Όλες οι νέες μαμάδες έχουν σκύψει πάνω στο κρεβατάκι του παιδιού τους για να τσεκάρουν αν αναπνέει. Ακόμα και εκείνες που δεν το παραδέχονται, το έχουν κάνει! Το άγχος τους να διαπιστώσουν ότι όλα είναι καλά και ότι το μωράκι τους αναπνέει, είναι αυτό που τους οδηγεί στο να ελέγξουν την αναπνοή του, η οποία πολλές φορές δεν ακούγεται καθόλου. Ειδικά αν το μωρό έχει γεννηθεί πρόωρο ή με κάποια αδυναμία στο αναπνευστικό του σύστημα, τότε η ανάγκη για έλεγχο μεγαλώνει.
Όσο περνάει ο καιρός είναι πιο εύκολο να ξεχωρίσουμε τον τρόπο αναπνοής του, ανάλογα με το στάδιο ύπνου στο οποίο βρίσκεται. Διαφορετικά αναπνέει όταν κοιμάται βαθιά και διαφορετικά όταν το πήρε ξαφνικά ο ύπνος στην αγκαλιά του μπαμπά του. Τα στάδια αυτά μπορεί να διαφέρουν μέσα στη νύχτα, οπότε η πολύ «σιωπηλή» αναπνοή να προβληματίζει τη μαμά για πολύ καιρό. Οι ειδικοί λένε ότι δεν είναι κακό να ελέγχουμε την αναπνοή του παιδιού, ακόμα και αν αυτό κρατήσει αρκετούς μήνες. Σημασία έχει να μη μας γίνει εμμονή.
Είναι λογικό να έχουμε άγχος, ειδικά τους πρώτους μήνες, όμως αυτή η κατάσταση μπορεί να μας οδηγήσει σε μόνιμη αϋπνία και σε συσσωρευμένο άγχος που δεν ευνοούν σε καμία περίπτωση τις συνθήκες μέσα στο σπίτι μας.
Είναι καλό να έχουμε τα μάτια – και τα αυτιά- μας ανοιχτά και να αφήσουμε τον εαυτό μας να χαρεί τη νέα ζωή που έχει φέρει στον κόσμο, χωρίς να περνάμε όλη τη νύχτα σκυμμένοι πάνω στο κρεβάτι του γιατί αυτό δεν κάνει καμία απολύτως διαφορά, παρά μόνο στη δική μας ψυχική και σωματική υγεία.