Η άλλη πλευρά της μητρότητας!
Αντιμέτωπη με την αλήθεια του εαυτού της βρίσκεται μια μητέρα τριών παιδιών, που καταθέτει την προσωπική της ιστορία και μιλά για την άλλη πλευρά της μητρότητας. Για τα συναισθήματα, όταν δεν υπάρχουν χρήματα ή έστω λίγη βοήθεια από συγγενείς. Μιλά για εκείνες τις περιστάσεις που απλά καταβάλλουν έναν άνθρωπο, μια γυναίκα, μια σύζυγο. Όπως σημειώνει, φυσικά κι υπάρχουν στιγμές απόλυτης χαράς, απίστευτης ευτυχίας και κύματα γέλιου! Πώς θα μπορούσαν να μην υπάρχουν άλλωστε; Όμως ξεκαθαρίζει πως δεν είναι η superwoman κι ελπίζει για το καλύτερο! Το post που υπογράφει η Cara Paiuk, δημοσιεύει η huffingtonpost.
[babyPostAd]Μπορεί με κάποια να συμφωνήσετε, μπορεί με άλλα να διαφωνήσετε…Τελικά όμως είναι η “κατάθεση” της δικής της ψυχής!
“Πώς είσαι;…
Θεωρώ ότι η ερώτηση είναι σχεδόν ενοχλητική αυτές τις μέρες. Πώς υποτίθεται ότι πρέπει να απαντήσω; Οι περισσότερες μονολεκτικές απαντήσεις όπως “υπέροχα / καλά / καταπληκτικά ” δεν είναι αληθινές, αλλά αμφιβάλλω αν αυτός που θέτει αυτό το ερώτημα, ζητά κάτι περισσότερο από μια ευγενική απάντηση! Θέλει τελικά κανείς την αλήθεια ; (Έτοιμοι ή όχι,έρχεται…)
Η αλήθεια είναι πως έχω εξαντληθεί, είμαι απογοητευμένη και πολύ συχνά αισθάνομαι μοναξιά, ανάμεσα στα τρία μου παιδιά, δύο σκυλιά, ένα σύζυγο και την πιο πρόσφατη “προσθήκη” μας, ένα ψάρι που ονομάζεται Ανόητη Χήνα. Φυσικά και υπάρχουν στιγμές απόλυτης χαράς, απίστευτης ευτυχίας και κύματα γέλιου! Όμως, οι χρόνοι ανάμεσα σ’ εκείνες τις στιγμές, μοιάζουν κενοί. Οφείλω να ρωτήσω τον εαυτό μου…Έτσι θα είναι πάντα; Δεν νομίζω ότι πρόκειται να γίνουν ευκολότερα τα πράγματα. Νομίζω ότι απλά θα εξελιχθούή ίσως και όχι…
Όλοι με ρωτούν με δέος…”Μα, πώς τα καταφέρνετε;” Η αλήθεια είναι πως δεν τα καταφέρνω καθόλου καλά. “Σκοντάφτω” κάθε μέρα , πολλές φορές και δεν είναι πολύ “χαριτωμένα”, γιατί :
• Φοράω τα ίδια ρούχα για μέρες
• Κάνω ντους δύο φορές την εβδομάδα, αν είμαι τυχερή
• Το πλυντήριο δεν βγάζει ποτέ διπλωμένα ρούχα
• Δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που διάβασα ένα βιβλίο
• Δεν τρώω καλά και είμαι τυχερή αν βρω χρόνο για να μαγειρέψω δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα
• είμαι υπέρβαρη από τις εγκυμοσύνες και τις θεραπείες γονιμότητας και δεν μπορώ να πάρω τον έλεγχο
• Γκριζάρω νωρίς κι ανησυχώ για το οτι πρέπει να παραμείνω νέα για τα παιδιά μου
• Είμαι κουρασμένη. Πάντα κουρασμένη
• Ο σύζυγός μου είναι σε αδιέξοδο και δεν είμαι περήφανη γι ‘αυτό
• Οι υπερβολικές υποχρεώσεις και το…καθόλου παιχνίδι με τα παιδιά μου, με κάνει υπερβολικά ευερέθιστη
• Και το χειρότερο απ ‘όλα…Χάνω την υπομονή με το γιο μου
Φαίνεται πως δεν έχω ποτέ το χρόνο να κάνω το οτιδήποτε. Κι όταν ξαφνικά ένα παράθυρο… ευκαιρίας φαίνεται ν’ ανοίγει μαγικά, αισθάνομαι παράλυτη. Μοιάζω ανίκανη να κάνω τη “δουλειά”, λόγω της εξάντλησης. Αισθάνομαι κλονισμένη και δεν ξέρω τι ν’ αντιμετωπίσω πρώτα. Κι ακριβώς τη στιγμή που βρίσκω τη δύναμη να “σηκώσω” τον εαυτό μου, ένα μωρό κλαίει και με χρειάζεται.
