-Με χτύπησε! -Να τον χτυπήσεις κι εσύ! Ή μήπως όχι;
Πόσες φορές έχω ακούσει μαμάδες στην παιδική χαρά, που τρέχουν τα παιδιά μετά από καυγά στη μαμά τους λέγοντας, ”μαμά με χτύπησε εκείνο το παιδί” και η απάντηση τους είναι ” να τον χτυπήσεις και εσύ”! Αυτή η απάντηση με απασχόλησε πολύ, όπως με απασχολεί συχνά και το γεγονός πως αντιδρούμε στη βία των άλλων παιδιών.
Τα 5 +1 must do’s για τα πρώτα Χριστούγεννα του μωρού σας
[babyPostAd]Το ”χτύπησε το και εσύ” όμως, μου φαίνεται σαφώς πολύ ωμό, όσο και να προέρχεται από την ανάγκη μας να μάθουμε το παιδί μας να αμύνεται σε μία κοινωνία που πραγματικά και η βία και τα φαινόμενα παραβατικότητας είναι αυξημένα. Το πιο σημαντικό όμως είναι να ακούμε το παιδί και όχι να το κατευθύνουμε στο τι να κάνει. Κάθε φορά που μας αναφέρει ένα παρόμοιο περιστατικό να το ρωτάμε: και εσύ τι έκανες; Και να περιμένουμε την απάντησή του. Το παιδί θα βρει τον τρόπο κάποια στιγμή να αντιδράσει σωστά, θα βρει το δικό του τρόπο άμυνας.
Αν κάθε φορά, που συμβαίνει κάτι στο παιδί μας υπάρχει ετεροκατεύθυνση τότε ούτε θα μπορέσει να αναπτύξει έναν αυτόνομο και ανεξάρτητο χαρακτήρα ούτε όμως και η απάντηση με βία που θα του την έχουμε υποδείξει εμείς ως σωστή συμπεριφορά θα του διδάξει πώς να συμπεριφέρεται σε μία κοινωνία.
Είχα γράψει παλιότερα ένα ποστ για ένα φιλικό μας ζευγάρι που έχει επιθετικό παιδί. Την πρώτη φορά που πέταξε κάτι στην κόρη μου, η κόρη μου έβαλε τα κλάματα. Τη δεύτερη που πήγαμε μου είπε ” μαμά πάμε”. Την επόμενη φορά όμως το είδε εγωιστικά και άρχισε να πετάει και εκείνη πράγματα με μένος. Το άλλο παιδάκι αιφνιδιασμένο από την αντίδρασή της, σταμάτησε να πετάει. Από τότε, έχουν βελτιωθεί τα πράγματα. Και σκέφτομαι, αν της είχα πει εγώ να το κάνει, θα το θεωρούσε δεδομένο και θα το έκανε είτε πρέπει είτε όχι. Ενώ το έκανε μία φορά από μόνη της ως άμυνα και δεν το έχει επαναλάβει ποτέ.