μου και εγώ είμαστε μαζί 6 χρόνια.
Πριν αποφασίσουμε να παντρευτούμε, μου έλεγε ο γλυκός μου: «να κάνουμε ένα παιδάκι τώρα χωρίς να αγχωνόμαστε και μετά γάμο και βάφτιση μαζί…»
«Σιγά του λέω!!! Εγώ τα θέλω όλα με τη σειρά τους!»
Αυτό έγινε πριν από 4 χρονια.Τωρα,2 χρόνια μετά το γάμο και μετά από άπειρες προσπάθειες, κάθε μήνα περιμένοντας τις γόνιμες μέρες, του δίναμε και καταλαβαινε, αποτέλεσμα μηδέν!
Συζητώντας με την κολλητή μου, μου λέει, «Γιατί δε πας σε ένα γυναικολόγο να ζητήσεις βοήθεια;» «Και δε πάω λέω!»
Φοβόμουν η αλήθεια είναι… Τέλος πάντων, πήγα. Τσουπ, πολυκυστικές!!!! Μα της λέω, με σταθερό κύκλο κάθε μήνα, πολυκυστικές;
«Να ορίστε, κοιτά τις ωοθήκες μου λέει, στην οθόνη του υπέρηχου…» Τίγκα και οι 2 ωοθήκες!!! «Και τώρα της λέω;»
Μου εξήγησε οτι δεν κάνω ωορρηξία λόγω πολυκυστικών, για αυτό δεν έχω δει αποτέλεσμα.. Ξεκίνησα αντισυλληπτικά για 6 μήνες, λέγοντας μου ότι θα με βοηθήσουν.
Πέρασαν οι 6 μήνες, περιμέναμε 2 μήνες και ξεκινήσαμε αγωγή με διάφορα χάπια και ενέσεις…
Έχω πάρει ημερολόγιο και γράφω κάθε μέρα τι παίρνω γιατί θα τα ξεχάσω τόσα πολλά χάπια πλέον… Ο άντρας μου που ήταν πάντα ήρεμος, δεν είχε αγχωθεί ποτέ, ξαφνικά βλέπω οτι με κοιτάζει με ένα περίεργο ύφος, σα να είμαι τρελή!!! Σα να θέλει να μου πει: πως κάνεις έτσι;
Εγώ όμως κλαίω τα βράδια. Γιατί ίσως εάν είχαμε αρχίσει 4 χρόνια πριν τις προσπάθειες, ίσως να είχαμε κερδίσει πολύ χρόνο…
Σήμερα έκανα χοριακη.0.84 ,αρνητική. Ήθελα να σκίσω το χαρτί, να τσακωθώ με τον μικροβιολόγο. Μου φταίνε όλα. ΟΛΑ. Πάμε για τον επόμενο κύκλο… Και πάλι από την αρχή…
Μα δε μπορώ να κάνω έρωτα με τον άντρα μου συγκεκριμένη ώρα-μέρα. Πως να το κάνω αυτό; Δεν είμαι ρομπότ του σεξ… ούτε ο άντρας μου. Εμείς ήμασταν πάντα χαλαροί. Ξαφνικά έχουν γκρεμιστεί τα πάντα μέσα μου. Δε βγαίνω έξω, δε πάω γυμναστήριο πλέον, δεν γελάω.
Τώρα καταλαβαίνω τις γυναίκες που κάποτε “παρεξηγούσα” έλεγα πως κάνουν έτσι; Έτσι έρχονται τα παιδιά; ΝΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑ!
Τώρα το καταλαβαίνω… Άλλες τα “πετάνε” στα σκουπίδια…
Μην σας κουράζω άλλο. Απλά κάπου θέλω να μιλήσω. Σε γνωστούς πέρα απο 2 άτομα δεν έχω βγάλει κουβέντα. Όλοι απλά αναρωτιούνται που έχει πάει η ζωντάνια μου.. Μόνο αυτοί που μπορούν να με καταλάβουν αξίζει να ξέρουν .Οι άλλοι μόνο χαίρονται και κοροϊδεύουν.
Καλό κουράγιο. Σε μένα. Σε όλες αυτές που προσπαθούν και που τα βράδια κλαίνε κρυφά.
Γιατί κλαις όταν γι αυτό που είσαι γεννημένη δεν γίνεται πραγματικότητα…