Ανώδυνος τοκετός στο σπίτι: μια νέα μαμά περιγράφει την δική της μοναδική εμπειρία
Η Ευαγγελία Κοκκίνου συνάντησε την Καλλιόπη Παπαδάκη και μίλησαν για την εμπειρία της με τον ανώδυνο τοκετό.
Ε: Καλλιόπη μου, πριν λίγους μήνες γέννησες ένα υπέροχο κοριτσάκι, στο σπίτι με μαία. Σωστά; Πότε πήρες την απόφαση αυτή; (Μιλάω για τον ανώδυνο τοκετό στο σπίτι.) Κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ή υπήρχε σαν αντίληψη και ιδεολογία από πριν;
K: Η αλήθεια είναι ότι ονειρευόμουν μια γέννα στο σπίτι απ’ όταν ακόμα ήμουν έφηβη, μάλλον επειδή ποτέ δεν τα πήγαινα ιδιαίτερα καλά με τους γιατρούς. Όταν λοιπόν έμεινα έγκυος άρχισα να ψάχνομαι, και εντελώς τυχαία σε μια περιπατητική βόλτα στην Αρτέμιδα όπου ζω, έπεσα πάνω σε μια επιγραφή με τον τίτλο «Φιλικές Γέννες». Μου έκανε κλικ, έψαξα στο διαδίκτυο και έτσι οδηγήθηκα στη μαία που έμελε να γίνει η αρωγός μου στο απολαυστικό ταξίδι της εγκυμοσύνης μου…
Ε: Οι δικοί σου άνθρωποι και εννοώ τον σύντροφό σου, την οικογένεια σου και τους φίλους σου, έπαιξαν ρόλο στην απόφασή σου αυτή; Σε επηρέασαν θετικά η αρνητικά; Υπήρχε κάποιος που σε απέτρεψε η θεώρησε επικίνδυνη μια τέτοια απόφαση;
K: Χαμογελάω, γιατί τώρα, 4 μήνες μετά τη γέννα μου, όλοι όσοι είχαν ανησυχίες ή δεύτερες σκέψεις για την απόφασή μου, πλέον έχουν γίνει υπέρμαχοι του τοκετού στο σπίτι! Ήμουν τόσο αποφασισμένη που απλά δεν έδινα σημασία σε όποιον προσπαθούσε να μου αλλάξει μυαλά. Παρέα με το σύντροφό μου μελετήσαμε πάρα πολύ το θέμα εγκυμοσύνη και φυσιολογικός τοκετός και για μας, μια και μόνο ήταν η επιλογή: Να φέρουμε την κόρη μας στον κόσμο μέσα στην αγάπη και την ηρεμία του σπιτιού μας…
Τοκετός στο σπίτι…. μια συγκινητική, αληθινή ιστορία
E: Ποια πιστεύεις ότι είναι τα οφέλη του ανώδυνου τοκετού στο σπίτι, μετά από την εμπειρία που είχες; Η παρουσία του πατέρα ήταν απαραίτητη και γιατί;
K: Βασικά, ο τοκετός στο σπίτι δεν είναι ανώδυνος. Πονάς, αλλά το απολαμβάνεις. Βιώνεις το μεγαλείο του να είσαι ένα θηλυκό θηλαστικό. Το σώμα σου όμως δε σ’ αφήνει να υποφέρεις. Εκκρίνει ένα μαγικό μείγμα ορμονών (με κυρίαρχη την ωκυτοκίνη, τη λεγόμενη ορμόνη της αγάπης) που σε ταξιδεύει σε χώρο-χρόνους που ούτε το πιο δυνατό ναρκωτικό δε θα κατάφερνε! Γεννώντας στο σπίτι βιώνεις με όλο σου το “είναι” την πιο μαγευτική στιγμή της ζωής σου. Είσαι σε ένα οικείο περιβάλλον το οποίο έχεις διαμορφώσει εσύ όπως θες (εμείς είχαμε μόνο κεριά αναμμένα και μουσικές της επιλογής μας) και