Η αξία του σχολείου, ακόμα και του παιδικού!
Πρόσφατα είδα μία γνωστή μου που ο άντρας της είναι παλιών αρχών -του στυλ η γυναίκα δεν πρέπει να δουλεύει- και την ρώτησα αν φέτος το παιδάκι της, που είναι ήδη στα τέσσερα, θα πάει παιδικό. Όχι, μου απάντησε, αφού θα είμαι στο σπίτι με την μικρή θα τον κρατήσω και αυτόν σπίτι. Και τότε ξεκίνησα –μπροστά στον άντρα της, επίτηδες- έναν μονόλογο το πόσο έχει βοηθήσει ο παιδικός την κόρη μου, στην ομιλία της, στις δεξιότητες, στις γνώσεις, σε εμπειρίες και για το πότε έφυγε δεν το συζητώ. Γιατί ο άντρας της είναι φανερό θεωρεί πως η γυναίκα πρέπει να μένει σπίτι με τα παιδιά. Και δεν το κρύβω, ένιωσα βαθύτατη θλίψη. Συχνά σκέφτομαι πως όσα πράγματα έχω καταφέρει στη ζωή μου τα οφείλω στην αγάπη που είχα στη γνώση, σε ορισμένα μαθήματα και στην τάση να θέλω να μάθω. Χωρίς αυτά δεν θα είχα πετύχει σπουδαία πράγματα στη ζωή μου.
[babyPostAd]Είμαι υπέρμαχος του σχολείου, από μικρή ηλικία, καθώς πια ζούμε σε εποχές που η γνώση και δη η επιστημονική τρέχει με ρυθμούς ιλιγγιώδεις, που οι προκλήσεις για ένα παιδί είναι πολλές, που τα πράγματα δεν είναι όπως πριν είκοσι χρόνια που πηγαίναμε εμείς σχολείο, άρα και κατά συνέπεια κατά την ταπεινή μου γνώμη αξίζει ένα παιδί μετά τα 3,5 να πηγαίνει σχολείο. Εκεί θα εντοπίσουν παράλληλα υπάρχοντα προβλήματα, θα δοθούν λύσεις, θα παραπέμψουν σε ειδικούς, όπως λόγου χάρη λογοθεραπευτές. Το να πηγαίνει ένα παιδάκι παιδικό ναι, είναι ανακουφιστικό για μία μαμά είτε δουλεύει είτε όχι, γιατί της μένει χρόνος και για την ίδια που το θεωρώ πολύ σημαντικό. Κυρίως όμως και πρωτεύον είναι σημαντικό για το ίδιο το παιδί, για την ανάπτυξη τους σε όλα τα επίπεδα, για την πρόοδο τους, για το μέλλον του. Και η αρχή γίνεται από νωρίς.
Πηγή: paidi.gr