Γιατί δεν πρέπει να ζητάμε από τα παιδιά μας να ζητήσουν συγγνώμη με το ζόρι!
Τα παιδιά τσακώνονται. Λιγότερο ή περισσότερο, σε μικρή ή μεγαλύτερη ηλικία, πάντως τσακώνονται. Πάντα πίστευα ότι τα δίδυμα λόγω του πιο έντονου ανταγωνισμού τους, διαφωνούν και καβγαδίζουν περισσότερο από τα άλλα αδέρφια. Τώρα πια που και ο μικρότερος γιος μου έχει μπει δυναμικά στο τερέν της μάχης με τα αδέρφια του, έχω αρχίσει να αναθεωρώ…. Μάλλον όλα τα αδέρφια (ίσως πιο πολύ τα αγόρια…) αρέσκονται στο να πλακώνονται και εκεί που γελάνε, μετά από λίγο να κλαίνε…
Το πρώτο πράγμα που κάνουμε μάλλον οι περισσότεροι γονείς όταν τα παιδιά μας διαφωνούν έντονα, είναι να παρέμβουμε και να τους ζητήσουμε να πουν συγγνώμη στο αδερφάκι τους, ανάλογα πάντα με το ποιος φταίει κατά τη γνώμη μας…
Διάβασα λοιπόν πρόσφατα σε ένα σχετικό άρθρο κάποιες γνώμες ειδικών για το αν τελικά πρέπει να λέμε εμείς οι γονείς στα παιδιά μας πότε να ζητήσουν συγγνώμη, όταν κάνουν κάτι που θεωρούμε λάθος.
Για παράδειγμα όταν τα παιδιά τσακώνονται και υπάρχει ένταση μεταξύ τους, εμείς σπεύδουμε να τους πούμε επιτακτικά να ζητήσουν συγγνώμη το ένα από το άλλο. Έχετε προσέξει πως κάποιες, αν όχι τις περισσότερες φορές τα παιδιά λένε συγγνώμη μέσα από τα δόντια τους, χαμηλώνοντας το κεφάλι και όχι φυσικά με ιδιαίτερο ενθουσιασμό;
Σύμφωνα λοιπόν με την Παιδοψυχολόγο Laura Markham και το βιβλίο της Peaceful Parent, Happy Siblings: How to Stop the Fighting and Raise Friends For Life, αυτού του είδους οι αναγκαστικές συγγνώμες όχι μόνο δεν έχουν κανένα νόημα, αλλά μπορεί να προκαλέσουν και τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα. Ο κυριότερος λόγος είναι ότι εκείνη την ώρα που τα παιδιά είναι θυμωμένα, στενοχωρημένα, αναστατωμένα από τη μεταξύ τους διαμάχη, δεν αισθάνονται την ανάγκη να ζητήσουν ειλικρινά συγγνώμη.
“Όταν είμαι θυμωμένος, με εκνευρίζει να ζητάω συγγνώμη. Γιατί αυτό με κάνει ακόμη πιο θυμωμένο!”
“Δεν μου αρέσει όταν ο αδερφός μου μου ζητάει συγγνώμη επειδή του είπαν οι γονείς μου να το κάνει, γιατί φαίνεται ότι δεν το εννοεί καθόλου και αυτό με κάνει ακόμη πιο θυμωμένο”.
“Όταν ζητάς συγγνώμη και δεν το εννοείς, λες απλώς ψέμματα”
Άρα λοιπόν, αναγκάζοντας ένα παιδί να πει συγγνώμη όχι μόνο δεν του δίνουμε τα σωστά μηνύματα, αλλά δεν λύνουμε ουσιαστικά και το πρόβλημα. Οπότε τι άλλο μπορούμε να κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις;
Μην πιέζετε τα παιδιά σας να ζητήσουν συγγνώμη, εαν αυτή θέλετε να είναι αληθινή;
- Βοηθάμε τα παιδιά να επικοινωνήσουν μεταξύ τους
Αν βοηθήσουμε τα παιδιά να εκφράσουν τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους, αν τα ακούσουμε προσεκτικά και τα ρωτήσουμε αν άκουσαν και κατάλαβαν αυτό που τους είπε το αδερφάκι τους, τα παιδιά θα αρχίσουν να λύνουν τις διαφορές τους σε ένα πιο βαθύ και ουσιαστικό επίπεδο και θα αισθανθούν πραγματικά την ανάγκη να ζητήσουν τα ίδια συγγνώμη.
- Περιμένουμε μέχρι να τους περάσει ο θυμός
Αν το παιδί αισθανθεί μόνο του την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη, το ακούμε και το επικροτούμε. Αν όμως ακόμη φαίνεται θυμωμένο, είναι καλύτερο να ξεκαθαρίσουμε πως δεν θέλουμε να βιαστεί να ζητήσει συγγνώμη αν δεν το εννοεί. Μπορούμε για παράδειγμα να του πούμε “δεν θέλω να πεις τώρα κάτι που δεν είναι αλήθεια, γιατί δεν πιστεύω ότι θα κάνει κανέναν να νοιώσει καλύτερα”.
- Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να λύσουν μόνα τους το πρόβλημα
Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως βάζουμε το παιδί σε μια διαδικασία να πληρώσει τις συνέπειες αυτού που έκανε. Αντιθέτως, το παροτρύνουμε να αποφασίσει το ίδιο τι είναι καλύτερο να κάνει για να διορθώσει τα πράγματα και να τα κάνει καλύτερα. Μπορούμε να του δώσουμε και κάποιες ιδέες, όπως το να γράψει μια ωραία κάρτα, να προσπαθήσει να φτιάξει το χαλασμένο παιχνίδι, αλλά μετά να το αφήσουμε να σκεφτεί το ίδιο τι θέλει να κάνει. Μπορούμε μάλιστα να το ενθαρρύνουμε λέγοντας “Είμαι σίγουρη πως θα βρεις κάτι πολύ όμορφο να κάνεις ή να πεις!”
- Οδηγούμε τα παιδιά με το παράδειγμά μας σε μελλοντικές αντιδράσεις
Τα παιδιά μαθαίνουν από εμάς πως να κάνουν πολλά πράγματα, ακόμη και πως να διορθώνουν προβλήματα στις σχέσεις τους. Οπότε είναι στο δικό μας χέρι πως θα συμπεριφερόμαστε σε αντίστοιχες περιπτώσεις, όταν για παράδειγμα διαφωνούμε με το σύντροφό μας. Ακόμη και στην περίπτωση που ζητάμε εμείς οι ίδιοι συγγνώμη, είναι καλό να το εννοούμε πραγματικά, γιατί αυτό φαίνεται στα παιδιά, αλλιώς είναι προτιμότερο να μην το λέμε ούτε και εμείς.
Πηγή : mytwins.gr