Εμβόλια & αυτισμός: Απαντήσεις σε 3 ερωτήματα που απασχολούν όλους τους γονείς

[babyPostAd]Πάμε λοιπόν να δούμε ποια είναι η απάντηση των ειδικών σε τρία βασικά ερωτήματα που αφορούν τα εμβόλια και τον αυτισμό, ώστε οι γονείς να έχουν την έγκυρη πληροφόρηση που χρειάζεται για να προστατεύσουν τα παιδιά τους.

1. Πολλές δημοσιευμένες μελέτες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα εμβόλια δεν προκαλούν αυτισμό. Πώς προέκυψε αυτό;

Απάντηση: Πράγματι, μεγάλος αριθμός υψηλού επιπέδου δημοσιευμένων μελετών σε έγκριτα περιοδικά συνέκρινε μεγάλους αριθμούς εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων παιδιών για πολλά χρόνια. Η μεγαλύτερη μελέτη περιέλαβε 537.303 παιδιά που γεννήθηκαν στη Δανία και βρέθηκε ότι τα ανεμβολίαστα είχαν τις ίδιες πιθανότητες να αναπτύξουν αυτισμό όπως τα εμβολιασμένα. Όταν τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης συγκρίθηκαν με τα αποτελέσματα εννέα άλλων μελετών, που αφορούσαν 1.500.000 παιδιά που ζούσαν σε διαφορετικές χώρες, οι ερευνητές επιβεβαίωσαν ότι δεν ήταν υπεύθυνα τα εμβόλια για εμφάνιση του αυτισμού.

2. Τότε τι προκαλεί τον αυτισμό;

Απάντηση: Δεν είναι ακριβώς γνωστό γιατί κάποια παιδιά αναπτύσσουν αυτισμό. Η ιδέα ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό ήταν ελκυστική σε κάποιους ανθρώπους που ήθελαν να βρουν μια απάντηση. Όμως, η ιδέα προέκυψε από λίγες μόνο μελέτες που είχαν άσχημα σχεδιαστεί και αποδείχτηκαν λανθασμένες στη συνέχεια. Η τρέχουσα έρευνα δείχνει ότι ο αυτισμός δεν μπορεί να εξηγηθεί από μία μόνο αιτία, αλλά είναι πιθανό να οφείλεται σε έναν συνδυασμό αναπτυξιακών, γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.

3. Από πού προήλθε λοιπόν αυτή η παρεξηγημένη σχέση εμβολίων και αυτισμού;

Απάντηση: Το 1998, μια ερευνητική ομάδα στο Ηνωμένο Βασίλειο, με επικεφαλής τον γαστρεντερολόγο Andrew Wakefield, διατύπωσε την άποψη ότι μερικά παιδιά που είχαν κάνει το εμβόλιο ιλαράς-παρωτίτιδας-ερυθράς (MMR) ανέπτυξαν νόσο του εντέρου και αναπτυξιακές διαταραχές, όπως αυτισμό. Τα αποτελέσματα της έρευνας, στην οποία είχαν συμμετάσχει μόνο 12 παιδιά, δημοσιεύτηκαν στο κορυφαίο ιατρικό περιοδικό Lancet. Ωστόσο, το 2004 οι συγγραφείς ανακάλεσαν τον ισχυρισμό τους ότι υπήρχε σχέση μεταξύ του εμβολιασμού με τον αυτισμό και το άρθρο αποσύρθηκε από το περιοδικό το 2010. Το Γενικό Ιατρικό Συμβούλιο της Βρετανίας διαπίστωσε ότι τα αποτελέσματα που αναφέρονται στο άρθρο «είχε αποδειχθεί ότι είναι ψευδή». Στη συνέχεια δημοσιεύτηκε από το Lancet και η συγγνώμη του περιοδικού, 12 χρόνια μετά την αρχική δημοσίευση και αναστάτωση της κοινωνίας, αφαιρέθηκε η άδεια ασκήσεως ιατρικού επαγγέλματος από τον Wakefield στο Ηνωμένο Βασίλειο και αυτός μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Η ζημιά όμως για τη δημόσια υγεία, τα εμβόλια και το ευρύτερο κοινό σχετικά με τον τρόπο που αυτό αντιμετωπίζει καταστάσεις κρίσης και εμπιστοσύνης είχε γίνει και δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα! Στο ευρύτερο κοινό θα πρέπει να περιλάβουμε και ορισμένους επαγγελματίες υγείας (γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, νοσηλευτές, φαρμακοποιούς) και πολλούς άλλους που δεν έχουν διαρκώς επικαιροποιούμενη γνώση για τα εμβόλια, αλλά συχνά έχουν άποψη, λανθασμένη προφανώς, που εκφράζουν κατ’ ιδίαν ή από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μαζικής ενημέρωσης. «Μα μου το είπε ο θείος μου που είναι Παθολόγος, με απέτρεψε ο φαρμακοποιός μου, η φίλη μου, που δουλεύει στο ΠΑΙΔΩΝ, ρώτησε και δεν το έκανε στα παιδιά της κ.ο.κ.».

