Φτιάχνοντας μουσακά με 2 νήπια…
Σε όλο το δρόμο του γυρισμού από τη δουλειά, μετά τη συλλογή των παιδιών μου από το σχολείο και τη νταντά, και αφού έχω ξεκλέψει ένα πεντάλεπτο και πέταξα σε τρεις σακούλες λαχανικά και λίγα φρούτα από τον μανάβη της δουλειάς, βρισκόμαστε στο αυτοκίνητο με τα μικρά μου βάσανα και συζητάμε για τον μουσακά…
-θα φτιάξουμε μουσακά και τι θα βάλουμε μέσα; ρωτάω η μάνα…
-πατάτες απαντάει η Μαρίνα και -ατζανες ο Αχιλλέας και μέχρι να φτάσουμε σπίτι έχουμε αναλύσει ήδη τη συνταγή τρείς τέσσερις φορές..
Η αλήθεια είναι οτι μου κακοφάνηκε κομματάκι, όταν ο Γιάννης με ρώτησε “με τρόπο” αν έχω σκοπό να μαγειρέψω σήμερα “η να φάμε κανένα αυγό λες;”.. Αποφάσισα λοιπόν να θυμηθώ τα περασμένα μου μεγαλεία, να ξαναπιάσω εκείνο το παραμελημένο κομμάτι του νοικοκυριού που λέγεται κουζίνα και να ανασύρω την Σμυρνιά από μέσα μου, που μάλλον αυτοπυρπολήθηκε όταν τα ζυμαρικά, οι ωμές πρασινάδες και οι «γρήγορες συνταγές» έκαναν την εμφάνιση τους στην καθημερινότητα μας…
Τα παιδιά είναι έτοιμα επάνω στα σκαμπό και πλένουμε τις μελιτζάνες ώστε να τις κόψουμε και να τις βάλουμε στο φούρνο… Η Μαρίνα με παρακαλάει να κόψει εκείνη τα κομμάτια, ενώ ο Αχιλλέας έχει ανοίξει το συρτάρι με τα μαχαιροπίρουνα και ανακατεύει τα κουτάλια κάνοντας θόρυβο… Στη συνέχεια βρίσκει πρόσβαση στη τσάντα μου και με μεγάλη χαρά μου δίνει ένα παυσίπονο που βρήκε στο πορτοφόλι μου «μαμά ο πάπι σου», με ύφος «πάρε μια δωροεπιταγή 300 € για να πας να κάνεις σπα, λατρεμένη μου μανούλα!!»…
-μαμά… Κόψε ένα τετράγωνο… με διατάζει η κόρη μου… Κι εγώ κόβω ένα τετράγωνο…
-τώρα κόψε έναν κύκλο! Χα!!! Ευκολάκι!!
-τώρα ένα τραπέζιο… Βάζω όλη μου τη τέχνη και έτοιμο…
-τωρααααα….. Ένα αστέρι…!!! Συμφωνεί και ο Αχιλλέας!!! Τι χαρά κι αυτή!! Σε δευτερόλεπτα φωνάζουν και οι δυο να κόψω τη μελιτζάνα σε αστέρια… Ευτυχώς για καλή μου τύχη έχω ένα κουπ πατ σε σχήμα αστεριού… Και ναι!! Κόβω τη μελιτζάνα με αυτό…
Ο Αχιλλέας βαριέται και κατεβαίνει κάτω από το σκαμπό ενώ εγώ ξεκινάω να ετοιμάζω τον κιμά… Η Μαρίνα επιμένει να θέλει να ανακατέψει το κρεμμύδι ενώ ο Αχιλλέας φωνάζει σε κατάσταση υστερίας “οχιιιιιι!!!! Καίει εκεί Νιναααααα….» Λες και προσπαθεί να τη σώσει απο πυρκαγιά…. Ευτυχώς σύντομα σωπαίνει και φεύγει προς άγνωστο προορισμό…
Ήθελα να είσαι εδώ, μαμά…
Το κρεμμύδι είναι έτοιμο και μπαίνει ο κιμάς… Η Μαρίνα επιμένει να θέλει να βοηθήσει και της δίνω να προσθέσει τα μπαχαρικά… Μέγα λάθος!!! Γεμίσαμε δαφνόφυλλα μπαχάρια και κανέλλες μέχρι τα εσώρουχα ενώ αγγίξαμε πέραν των δέκα φτερνισμάτων έκαστος…
Οι μελιτζάνες ψήνονται και αποφασίζω να πιάσω τις πατάτες οπου συνειδητοποιώ οτι έχω ώρα να ακούσω τον Αχιλλέα… Προσεύχομαι στα γρήγορα να μην τον δω πάλι πασαλειμμένο με την κρέμα για το σύγκαμα αλλά ούτε και να έχει απλώσει τις κεραλοιφές στον καθρέφτη του μπάνιου… Οοοοοχι όμως!!! Έχει κατεβάσει όλη την παπουτσοθήκη και φοράει δυο διαφορετικά χειμωνιάτικα μποτάκια του μπαμπά του… Κοιτάζω και αναρωτιέμαι που χωρούν τόσα πολλά παπούτσια μέσα σε μια παπουτσοθήκη;;;
