Επικεντρωθείτε στο EQ και όχι στο IQ του παιδιού σας

Σίγουρα όλοι μας, ως γονείς, ενδιαφερόμαστε για την εκπαίδευση των παιδιών μας και για το επίπεδό τους σε σχέση με τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους. Γι αυτό πηγαίνουν σε φροντιστήρια, κάνουν ξένες γλώσσες, πολλά παιδιά κάνουν μουσική ή ασχολούνται με τον αθλητισμό που αυτά δίνει ερεθίσματα στο παιδί. Οι ερευνητές όμως λένε ότι μάλλον ξεχνάμε κάτι. Το EQ των παιδιών μας είναι όσο σημαντικό όσο και το IQ τους.

Το EQ, από το emotional intelligence, η συναισθηματική τους νοημοσύνη δηλαδή (ΣΝ στα ελληνικά), είναι η “ικανότητα μας να αντιλαμβανόμαστε το πώς αισθανόμαστε και το πώς τα συναισθήματά μας μας ωθούν να συμπεριφερόμαστε, το πόσο ελέγχουμε τα συναισθήματά μας και κατανοούμε αυτά των άλλων”, σύμφωνα με τον Marc Brackett, συγγραφέα του βιβλίου “Permission to Feel: Unlocking the Power of Emotions to Help Our Kids, Ourselves, and Our Society Thrive“, και όσα είπε στη Washington Post.

Ουσιαστικά το EQ των παιδιών μας έχει να κάνει με τον τρόπο που επεξεργάζονται τα συναισθήματά τους και λειτουργούν με αυτά των άλλων. Σύμφωνα με νέες μελέτες, εργοδότες και εταιρίες αντιλαμβάνονται ολοένα και περισσότερο πώς η επαγγελματική εξέλιξη κάποιου και η καριέρα του, εξαρτώνται από την ικανότητα του να αντιλαμβάνεται συναισθηματικά την ομάδα του. Μάλιστα, αυτή η ικανότητα βοηθάει κάποιον να φέρνει 40% καλύτερα αποτελέσματα στο σύνολο της δουλειάς του, στη συναναστροφή με τους άλλους, στη διευθυντική του ικανότητα και στις επιλογές του. Το EQ των παιδιών μας μπορεί να είναι η ειδοποιός διαφορά στην επαγγελματική αποτελεσματικότητα.

Το EQ των παιδιών μας έχει να κάνει με τον τρόπο που επεξεργάζονται τα συναισθήματά τους και λειτουργούν με αυτά των άλλων.

Σύμφωνα με τον Marc Brackett το να χτίσει κάποιος τη συναισθηματική του νοημοσύνη “είναι ο αποδοτικότερος τρόπος να καλυτερεύσει τη σωματική και ψυχική του υγεία, την ικανότητά του να παίρνει αποφάσεις, να δημιουργεί σχέσεις, να είναι δημιουργικός, να παίρνει καλύτερους βαθμούς και να βρίσκει καλύτερες δουλείες”, να γίνει δηλαδή καλύτερος μαθητής και πιο κοινωνικός μέσα και έξω από την τάξη του σχολείου. Αν και υπάρχουν ορισμένα σχολεία που ασχολούνται με τη συναισθηματική νοημοσύνη του παιδιού, αυτό το βάρος πέφτει στους γονείς.

Σας δίνουμε 5 tips για να βοηθήσετε το παιδί σας με τη συναισθηματική του βάση

Βεβαιωθείτε ότι εσείς οι ίδιοι αναγνωρίζετε τα συναισθήματά σας, αναδεικνύοντας τη δική σας ΣΝ

Η δική σας ηρεμία είναι το κλειδί και το πώς εσείς διαχειρίζεστε τα συναισθήματά σας. Όταν δεν το κάνετε, παραδεχτείτε το. Προσδιορίστε τα συναισθήματά σας χρησιμοποιώντας μικρές εκφράσεις όπως “Αισθάνομαι ____ επειδή ___” που και τα παιδιά μπορούν να καταλάβουν και να χρησιμοποιήσουν και αυτά. Όταν χάνετε την ψυχραιμία σας με τα παιδιά, ζητήστε συγνώμη, θα σας κάνει πιο δυνατό αν δείξετε ότι δεν είσαστε άτρωτος.

Ξεκινήστε να περιμένετε από τα παιδιά σας να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους

Εντάξει, δεν θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη και ούτε θα θυμούνται τις πρώτες φορές ότι μαζεύουμε τα παιχνίδια μετά από το παιχνίδι. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να τους υπενθυμίζουμε ότι “Πριν πάμε για ύπνο χρειάζεται να μαζέψουμε τα παιχνίδι μας για να μην το κάνει μόνη της η μαμά” ή “Η γιαγιά μας μαγείρεψε σήμερα, ας της κάνουμε μια ζωγραφιά για να την ευχαριστήσουμε” ή “Ο φίλος σου ο Κώστας ήταν λυπημένος σήμερα. Τι θα μπορούσες να κάνεις για να τον βοηθήσεις να αισθανθεί καλύτερα;”. Χρειάζεται χρόνο, αλλά αξίζει. Φυσικά όμως, χρειάζεται κι εσείς να ενεργείτε ανάλογα.

Υπενθυμίστε τους τη συναισθηματική τους κατάσταση

Για να το κάνετε αυτό χρειάζεται να αντιληφθείτε τη συναισθηματική τους βάση σήμερα και να δουλέψετε σε αυτή. Για παράδειγμα ένα παιδί μπορεί να κλαίει στα πατώματα όταν δεν καταφέρνει κάτι. Άλλο να μην πλησιάζει άλλα παιδάκια για να παίξουν μαζί. Καταγράψτε σε ποιον τομέα χρειάζεται να βοηθηθεί το παιδί σας και δουλέψτε μαζί του σε αυτόν. Δείξτε του παραδείγματα παιδιών που χειρίζονται ανάλογες καταστάσεις, “Ουαου, η Μαρία έχασε στο παιχνίδι χωρίς να βάλει τα κλάματα”, και φυσικά όταν αναδεικνύετε στα παιδιά σας κάτι που εκείνα έκαναν. Μιλήστε τους για τα ωραία πράγματα που βλέπετε γύρω σας, “Μου άρεσε το πώς χειροκρότησε όλη η τάξη την Άννα όταν είπε το ποίημα. Είναι ωραίο όταν ο ένας υποστηρίζει τον άλλον”, όπως και για τα λιγότερα ωραία, “Ο Χάρης δεν παίζει και τόσο καλά με τα άλλα παιδιά όταν τα σπρώχνει ή τα κλωτσάει, και περισσότερο όταν συνεχίζει αφού του είπαμε να σταματήσει”.