Μετά, αφού κατέστη σαφές ότι το εμβόλιο MMR δεν ήταν το πρόβλημα, μερικοί άνθρωποι σκέφτηκαν ότι ένα συντηρητικό που χρησιμοποιείται μερικές φορές σε εμβόλια που είναι συσκευασμένα σε περιέκτες πολλαπλών δόσεων μπορεί να συνδέεται με αυτισμό. Το συντηρητικό, που ονομάζεται θειομερσάλη, είναι ένα άλας που περιέχει μια μικρή ποσότητα υδραργύρου. Το συγκεκριμένο άλας δεν είναι το είδος της ένωσης υδραργύρου που συσσωρεύεται στο ανθρώπινο σώμα. Κανένα από τα εμβόλια που κατά κανόνα χορηγείται είναι συσκευασμένα σε περιέκτες πολλαπλών δόσεων.

Η ιδέα της χρησιμοποίησης των ξεχωριστών εμβολίων ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς προτάθηκε για πρώτη φορά από τον Wakefield, ο οποίος σημειωτέον είχε ιδιαίτερο εμπορικό ενδιαφέρον προς τούτο. Σε μελέτη από όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν στη Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας, διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά που έλαβαν ξεχωριστά εμβόλια ιλαράς, παρωτίτιδας, ερυθράς δεν είχαν λιγότερες πιθανότητες για ανάπτυξη αυτισμού από εκείνα που έλαβαν το συνδυασμένο εμβόλιο MMR. Ξεχωριστά εμβόλια για την ιλαρά, ερυθρά και παρωτίτιδα δεν είναι διαθέσιμα σήμερα. Η μελέτη του Wakefield και ο ισχυρισμός του ότι το εμβόλιο MMR μπορεί να προκαλέσει αυτισμό οδήγησε σε πτώση των ποσοστών εμβολιασμού στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία και αντίστοιχη αύξηση της ιλαράς και της παρωτίτιδας, με αποτέλεσμα αύξηση της νόσησης και θανάτους. Προκλήθηκε γενικότερο κλίμα δυσπιστίας για όλα τα εμβόλια, με αποτέλεσμα την επανεμφάνιση ελεγχόμενων ασθενειών που είχαν ελαττωθεί σε πολλές χώρες.

Ακόμη το Ινστιτούτο Ιατρικής (ΙΟΜ) των ΗΠΑ, σε συνεργασία με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), και η Εθνική Υπηρεσία Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου (UK NHS) δεν βρήκαν κάποια σχέση μεταξύ εμβολίων και αυτισμού. Ανασκοπήσεις της ιατρικής βιβλιογραφίας πέραν των δύο που αναφέρθηκαν στην πρώτη απάντηση παραπάνω δεν βρήκαν καμιά σχέση μεταξύ MMR και αυτισμού ή νόσου του εντέρου, αυτής που αυθαίρετα ο γαστρεντερολόγος Wakefield ονόμασε «αυτιστική εντεροκολίτιδα».

Kωνσταντίνος Καρύδης, Παιδίατρος-Λοιμωξιολόγο

Πηγή: Ελληνική Παιδιατρική Εταιρεία – e-child.gr

Το διαβάσαμε στο onmed.gr