Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, με δεδομένη την ανωριμότητα των παιδιών σε αυτές τις ηλικίες. Αξίζει όμως τον κόπο να βάλετε τις βάσεις για την καλλιέργεια της συναισθηματικής του νοημοσύνης με τις παρακάτω μεθόδους:
- Ξεκινάμε με το δεδομένο ότι κάποιες φορές το παιδί σας θα ξεσπάσει ή θα αντιδράσει υπερβολικά σε κάποια ερεθίσματα. Αυτό, μέχρι ενός σημείου, είναι λογικό επειδή λόγω ηλικίας δεν έχει την ωριμότητα και την αυτοπειθαρχία να φέρεται παντού και πάντα όπως πρέπει.
- Είναι απαραίτητο να παρατηρείτε ενδελεχώς τις αντιδράσεις του παιδιού και να αποκωδικοποιείτε τα μηνύματα που στέλνει σε καταστάσεις που το δυσαρεστούν. Αν το κάνετε, είναι σίγουρο ότι θα μπορέσετε να το καθησυχάσετε εκείνη τη στιγμή και έτσι θα αποφευχθούν κάποια ξεσπάσματα.
- Επίσης, ενθαρρύνετε το παιδί να μην εσωτερικεύει σκέψεις και προβληματισμούς και να το συζητάει μαζί σας όποτε νιώθει την ανάγκη. Θεωρητικά, όσα περισσότερα μοιράζεται μαζί σας, τόσο μεγαλύτερη ανακούφιση θα νιώσει μετά. Αν είναι κλειστός χαρακτήρας, μην το πιέσετε να το κάνει εδώ και τώρα, παρά δώστε του χρόνο.
- Όταν το παιδί ξεσπάσει, αποφύγετε να του φωνάξετε, να το επιπλήξετε ή να υποτιμήσετε τα συναισθήματά του. Προσπαθήστε να το ηρεμήσετε με νηφαλιότητα ή αφήστε το να ηρεμήσει μόνο του και μετά να κάνετε μια συζήτηση περί του θέματος.
- Στη συζήτηση αυτή θα πρέπει να του δώσετε να καταλάβει ότι δεν ωφελεί κανέναν να εκφράζεται με αδόκιμους τρόπους, συν ότι κάνει κάποιους ανθρώπους που βιώνουν το ξέσπασμά του να νιώθουν άσχημα.
- Προσπαθήστε να βοηθήσετε το παιδί να βάλει τον εαυτό του στη θέση αυτών των ανθρώπων για να καταλάβει πώς νιώθουν κάτι τέτοιες στιγμές. Προσοχή όμως: μην το κάνετε με τρόπο που θα νιώσει τύψεις και ενοχές.
- Ζητήστε από το παιδί να σας αναφέρει τι ακριβώς πυροδότησε μια τέτοια αντίδραση και δείξτε κατανόηση στα συναισθήματά του. Από εκεί και πέρα όμως πρέπει να μπείτε σε μια λογική να βρείτε από κοινού δόκιμους τρόπους αντίδρασης στο μέλλον.