“Δεν ήθελα τρίτο παιδί… Και τότε έμεινα έγκυος!”

“Δεν ήθελα τρίτο παιδί… Και τότε έμεινα έγκυος!”

Αδύνατον! 

Αυτό ήταν το μόνο που μπόρεσα να ψελλίσω μόλις είδα το θετικό τεστ εγκυμοσύνης….

Μετά από μερικά δευτερόλεπτα που μου φάνηκαν σαν αιώνας, ξάπλωσα στο πάτωμα και άρχισα να κλαίω. Δεν ήταν δάκρυα χαράς… Ήταν δάκρυα φόβου, θολής σκέψης και ίσως, θα τολμήσω να το πώ, θυμού.

[babyPostAd]Είχα ένα κορίτσι 6 χρονών και ένα αγόρι  6 μηνών. Η οικογένεια μου ήταν ολοκληρωμένη. Είχα γεννήσει πριν από μόλις 6 μήνες και ακόμα ένιωθα σαν λεχώνα… Για να μην θυμηθώ όλα όσα περάσαμε αυτό το διάστημα: οικονομικές δυσκολίες, καυγάδες με τον άντρα μου, ζήλιες ανάμεσα στα παιδιά… Πώς θα προσθέσω άλλο ένα “πρόβλημα”;

Στην πρώτη μου κόρη έμεινα έγκυος κατευθείαν, αλλά με το δεύτερο δυσκολεύτηκα πολύ! 2 χρόνια, 3 αποβολές, ειδικοί γονιμότητας και προσπάθειες για εξωσωματική. Το τρίτο θετικό τεστ εγκυμοσύνης λοιπόν, ήταν απλά ένα μεγάλο σοκ.

Φώναξα τον άντρα μου να του πω να νέα. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα σιωπής μου είπε ένα “Εμμ, συγχαρητήρια;…” Και μετά άρχισε να μιλάει για το μωρό… Αυτό μεσα στην κοιλιά μου. Και έλεγε οτι θα μας ολοκληρώσει ως οικογένεια και τι καλά που θα έουμε κι αλλο ένα βρεφάκι στα πόδια μας.

Ήθελα να τον βρίσω – σκέφτηκα μήπως το έκανε επίτηδες…

Αρχικά ήμουν σε άρνηση… Μετά δεν έλεγα πουθενά οτι ήμουν έγκυος. Στη συνέχεια θύμωσα αλλά γρήγορα ο θυμός μου έγινε ενοχή. Ενοχή γιατί υπάρχουν γυναίκες που παλεύουν με την υπογονιμότητα (ήμουν και εγώ μια από αυτές) και εμένα ο Θεός μου χάρισε και τρίτο παιδί… Κατά βάθος ήξερα οτι πρόκειται για ένα θαύμα!