Βγάζω να καθαρίσω πατάτες όπου μέσα στα δέκα πρώτα δευτερόλεπτα ο μπόμπιρας βρίσκεται ανάμεσα απο τα πόδια μου και με σπρώχνει… Θέλει να ανοίξει το συρτάρι με τις μικροσυσκευές… Βρίσκομαι ένα καθαρίζω πατάτες σε ορθή γωνία και τον Αχιλλέα να ψάχνει “α το μιτσε α κάνω κέικ “…
Ευτυχώς σύντομα βαριέται και αναζητά την αδερφή του η οποία βρίσκεται στο σαλόνι και προετοιμάζει το επόμενο της ντεμπούτο στο δράμα “η μάνα μου με άφησε ” φέρνοντας μου συνεχώς και από μια της κούκλα κλαίγοντας και λέγοντας μου “η κούκλα η Μαρίνα σε ζητάει… Θέλει τη γιαγιά της… Πάρε την αγκαλιά… Θέλει να ηρεμήσει… Σε παρακαλώ μαμά!!! Δεν ξέρω τι να την κάνω!!!”… Νομίζω ότι η ερμηνεία της αξίζει Όσκαρ και βρίσκομαι να κόβω πατάτες κρατώντας με το σαγόνι μου στον ώμο την κούκλα τη Μαρίνα και της τραγουδάω το κοιμήσου αγγελούδι μου… Η κόρη μου με παρατηρεί και μάλλον σκέφτεται «τι άλλο μπορώ να σε βάλω να κάνεις άραγε;;;»…
Οι πατάτες είναι έτοιμες, το ίδιο και ο κιμάς… βγάζω τις μελιτζάνες και ετοιμάζω τις πατάτες όταν μέσα στα καυτά ταψιά, τις κατσαρόλες και τον απορροφητήρα ακούω ένα υπόκωφο ηλεκτρικό θόρυβο… Τον ακολουθώ και με έκπληξη διαπιστώνω ότι το μικρό μου λουλουδάκι έχει πάρει την ηλεκτρική μου οδοντόβουρτσα και καθαρίζει τους αρμούς στον πάγκο της κουζίνας… Ένα μούδιασμα με πιάνει στο αριστερό σαγόνι και νιώθω στα πρόθυρα του εγκεφαλικού… Ο Αχιλλέας φυσικά δεν πτοείται και με ενημερώνει πως «άφω μαμά μου με μπογιά»… Φυσικά η Μαρίνα έσπευσε να τον διορθώσει «μαστορεύεις Αχιλλέα… Με το πινέλο βάφουμε…» ενώ τσακίστηκε να βρει το πινέλο του ρουζ για να του δείξει τι εννοεί… Απομένω να τους κοιτάζω αποκαμωμένα και σαν χαζή και ήδη βλαστημάω την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισα να το παίξω νοικοκυρά…
Τρέχω στη κουζίνα για τη μπεσαμέλ όπου ο Αχιλλέας σπεύδει πάλι να με βοηθήσει… Τον αφήνω να αδειάσει το γάλα και δίνω στη Μαρίνα το Αλεύρι… Μετρά πέντε κουταλιές και ξεκινά να ανακατεύει όταν φεύγει τρέχοντας «τσίσα μαμάααααα!!» και φυσικά την ακολουθεί ο μικρός τρομοκράτης… Ανακατεύω γρήγορα για να μην κολλήσει όταν ακούω τη Μαρίνα να φωνάζει «μαμά έκανααααα!» και της λέω ότι ξέρει τι πρέπει να κάνει , όπου μου συνεχίζει «δεν είναι σκέτααααα!» … Εννοείται βρίζω την τύχη μου όταν η κόρη μου φωνάζει «μαμά πιπέρι!!! Κακές λέξεις…» και ο Αχιλλέας επαναλαμβάνει ότι έχω πει χαρτί και καλαμάρι…
Αφού ο μουσακάς είναι ήδη στο φούρνο, κοιτάζω το σπίτι μου… Παπούτσια παντού, ανακατεμένα με παιχνίδια και δαφνόφυλλα… Η οδοντόβουρτσά μου βρίσκεται στο πρώτο σκαλοπάτι και γύρω της παπούτσια… Πολλά παπούτσια!!! Που χωράν τόσα παπούτσια;;; Σταφύλια πατημένα στη κουζίνα και νερά παντού στο μπάνιο… Ο πάγκος μοιάζει με βομβαρδισμένο τοπίο και φυσικά ο νεροχύτης είναι γεμάτος με άπλυτα κουζινικά… Ευτυχώς ο μουσακάς φαίνεται όμορφος… τόσο που η Σμυρνιά μέσα μου σηκώνεται από τον λήθαργο και τινάζει τις σκόνες από πάνω της… Στέκεται όρθια και τεντώνεται… Λέω όμως να την ξαναβάλω για ύπνο… Ακόμη και με τη βία αν χρειαστεί… Και να την ξυπνήσω σε 5-6 χρόνια…
Μια χαρά είναι οι γρήγορες συνταγές, τα ζυμαρικα, οι πρασινάδες και τα αυγά… Ε;;;
Σας φιλώ!!!!
Αύρα Φούκου για το Babyradio