Γιατί. Μία τόση δα μικρή ερωτηματική λέξη, που μπορεί να σε οδηγήσει ακόμη και στην τρέλα.
Ξεκινάει απλά, αόριστα «Γιατί;» και αρχίζει σιγά σιγά να παίρνει πιο συγκεκριμένες μορφές «Γιατί σε μας;», «Γιατί στο δικό μου μωρό;». Δουλεύει αθόρυβα και μεθοδικά και όσο περνάει ο καιρός γίνεται ολοένα και πιο συγκεκριμένο: «Γιατί δεν λειτούργησε σωστά το σώμα μου;», «Γιατί αφού τρώει, δεν μεγαλώνει;», «Γιατί δεν μπορεί να περπατήσει;». Ατελείωτα γιατί που όσο βρίσκουν έστω και λίγο χώρο μέσα στο μυαλό, σε στοιχειώνουν και πολλαπλασιάζονται. Το ένα αναπάντητο γιατί φέρνει το άλλο, ένας φαύλος κύκλος.
[babyPostAd]Και φτάνεις 6 χρόνια μετά να αναρωτιέσαι «Γιατί η νέα παιδο-ειδικότητα έρχεται να μπει στη ζωή του την ίδια ακριβώς περίοδο που η μαμά του χρόνια πριν τον κουβαλούσε μέσα στην κοιλιά της σχεδόν ετοιμοθάνατο, όπως έμαθε λίγες μέρες αργότερα;». Τι είδους παιχνίδι μπορεί να παίζει η ζωή; Τι είδους αστείο μπορεί να είναι αυτό, να προστίθεται στις αναμνήσεις το άγχος του παρόντος;
Τη μόνη αποδεκτή απάντηση σε όλα τα λογικά αλλά και παράλογα γιατί που γέμισαν όλα αυτά τα χρόνια το μυαλό μου, μου την έδωσε ο άντρας μου, από το πρώτο κιόλας βράδυ που κλαίγοντας στο μπαλκόνι του σπιτιού μας ζητούσα μία απάντηση.
Προωρότητα και… η χαρά αγνοείται!
Αλήθεια, πόσοι από μας αναρωτιόμαστε γιατί μας συμβαίνουν ευχάριστα πράγματα; Για ποιο λόγο σκεφτόμουν «Γιατί να γεννηθεί πρόωρα;» και δεν σκεφτόμουν «Γιατί κατάφερε να βγει νικητής παρά τις όποιες αντιξοότητες;». Ούτε μία φορά δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι, αν και το σώμα μου δεν λειτούργησε ως όφειλε για να τον προστατέψει 9 μήνες, κατάφερε ωστόσο να του δώσει αρκετά εφόδια για να παλέψει. Ποτέ δεν προβληματίστηκα γιατί δεν μου αρρώσταινε, παρόλο που είναι μινιατούρα. Ούτε ξενύχτησα ποτέ σκεπτόμενη γιατί μπορεί να κάνει αισθητή την παρουσία του ακόμη και να «επιβληθεί» ένα τόσο μικροσκοπικό πλάσμα με το δικό του ξεχωριστό τρόπο ακόμη και σε ενήλικες.
Θεωρούμε ίσως τόσο αυτονόητο ότι όλα θα πηγαίνουν όπως θα θέλαμε, που αγανακτούμε και θέλουμε εξηγήσεις όταν κάτι στραβώσει. Δεν είναι όμως έτσι τελικά. Δυστυχώς συμβαίνουν και άσχημα πράγματα στη ζωή. Όμως για κάθε άσχημο «γιατί» υπάρχει, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, και ένα πανέμορφο «επειδή». Αρκεί να προσπαθήσουμε λίγο (ή και σκληρά αν χρειαστεί) να το δούμε.
Πηγή: 31ebdomades.gr