Συνήθως δεν μιλάω για τα παιδιά μου επειδή προτιμώ να τα αφήνω να λένε την δική τους ιστορία.
Σήμερα όμως θα κάνω μια εξαίρεση και θα μιλήσω για τα σημαντικά μαθήματα που μου έχει διδάξει η κόρη μου.
Έχω έναν γιο και μια κόρη.Ο γιος μου είναι μεγαλύτερος σε ηλικία και η κόρη μου πάντα ήταν διαφορετική.
Στο μικρό της μυαλουδάκι όλα ήταν πάντα διαφορετικά.
Έκανε τα πάντα με διαφορετικό τρόπο.Πάντα ξεχώριζε από τα άλλα παιδάκια.Ξεχώριζε αλλά όχι πάντα με θετικό τρόπο.Ήθελε να κάνει τα πάντα με τον τρόπο που ήθελε και καταλάβαινε μόνο εκείνη.
Εγώ από την άλλη ανησυχούσα για την πορεία που θα έχει στην ζωή της.Ήθελα να την κάνω να συμπεριφέρεται όπως εγώ ήθελα.
Ήθελα να επιλέγει αυτό που θα επέλεγα εγώ
Ήθελα να γίνει επιτυχημένη ήθελα να καταφέρει όσα δεν κατάφερα.
Και αναρωτιέμαι λοιπόν: Προς τι αυτή η ταλαιπωρία;
Δεν τα χρειαζόμουν όλα αυτά.Η κόρη μου συνεχίζει να μου διδάσκει καθημερινά πως δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για τις επιλογές μας και να ακούμε την καρδιά μας και να βαδίζουμε το δικό μας μονοπάτι της ζωής.
Μου έμαθε να αποδέχομαι τις επιλογές των παιδιών μου χωρίς να περιμένω την απολογία τους.Μου έμαθε να μην ντρέπομαι για αυτό που είμαι όπως και εκείνη δεν ντρεπόταν που ήταν διαφορετική.
Αυτό που είναι τα παιδιά μας είναι η αντανάκλαση του εαυτού μας.
Δεν είμαστε οι ιδιόκτητες των παιδιών μας αλλά συμμετέχοντες ή καμιά φορά απλά παρατηρητές της ζωής τους.
babyradio.gr-Κατερίνα Π.
Ποια είναι η καλύτερη ηλικία για να κάνει μια γυναίκα παιδί;
Πώς θα εξασφαλίσετε ότι τα παιδιά κοιμούνται όσες ώρες χρειάζονται