“Ξοδεύω”, ατελείωτες ώρες, παρακολουθώντας τα μωρά την ώρα που “ανιχνεύουν”, κατανοούν, προσπαθούν να καθίσουν και να εξερευνήσουν. Σίγουρα , αυτό είναι διασκεδαστικό για λίγο. Αλλά για ώρες; Αισθάνομαι πως το μυαλό μου μουδιάζει. Παρόλ’΄αυτά δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω τους, γιατί κάθε φορά που το κάνω, κάποιο απ’ όλα θα κολλήσει κάτω απ’ τον καναπέ ή με κάποιο τρόπο θα συμβεί κάτι άλλο. Δεν μπορώ να δουλέψω, ενώ τα μάτια και τα αυτιά μου, έχουν εκπαιδεύονται να βρίσκονται επάνω τους! Και τα τηλεφωνήματα; Ξεχάστε το ! Ενστικτωδώς απαιτούν τα τρόφιμα, την προσοχή, αγκαλιές ή αλλαγή πάνα, αμέσως μόλις αρχίσω να μιλώ σε κάποιον άλλο, πέρα απ’ αυτά!
Γράφω σε κενά των δύο λεπτών, πράγμα που σημαίνει πως ένα κομμάτι που θα χρειαζόταν μια ώρα για να γραφτεί, εμένα μου παίρνει μέρες. Ή περισσότερο! Όσο για την επεξεργασία των φωτογραφιών; Μια διαδικασία που μου αρέσει, αφού ικανοποιεί τη δημιουργική “φαγούρα” μου, δεν μπορεί ποτέ να γίνει τόσο εμπεριστατωμένα όσο θέλω εγώ. Δεν υπάρχει ποτέ χρόνος για ν’ ανακαλύψω νέες δεξιότητες. Με το ζόρι βρίσκω χρόνο να κάνω ντους και δεν θυμάμαι καν την τελευταία φορά που έφτιαξα τα μαλλιά μου ή που τ’ άφησα κάτω. Είναι πάντα τυλιγμένα επάνω, για να αποφύγω τα μαλλιοτραβήγματα απ’ τα παιδιά μου.
Δεν έχω καθόλου προσωπικό χώρο και το πιο δύσκολο, είναι κάποια βράδια που όλα τα παιδιά κοιμούνται, ο σύζυγός μου θέλει να χωνόμαστε στον καναπέ. Τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση. Στις 9:00 μ.μ. το βράδυ, κι αφού είμαι όλη μέρα με τα παιδιά κολλημένα επάνω μου, χρειάζομαι χώρο ν’ αναπνεύσω τον αέρα γύρω μου. Θέλω να διεκδικήσω εκ νέου την αίσθηση του εαυτού μου, έστω και για λίγη ώρα. Και στη συνέχεια , όταν εισπράττω την εξάντληση και την απογοήτευση του συζύγου μου,θυμώνω γιατί ξέρω ότι αυτή δεν είναι η γυναίκα που του αξίζει, αλλά ούτε κι η γυναίκα που θέλω να είμαι!
Τα χρήματα μας είναι πολύ περιορισμένα κι εγώ μάλλον θα πρέπει να επιστρέψω στην εργασία μου σύντομα. Νωρίτερα από ό, τι ελπίζαμε. Τα οικονομικά μας δεν αντέχουν και δεν μου επιτρέπουν να μείνω σπίτι να φροντίζω τα παιδιά μου. Το πιο πιεστικό στο μυαλό μας, είναι η αδυναμία να βρούμε ένα σπίτι για να ριζώσουμε, αφού δεν φτάνουν τα λεφτά μας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να παραμείνουμε στο σπίτι που νοικιάζουμε τώρα κι έτσι ή θα πρέπει να μετακομίσουμε σε κάτι μικρότερο ή θα πρέπει να βρούμε κάτι προσιτό, μακριά όμως από την κοινότητα και τους φίλους με τους οποίους μας δένουν δεσμοί αγάπης.
Γι αυτό, αισθάνομαι απογοητευμένη σχεδόν με τα πάντα αυτές τις μέρες! Ωστόσο, ο καθένας με ρωτάει…”Πώς τα κάνεις όλα;” Απλά δεν τα κάνω. Λυπάμαι αν έκανα κάποιον να σκεφτεί πως είμαι η superwoman ή αν με κάποιο τρόπο ενίσχυσα το μύθο της καλής μητέρας που τα προλαβαίνει όλα! Η αλήθεια είναι ότι είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, που βρίσκεται ανάμεσα σε έκτακτες περιστάσεις! Μην τα μπερδεύετε αυτά. Η αλήθεια είναι πως είμαι πολύ κουρασμένη, κλονισμένη και καταπονημένη το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας για να κάνω οτιδήποτε άλλο από το… να φροντίζω να ρέει το νερό στ’ αυλάκι!”
Πηγή: 4yourfamily.gr