έχεις την άνεση να κινηθείς και να γεννήσεις σε όποια στάση εσύ επιλέξεις. Το μωράκι αντικρίζοντας πρώτη φορά τον κόσμο δεν σοκάρεται από φωνές, φώτα και άγνωστα χέρια που το πασπατεύουν. Το παίρνεις κατευθείαν στην αγκαλιά σου και του χαρίζεις το πολύτιμο δώρο του θηλασμού με άνεση και χαλαρότητα. Επίσης, δεν κόβεις τον ομφάλιο λώρο αμέσως στερώντας από το παιδί σου το πολύτιμο τελευταίο αίμα (πλούσιο σε σίδηρο) που μεταφέρεται ακόμα και μετά τον τοκετό. Γενικότερα, θεωρώ ότι η γέννα είναι ιδιωτικό θέμα ανάμεσα στο ζευγάρι και δεν πρέπει να παρεμβαίνει κανείς (ούτε καν η μαία, αν δεν είναι απαραίτητο). Κι ο πατέρας επίσης, μέσα από έναν τοκετό αγάπης συνδέεται αμέσως με το παιδί του. Σ’ εμάς το δέσιμο εκείνων των στιγμών ήταν τόσο έντονο που μας έκανε να ερωτευτούμε ξανά από την αρχή, μετά από 12 χρόνια σχέσης! Ο πατέρας του παιδιού μου με στήριξε σε όλη την εγκυμοσύνη και νιώθω ευγνώμων που γέννησα στην αγκαλιά του…
E: Γεννήθηκε σε νερό η μικρή σας. Πόσο σημαντικό ήταν πιστεύεις αυτό? Ποια ήταν η αντίδρασή της;
K:Τελικά γέννησα μέσα στην φουσκωτή πισίνα, γιατί το ζεστό νερό με χαλάρωνε και μαλάκωνε τον πόνο από τα “κύματα αγάπης” (πιο γνωστά μάλλον ως συσπάσεις). Η μικρούλα μας γλίστρησε στα χέρια μου και τη βγάλαμε από το νερό εγώ με τον μπαμπά της. Έκλαψε μόνο για να πάρει ανάσα και μετά κούρνιασε στην αγκαλιά μου και κοιμήθηκε γαλήνια. Αυτό μάλλον δείχνει από μόνο του ότι δε στρεσαρίστηκε και καλοδέχτηκε το νέο της περιβάλλον.
E: Τι προετοιμασία χρειάστηκε να κάνεις σε όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης σου, για να επιτευχτεί ο τοκετός στο σπίτι. Μιλάω πάντα για το ψυχοσωματικό κομμάτι καθώς και την προετοιμασία του σπιτιού.
K: Διάβαζα βιβλία σχετικά, έκανα birthlight γιόγκα εγκυμοσύνης και γενικά προσπαθούσα να ζω ήρεμα και σ’ επαφή με τη μικρούλα μου. Της τραγουδούσαμε, κάναμε μασάζ στην κοιλιά μου κι αυτή έβγαινε στην επιφάνεια για να το απολαύσει… Οραματιζόμουν τη γέννα μου και δεν αγχωνόμουν για τίποτα. Η προετοιμασία του σπιτιού έγινε τελευταία στιγμή και χάρη στις αδελφές μας και τον γαμπρό μου, που ήρθαν και ετοίμαζαν/καθάριζαν μεταμεσονύχτια, με μένα στο κρεβάτι με σπασμένα νερά…
E: Υπήρχε παρακολούθηση από γυναικολόγο ή καθαρά μόνο από μαία;
K: Σε γυναικολόγο πήγα μόνο 2 φορές σε όλη την εγκυμοσύνη, για τους δύο βασικούς υπερήχους: Αυχενική Διαφάνεια και ‘Β Επιπέδου. Ακολουθούσα μόνο τις οδηγίες της μαίας μου, που της είχα απόλυτη εμπιστοσύνη.
