Δεν θέλω τα παιδιά μου να είναι απλώς ευτυχισμένα!
Θέλω τόσα πολλά για τα παιδιά μου εκτός από την ευτυχία. Ονειρεύομαι ακόμα περισσότερα γι’ αυτά, εκτός από μια ανέφελη ζωή, χωρίς πολλά προβλήματα, όπου ο χρόνος θα κυλά έτσι για να κυλά, και η ζωή θα συνεχίζεται έτσι για να συνεχίζεται.
Η ευτυχία για μένα δεν είναι κατάσταση, είναι στιγμές, μια φευγαλέα συγκίνηση. Μπορεί να προέλθει από την κατανάλωση ενός μπισκότου. Μπορεί να προέλθει από ένα επεισόδιο του Μπομπ Σφουγγαράκη. Μπορεί να προέλθει από μια καλή βαθμολογία σε ένα video game. Εντάξει, μου αρέσουν τα σοκολατένια μπισκότα, αλλά τη στιγμή που θα καταπιώ τα τελευταία νόστιμα ψίχουλα, η ευτυχία θα έχει φύγει.
Θέλω τα παιδιά μου να κάνουν τα παιδιά. Θέλω να απολαμβάνουν τα νιάτα τους και να βρίσκουν ευχαρίστηση στα μικρά πράγματα. Αλλά, δεν μου αρκεί να είναι απλά ευτυχισμένα. Θέλω πολύ περισσότερα για αυτά.
Θέλω να είναι ευαίσθητα στις ανάγκες των άλλων. Να αναγνωρίζουν, να βλέπουν, ακόμη και να αισθάνονται πότε οι άλλοι υποφέρουν. Θέλω να αναγνωρίζουν ότι ο κόσμος δεν είναι ένα μέρος μόνο γι’ αυτά, αλλά ένας «χώρος» που μοιραζόμαστε, και πρέπει να σεβόμαστε.