Επικοινωνία: Μια μορφή καλών ορίων μέσα από την οικογένεια.

Από την : Δημουλή Σίλεια Ψυχολόγος, MSc

Μιλάμε πολύ συχνά για όρια και σκεφτόμαστε πώς θα τα διδάξουμε στα παιδιά μας ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν στο ευρύτερο σύνολο άνετα και βάσει κανόνων. Πράγματι, είναι σημαντικός ο ρόλος μας καθώς έχουμε επωμιστεί το να τους κληροδοτήσουμε μια προίκα. Και σίγουρα δεν εννοούμε την νυφο-προίκα, αλλά την προσωπικότητά τους, την οποία κουβαλούν πάντα και παντού μαζί τους.

Για να είναι μια καλή προίκα για τα παιδιά μας και όχι κάτι που θα μας το «γυρίσουν» πίσω το πρώτο βήμα που έχουμε να κάνουμε είναι να τα βοηθήσουμε να «κόψουν τον ομφάλιο λώρο» τους από εμάς και αυτό γίνεται αν τα ωθήσουμε στην ανάπτυξη καλών κοινωνικών σχέσεων.

Αρχίζουμε, λοιπόν, με το πώς τα παιδιά μπορούν να χτίσουν μια καλή σχέση με τα αδέλφια και με τους φίλους.

Η στάση μας στην συνδιαλλαγή των παιδιών μας μεταξύ τους είναι καλό να περιέχει κάτι από τα παρακάτω “μυστικά”:

Ας μην παρεμβαίνουμε στους καυγάδες τους, είναι καλή ευκαιρία να βρουν τρόπους να επιλύουν τις συγκρούσεις τους.

Ο τσακωμός των παιδιών τα εκπαιδεύει όχι μόνο για επίλυση προβλημάτων και χειρισμό τωνσυναισθημάτων. Έτσι, μαθαίνουν πότε να θυμώνουν, πότε να παρεξηγούνται ή νέους τρόπους να εκφράζονται.

Αν επεμβαίνουμε, τότε τα παιδιά συνηθίζουν να έχουν ακροατήριο και επιδιώκουν μπροστά σε τρίτους να κάνουν φασαρίες ώστε να τραβήξουν την προσοχή

Ας μην τα συγκρίνουμε μεταξύ τους, ούτε να επικαλούμαστε τη σειρά γέννησης (εσύ που είσαι ο μεγαλύτερος …).

Το να δοθεί έπαινος για την συνεργατικότητά τους, είναι μια καλή αρχή, αλλά στην πορεία το μειώνουμε ώστε να θεωρηθεί η καλή σχέση τους κάτι το απολύτως φυσιολογικό

Μια καλή λύση είναι οι «Κανόνες Οικογένειας» στους οποίους αναγράφονται λεπτομερώς οι πράξεις και οι εκφράσεις που η συγκεκριμένη οικογένεια δεν αποδέχεται.

Επίσης, είναι οι «νόμοι» του σπιτιού και βοηθούν τα παιδιά μας να τους τηρούν. Είναι καλό να γραφτούν σε ένα μεγάλο χαρτόνι με τη συνεργασία των παιδιών μας και να αναρτηθεί σε περίοπτο σημείο μέσα στο σπίτι.

Το να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στο κάθε παιδί χωριστά ώστε να ακούσουμε παράπονα και να το γνωρίσουμε λίγο παραπάνω είναι μια πολύ «βοηθητική διαδικασία».