Αν έχεις δοκιμάσει τα πάντα κι ακόμα παλεύεις με την κακή συμπεριφορά…
Πώς μπορείς να επιτρέψεις στο παιδί σου να ξεκινήσει να απελευθερώνει τα συναισθήματα που το εμποδίζουν να νιώθει κοντά σου, να νιώθει ασφαλές, να νιώθει ότι συμφωνεί μαζί σου, για να μπορέσεις να κερδίσεις τη συνεργασία του;
- [babyPostAd]Φέρνω το όριο.
Αν συμπεριφέρεται παράλογα, πρέπει να το σταματήσετε. Πρέπει να χρησιμοποιήσετε τη φωνή που ο “σταματημένος” μετωπιαίος λοβός του εγκεφάλου μπορεί ακόμα να μεταφράσει. Όταν δεν λειτουργεί το μέρος του εγκεφάλου που σκέφτεται και παίρνει αποφάσεις, που ελέγχει τις παρορμήσεις, που τους επιτρέπει να συντονίζονται με τους ανθρώπους γύρω τους, αυτό που μένει, αυτό με το οποίο λειτουργούν είναι το κοινωνικό-συναισθηματικό τους κέντρο. Αυτό το μέρος του εγκεφάλου λειτουργεί με την επαφή, τη γλώσσα του σώματος, τον τόνο της φωνής, την εγγύτητα και την εγκαρδιότητα.
Αυτό που χρειάζεται, λοιπόν, για να θέσετε το όριο, είναι να φέρετε είναι μια αίσθηση επαφής με το σώμα σας, να χρησιμοποιήσετε το σώμα σας.
Ο τρόπος για να το επιτύχετε είναι βασικά να μη μιλάτε ή να λέτε πολύ λίγα, το πολύ πέντε λέξεις: “Αγάπη μου, όχι”, “Καλή μου, δεν μπορώ να σε αφήσω”, “Έλα πίσω”, “Είναι ώρα”, “Πάμε”, “Όχι”. Το ‘Όχι” είναι μια πολύ καλή λέξη, μην αποφεύγετε τη χρήση της, για να καταφέρετε να οριοθετήσετε
Όταν λοιπόν, φέρνετε το όριο, πρέπει να το κάνετε με την αίσθηση ότι φέρνετε ένα δώρο στο παιδί, γιατί αυτό κάνετε πραγματικά. Δεν αρέσει στα παιδιά να έχουν παράλογη συμπεριφορά, δεν τους αρέσει να νιώθουν φόβο, να νιώθουν ότι είναι άγρια, ότι θέλουν να χτυπήσουν κάποιον. Τίποτα από όλα αυτά δεν τους είναι ευχάριστο και θέλουν πολύ να βγουν από αυτήν την κατάσταση, αλλά δεν έχουν ιδέα πώς να το κάνουν μόνα τους.
Έτσι φέρνετε το όριο σα να έρχονται οι διασώστες, φέρνετε το σώμα σας, έχετε βλεμματική επαφή (αυτό μπορούν ακόμα να το επεξεργαστούν), μιλάτε με ένα γενναιόδωρο τόνο φωνής που θα τους δείχνει ότι ακόμα θεωρείτε ότι είναι καλά παιδιά. Φέρνετε τρυφερότητα, χωρίς να βιάζεστε (εκτός από την περίπτωση που κάποιος πληγώνει κάποιον άλλο, τότε πρέπει να παρέμβετε άμεσα). Φέρνετε τον εαυτό σας, την καλή σας διάθεση.
Έτσι λοιπόν, αν το παιδί κάνει κάτι που δεν πρέπει, κάνετε τις εξής κινήσεις:
1.Το πλησιάζετε
2.Σταματάτε την παράλογη συμπεριφορά
3.Έχετε σωματική επαφή
4.και Βλεμματική επαφή
Μόλις τα παιδιά αντιληφθούν ότι έχετε τη διάθεση να τα ακούσετε, ενισχύεται το ένστικτό τους να θεραπευτούν και αυτό τους βγαίνει με κλάματα, πάλη, ιδρώτα και φωνές. Δεν χρειάζεται οπωσδήποτε να τα κρατάτε αγκαλιά, χρειάζεται απλά να μείνετε εκεί, μαζί τους και να προσέχετε να μη χτυπήσουν κατά τη διάρκεια αυτής της δραστήριας διαμαρτηρίας τους. Αποκρούστε με τη σειρά σας πιθανά χτυπήματα που θα κατευθυνθούν προς τα εσάς, γιατί τα παιδιά που φοβούνται θα θελήσουν να κλοτσήσουν και να μαλώσουν.
Αφήστε το παιδί να ηγείται της απελευθέρωσης των συναισθημάτων του στη διαδικασία της θεραπείας του.
Χρησιμοποιήστε αυτά τα πολύ δυνατά εργαλεία και θυμηθείτε: μην λέτε “ποτέ”, μην τιμωρείτε, μην δωροδοκείτε, μην κάνετε μακροσκελείς διαλέξεις. Δεν χρειάζεται να εξηγείτε όλους του λόγους, απλά πείτε του αυτό που πρέπει να γίνει, πάρτε το αγκαλιά, έχετε επαφή. Η επαφή μαζί σας σε συνδυασμό με τον πόνο που οδηγεί την συμπεριφορά του, θα δημιουργήσει δυνατά συναισθήματα, αλλά μετά το μυαλό του θα καθαρίσει και το παιδί θα έχει πολύ καλύτερη συμπεριφορά.
Θα έχετε ένα παιδί που θέλει να είναι μαζί σας και θέλει να βρίσκεται και με άλλους, θα έχετε ένα παιδί που θέλει να συνεργαστεί.
Πηγή: hand in hand
Το διαβάσαμε στο: mamaword.com