Επάγγελμα γονέας… Το πιο δύσκολο επάγγελμα του κόσμου!
Τελικά το να είσαι γονιός μάλλον είναι το πιο δύσκολο επάγγελμα του κόσμου και ίσως και επικίνδυνο.
Κυνηγάς τα παιδιά όταν είναι μικρά να σου δώσουν ότι επικίνδυνο γι’ αυτά μπορεί να έχουν βρει στο σπίτι, από ένα πιρούνι, ένα ψαλίδι, να μην ανοίξουν πόρτες. Να τα προλάβεις να μην πέσουν από σκάλες ή από καρέκλες και τραπέζια που έχουν ανεβεί και άλλα τέτοια ευφάνταστα που κάνουν ή να μην σου πετάξουν τίποτα στο κεφάλι. Όταν μεγαλώσουν πάλι τα κυνηγάς για να διαβάσουν, να πλυθούν, να ντυθούν να γυρίσουν στην ώρα τους από την βόλτα.
Δηλώστε συμμετοχή και κερδίστε ένα μοναδικό παιδικό χαλί Kids!
[babyPostAd]Αλλά η σωματική κούραση δεν συγκρίνεται με τίποτα με την ψυχολογική κούραση που νιώθουμε όλοι οι γονείς. Όταν δεν κοιμάται το παιδί το βράδυ, όταν δεν “παίρνουν” από λόγια και οι τιμωρίες δεν αποδίδουν, όταν έχουν τα ξεσπάσματά τους, όταν σου λένε ότι δεν σε θέλουν ή δεν σε αγαπούν.
Eσύ σαν γονέας προσπαθείς μόνιμα να αποκωδικοποιήσεις αυτή την συμπεριφορά και να βρεις λύσεις. Προσπαθείς να μείνεις ήρεμος γιατί διαφορετικά ή θα αρχίσεις να τσιρίζεις ή θα πιάσεις το καμάρι σου και θα θέλεις να το κρεμάσεις από τα αυτιά με τα μανταλάκια στην καλύτερη των περιπτώσεων. ‘Η απλά θα ήθελες να το κάνεις μια χαλκομανία στον τοίχο να το κοιτάζεις και να το θαυμάζεις αλλά να μην το ακούς!
Είναι πολλές φορές αποκαρδιωτικό να παλεύεις και να βλέπεις ότι δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα και ότι σίγουρα δεν είσαι ο γονιός που θα ήθελες να είσαι. Και όλη αυτή η απογοήτευση και τα νεύρα φυσικά δεν μένουν απαρατήρητα από τα παιδιά.Και εκεί αρχίζει ο φαύλος κύκλος. Νεύρα και απογοήτευση εμείς,το ίδιο και αυτά. Εκεί που κάθεσαι και παίζεις μαζί τους ή συζητάς από το πουθενά εκνευρίζονται , πετάνε πράγματα τσιρίζουν,κλαίνε, μουτρώνουν. Και αναρωτιέσαι εσύ μετά ποια μύγα τον τσίμπησε . Προσπαθείς να μείνεις ψύχραιμη να προσπαθείς να τα ηρεμήσεις αλλά μάταια.
Διαβάζεις για τρόπους διαπαιδαγώγησης και τρόπους για να προλάβεις τέτοιες καταστάσεις ή πως να τα ηρεμείς αλλά όλα όσα γράφονται είναι για τους άλλους. Τίποτα δεν κάνει για την δική σου περίπτωση. Εκεί σου μπαίνουν και οι μεταφυσικές αναζητήσεις του τύπου μήπως είμαστε κάτι ιδιαίτερο εμείς, μήπως έχω τρελό παιδί ή πολύ έξυπνο παιδί και δεν μπορεί να διαχειριστεί την εξυπνάδα του και άλλα τέτοια ή απλώς είμαι άχρηστη και δεν καταφέρνω τίποτα.
Και εκεί χάνεται η μπάλα. Είσαι κομμάτια από την δουλειά, έχεις ένα “τερατάκι” που πρέπει να το κυνηγάς και να το κρατάς απασχολημένο, να αντέχεις τα ξεσπάσματά του, ή όταν μεγαλώσει να συζητάς , να δείχνεις πράγματα, να βοηθάς στο διάβασμα και όλα αυτά με το χαμόγελο στα χείλη. Γιατί πρέπει να είμαστε ήρεμοι με τα παιδιά και γιατί οι φωνές και τα νεύρα είναι αντί παιδαγωγικά. Ωραία το λες αλλά πως το κάνεις;
Τουλάχιστον όταν είσαι στην δουλειά σου δείχνουν πως να κάνεις ένα πράγμα και μετά από λίγο το μαθαίνεις ή όταν έχεις ένα καινούριο μηχάνημα διαβάζεις τις οδηγίες χρήσεως . Εδώ ποιες οδηγίες χρήσεως και τι να μάθεις; (μήπως υπάρχουν και δεν το ξέρω;) Και βέβαια στην δουλειά έχεις ωράριο και απλώς περιμένεις να σχολάσεις . Αλλά όταν είσαι γονιός για ποιο ωράριο μιλάμε; Και δεν συζητάω για την ευθύνη που έχεις που είναι όλη δικιά σου. Ενώ στην δουλειά ευθύνεσαι μόνο για το κομμάτι της δουλειάς σου. Και ούτε λόγος για αλλαγή επαγγέλματος ή έστω να ονειρεύεσαι σύνταξη από τον ρόλο του γονιού. Είναι εφ όρου ζωής. Δε μπορείς να πεις βαρέθηκα και θα αλλάξω δουλειά. Διάλεξες και πορεύεσαι με αυτό για πάντα.
Τελικά είναι πολύ δύσκολο να είσαι γονιός;
Πηγή: mynewfamily.gr