E: Πιστεύεις ότι κρύβει κινδύνους μια τέτοια διαδικασία; Στην δική σου περίπτωση, αν προέκυπτε κάποια απρόσμενη δυσκολία, είχες ενημερωθεί για το ποια διαδικασία θα ακουλουθούσε;
K: Κανένας απολύτως κίνδυνος. Αν έχεις βρει μια σωστά εκπαιδευμένη και έμπειρη μαία δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι. Από την πρόοδο της εγκυμοσύνης θα φανεί και το πώς θα εξελιχθεί η γέννα. Αλλά ακόμα κι αν εσύ έχεις ένα προσωπικό θέμα και δεν “καταφέρνεις” να γεννήσεις, η μαία θα μείνει κοντά σου και θα σε συνοδεύει στο μαιευτήριο. Πάντα είναι ενημερωμένοι και stand by μαιευτήριο και γυναικολόγος που έχεις επιλέξει από πριν…
E: Αγχώθηκες καθόλου;
K: Άμα σου πω καθόλου, θα με πιστέψεις; Κι όμως… παρόλο που έσπασαν τα νερά μου και τελικά γέννησα μετά από 4 μέρες (ναι είναι ακόμα ένας μύθος ότι το παιδί ξεραίνεται) κι όλοι γύρω μου λίγο πολύ είχαν αγχωθεί… εγώ ήμουν σε κατάσταση “ζεν”. Οι πόνοι ευτυχώς δεν κράτησαν πολλές ώρες. Απλά όταν έγιναν έντονοι, ήθελα να τελειώνουν και ν’ αντικρίσω επιτέλους το μωράκι μου.
Ο τοκετός μου στο σπίτι ήταν μια εμπειρία υπέρβασης!
E: Τελευταία γίνεται ντόρος πολύ, γύρω από το θέμα καισαρικής, μαιευτήρια κτλ. Εσύ μετά την δική σου εμπειρία, ποια η θέση σου στα παραπάνω;
K: Θυμώνω… Επειδή αισθάνομαι ότι έχει αφαιρεθεί από τη γυναίκα το δικαίωμα να επιλέγει εκείνη το πώς θα γεννήσει. Η κοινωνία μας έχει στηριχθεί πάνω στο φόβο κι αυτό φυσικά περνάει και στις εγκυμονούσες. Αντί ν’ απολαμβάνουν την εγκυμοσύνη τους, στρεσάρονται και τρομοκρατούνται από ανίκανους γιατρούς που τις οδηγούν στις καισαρικές, είτε επειδή δεν ξέρουν να κάνουν τη δουλειά τους (ναι, πολλοί έχουν ξεχάσει να ξεγεννούν γυναίκες φυσιολογικά), είτε για να εξυπηρετήσουν τα χρονοδιαγράμματα των μαιευτηρίων (επειδή φυσικά μια γέννα δε διαρκεί 1-2 ώρες όπως θα ήθελαν…).
E: Θεωρείς ότι μια μάνα, λέγεται άξια η όχι από τον τρόπο επιλογής τοκετού ή όχι; Αναφέρομαι σε αυτό, μιας και πολλές μανούλες, για τον οποιοδήποτε λόγο δεν κατάφεραν να γεννήσουν στο σπίτι ή έστω με φυσικό τοκετό και οδηγήθηκαν σε καισαρική και αρκετές ειδικά στην μετά λοχεία φάση, νιώθουν ότι δεν ήταν άξιες.
K: Άξια μάνα για μένα είναι εκείνη που ικανοποιεί τις ανάγκες του παιδιού της. Μπορεί το μωράκι της να χρειαζόταν να γεννηθεί με καισαρική, αυτό δεν τη κάνει λιγότερο άξια στα μάτια μου. Λυπάμαι μόνο τις γυναίκες, και κυρίως τα παιδάκια τους, που κλείνουν ραντεβού για καισαρική σα να πήγαιναν κομμωτήριο…
E: Αν έμενες πάλι έγκυος…να υποθέσω θα επέλεγες τον ίδιο τρόπο να γεννήσεις το παιδί σου;
K: Μάγος είσαι;; Αν και στο επόμενο, αν έπεφτε να γεννάω καλοκαίρι, ίσως να δοκίμαζα και στη θάλασσα… χαχα!
Πηγή: mamamia.gr