Γιατί είναι καλό να καυγαδίζουν τα αδέρφια!!!
Τίποτα δεν μπορεί να εκνευρίσει περισσότερο έναν γονιό από τα ουρλιαχτά και τα μαλλιοτραβήμγματα των παιδιών του όταν καυγαδίζουν. Ωστόσο, πριν σπεύσετε να κάνετε την παρέμβασή σας και να ηρεμήσετε τα πνεύματα, διαβάστε αυτά τα επιχειρήματα που υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει λόγος ούτε να θυμώνετε ούτε να τα χωρίσετε.
[babyPostAd]Ο καυγάς τονώνει τη δημιουργικότητα
Σύμφωνα με άρθρο στους New York Times του καθηγητή ψυχολογίας στο Πεναπιστήμιο της Πενσιλβάνια Adam Grant «η ικανότητα να βρίσκει κανείς επιχειρήματα που ενισχύουν τη θέση του χωρίς να επιτίθενται στον άλλον σε προσωπικό επίπεδο είναι πολύ χρήσιμη στη ζωή όλων μας. Όμως είναι κάτι που συνήθως οι γονείς δεν δίνουν την ευκαιρία στα παιδιά τους να μάθουν. Θέλουμε ένα ήρεμο σπιτικό και γι’ αυτό σταματάμε τα παιδιά μας όταν διαπληκτίζονται μεταξύ τους ή φροντίζουμε οι δικοί μας καυγάδες να γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες. Όμως εάν τα παιδιά δεν εκτεθούν αρκετά σε τέτοιου είδους διαφωνίες, τότε η δημιουργικότητά τους στο να διαχειρίζονται παρόμοιες καταστάσεις περιορίζεται». Για το λόγο αυτό, είναι χρήσιμο να τους επιτρέπουμε να βιώνουν συνθήκες στις οποίες απαιτείται να στηρίζουν τη θέση τους, να διαπραγματευτούν, να συμβιβαστούν, να αναλάβουν την ευθύνη κ.λπ. Και αντίστοιχα, μπορούμε να τους επιτρέψουμε να γίνουν μάρτυρες μιας μικρής διαφωνίας που μπορεί να έχουμε ως γονείς (εφόσον βέβαια τη λύνουμε μέσα σε υγιή πλαίσια).
Λύνοντας μόνα τους τις διαφωνίες τους γίνονται πιο ανεξάρτητα
Οι ψυχολόγοι συστήνουν στους γονείς να μην παρεμβαίνουν στις διενέξεις των παιδιών τους, παρά μόνο όταν αρχίσει η συμπεριφορά τους να γίνεται βίαιη. Όσο πιο νωρίς συνειδητοποιήσουν τα παιδιά ότι μερικές φορές κανένας δεν θα σταθεί δίπλα τους να υποστηρίξει τη θέση τους, τόσο πιο γρήγορα θα μάθουν να μην εξαρτώνται στους άλλους αλλά στις δικές τους δυνάμεις για να πετύχουν αυτό που θέλουν.
Οι αδερφικοί καυγάδες προετοιμάζουν τα παιδιά για την «κοινωνία» της παιδικής χαράς και του νηπιαγωγείου
Τα παιδιά που έχουν μάθει από το σπίτι τους να καυγαδίζουν δεν σοκάρονται όταν έρχονται σε επαφή με ένα συνομήλικό τους που θέλει να παίξει με το ίδιο παιχνίδι στις κούνιες. «Όταν δεν βρισκόμαστε συχνά μπροστά σε κάποιες συνθήκες, μαθαίνουμε να τις φοβόμαστε και να τις αποφεύγουμε», γράφει ο Grant. «Όταν γινόμαστε μάρτυρες μιας διαφωνίας ή συμμετέχουμε σ’ αυτήν, γινόμαστε πιο ανθεκτικοί. Και δεν υπάρχει καλύτερη ηλικία από την παιδική για να συνηθίσουμε την ιδέα της διαφωνίας». Σ’ αυτή την περίπτωση, τα αδέρφια μας είναι σίγουρα οι καλύτεροι «αντίπαλοι» για να κάνουμε εξάσκηση.
Τα παιδιά που ξέρουν να καυγαδίζουν βάζουν τις βάσεις για καλύτερη καριέρα
Εφόσον φυσικά θελήσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους να γίνουν δικηγόροι, μάνατζερ, πολιτικοί ή όποιο άλλο επάγγελμα που βασίζεται στη διαχείριση της διαφωνίας και την πειθώ.