Επείγουσα αγκαλίτσα…
«Τα παιδιά βρίσκουν παρηγοριά στις ελλείψεις, στις άγνοιες, στις ανασφάλειες που μοιάζουν με τις δικές τους. Ευγνωμονώ τη μητέρα μου που με άφησε να δω τις δικές της.»
~ Erma Bombeck
Πριν από κανένα χρόνο διάβασα στο Simple Kids για μια όμορφη τρυφερή συνήθεια, που επινόησε η μαμά της Megan (που έγραψε το post) όταν ήταν μικρή, την οποία εφαρμόζει και η ίδια σήμερα με τα δικά της παιδιά. Έγραφε ότι είναι η πιο γλυκιά παιδική της ανάμνηση… Μου άρεσε πολύ και την υιοθετήσαμε κι εμείς.
Έτσι, όποτε αισθάνομαι λίγο στρεσαρισμένη ή στενοχωρημένη για οποιοδήποτε λόγο, κάθομαι στο πάτωμα και λέω στα κορίτσια: «Επείγουσα αγκαλίτσα!» και ό,τι κι αν κάνουν το αφήνουν και τρέχουν στην αγκαλιά μου. Καθόμαστε έτσι αγκαλιασμένες για λίγα λεπτά μέχρι που αρχίζουμε και αισθανόμαστε καλύτερα. Τι ευεργετική που είναι η αγκαλιά των παιδιών, η μυρωδιά των μαλλιών τους, το κορμάκι τους που το νιώθεις να ανασαίνει καθώς σε αγκαλιάζει…
Και από την άλλη και εκείνες, κάθε φορά που νιώθουν άσχημα ξέρουν ότι αν φωνάξουν «επείγουσα αγκαλίτσα» θα αφήσουμε ό,τι κι αν κάνουμε και θα παρηγορήσουμε η μία την άλλη…
Δοκιμάστε το κι ας γίνει και το δικό σας μικρό μυστικό… Αλλά σύντομα. Γιατί ο χρόνος μετράει αντίστροφα μέχρι να πουν: «Άσε μας ρε μάνα»!
Πηγή: aspaonline.gr