Συγνώμη.
Ξέρω πως αυτή η λέξη είναι τόσο μικρή.Είναι μικρή αλλά πραγματικά δεν ξέρω πως να ξεκινήσω.
Λυπάμαι πραγματικά που τόσον καιρό προσπαθούσα να το κρύψω. Προσπαθούσα να προσποιηθώ ότι όλα πάνε καλά.Φοβόμουν να παραδεχθώ ότι συνέβη σε εμένα.
Σας έδιωχνα σιγά σιγά από κοντά μου. Μπορεί να μην το καταλαβαίνατε, αλλά το έκανα. Ακύρωνα τα πάρτι γενεθλίων που καλούσατε εμένα και το παιδί μου.Έλεγα ότι αρρώστησε ενώ δεν είχε τίποτα. Δεν φταίτε εσείς.
Εγώ έφταιγα. Κάποιες φορές ερχόμουν σε κοινωνικές εκδηλώσεις επειδή αναγκαζόμουν να το κάνω.Χαμογελούσα άβολα και βεβιασμένα.
Η αλήθεια είναι πως ήθελα να είμαι χαρούμενη. Ήθελα επειδή μπορούσα να είμαι . Είχα πολλούς λόγους για να είμαι χαρούμενη. Είχα ένα παιδί έγινα μητέρα και όλοι γύρω μου χαιρόντουσαν για αυτό. Εγώ όμως όχι.
Συγνώμη λοιπόν που δεν ήμουν εκεί για να γιορτάσω μαζί σας. Να χαρώ με την χαρά σας.Ήταν εγωιστικό αλλά δεν μπορούσα να το χειριστώ.
Συγνώμη που έχασα την υπομονή μου και που ήμουν θυμωμένη.
Ήταν αρκετά άβολο και τρομαχτικό το να παραδεχτώ ότι χρειαζόμουν βοήθεια. Πρέπει όμως να βρεις την δύναμη να το παραδεχτείς. Να μιλήσεις στους φίλους, στην οικογένεια, στον άντρα σου ακόμη και όταν φοβάσαι.
Πλέον προσπαθώ να πιστεύω ότι είμαι καλύτερα. Η επιλόχειος κατάθλιψη όπως και να το κάνουμε, είναι μια μορφή κατάθλιψης.Δεν μπορούσα να το χειριστώ αλλά τώρα νομίζω πως τα πάω καλύτερα επειδή το είπα και βγήκε από μέσα μου.Δεν κρύβομαι πια.
Συγνώμη λοιπόν για την συμπεριφορά μου.Δεν ήθελα να σας πληγώσω.Σας ευχαριστώ που με στηρίξατε και μου δείξατε την αγάπη σας.
babyradio.gr– Άννα Κ.
«Όχι δεν θα σας κάνω την χάρη.Δεν πρόκειται να κλάψω.»
Μου είπαν ότι το δεύτερο παιδί μου θα έχει λιγότερη προσοχή.Πόσο λάθος κάνουν!