Έρχεται εκείνη η στιγμή που το κυνηγάς με το σιρόπι και δεν καταφέρνεις να το κάνεις να το πιεί. Φωνάζει, κλαίει, χτυπιέται, κάνει ό,τι μπορεί για να μην πιει το φάρμακό του, κάνοντας τη ζωή σου δύσκολη και την ανάρρωσή του επίσης. Τα περισσότερα παιδιά περνούν μια τέτοια φάση, ειδικά αν το φάρμακο που πρέπει να πάρουν έχει περίεργη γεύση. Όσο και να έχουν προσπαθήσει οι φαρμακευτικές εταιρίες να βελτιώσουν τις γεύσεις, υπάρχουν ακόμα φάρμακα που αφήνουν άσχημη αίσθηση στο στόμα. Ένα τέτοιο κάνει και το παιδί σου να κρύβεται κάτω από το κρεβάτι του όταν έρχεται η ώρα του φαρμάκου.
Τι να κάνεις;
Πέρα από υπομονή, χρειάζεται και επιμονή, αλλά με το σωστό τρόπο. Δεν πρέπει να αρχίσεις τις φωνές και τους εκβιασμούς(αν δεν πιεις το φάρμακο δε θα ξαναπας στο λούνα παρκ!), αλλά να ακολουθήσεις μια θετική προσέγγιση: «Αν πιεις το φάρμακό σου θα νιώσεις καλύτερα και θα μπορούμε να πάμε το Σαββατοκύριακο στο σπίτι του Γιαννάκη να παίξετε».
Δεν είναι δωροδοκία, είναι μια αλήθεια που θα πρέπει βέβαια και να τηρήσεις. Όντως, πρέπει να πείσεις το παιδί ότι είναι απαραίτητο να πάρει το φάρμακό του, χωρίς να του δημιουργήσεις φόβο ή αίσθηση πίεσης και εξαναγκασμού.
Ρώτησέ το γιατί δε θέλει να το πιει και λάβε μια απάντηση που θα σε καθοδηγήσει.
Αν η γεύση είναι πράγματι το πρόβλημα, ζήτησέ του να κάνει μια παραχώρηση για λίγες ημέρες και να προσπαθήσει να φερθεί σαν μεγάλο παιδί. Στα παιδιά αρέσει αυτό το επιχείρημα και υπάρχει περίπτωση να υποκύψουν αν νιώσουν ότι αυτό τα κάνει πιο μεγάλα στα μάτια των άλλων.
Επίσης, κάνε τη διαδικασία ευχάριστη, προσπαθώντας κάθε φορά να τη συνδυάζεις με όμορφα συναισθήματα, ακόμα και αν εκείνο είναι αρκετά άρρωστο για να νιώσει όμορφα. Πλάσε μια ιστορία και διηγήσου τη, μίλα του γλυκά, κάνε του παρέα, διάβασε του ένα παραμύθι. Μέσα σε όλα αυτά μπορείς πιο εύκολα να περάσεις μια κουταλιά σιρόπι, σε αντίθεση με μια προσπάθεια που γίνεται κακόκεφα, με γκρίνια και φωνές.