Γιατί το να είσαι μαμά είναι αρκετό!
Μιλάω για το πως είσαι απλά μία μαμά.
Μιλάω για το πως σηκώνεσαι το πρωί, ρίχνεις λίγο νερό στο πρόσωπό σου, κοιτάς φευγαλέα τον καθρέφτη, βουρτσίζεις τα δόντια σου (κάποιες φορές) και παίρνεις αγκαλιά το μωρό σου ενώ συγχρόνως περιπλανιέσαι στην κουζίνα, ρίχνοντας τα κορν φλέικς στο μπωλ, πλένοντας πιάτα, φιλώντας το μέτωπο των παιδιών σου και περιμένοντας να γίνει ο καφές σου.
Δεν υπάρχει καμία λάμψη.
Υπάρχεις και εσύ. Που δίνεις τον εαυτό σου. Λεπτό με το λεπτό, μέχρι που τα λεπτά γίνονται ώρες που συμπληρώνουν μια ημέρα, οι μέρες γίνονται εβδομάδες, οι εβδομάδες μήνες, οι μήνες χρόνια για να φτιάξουν μια ολόκληρη ζωή. Μια ζωή όμορφη, γεμάτη με συνηθισμένες αναμνήσεις από τη μαμά.
Με κάποιον τρόπο, σε αυτόν τον κόσμο που έχει τόσα πράγματα να κάνεις και μέρη να πας και όνειρα να ακολουθήσεις, η ομορφιά του να είσαι απλά μία μαμά έχει χαθεί εντελώς.
Είσαι μαμά και είναι αρκετό.
Είναι αρκετό σου λέω.
Μερικές φορές θέλουμε να βλέπουμε μόνο τα μεγάλα πράγματα και να τα χρησιμοποιούμε ως μέτρο της επιτυχίας. Βλέπουμε το επιστημονικά πρότζεκτ το οποίο χάρισε ένα βραβείο στο παιδί μας. Αλλά, ειλικρινά, δε δίνουμε καμία σημασία σε όλες αυτές τις ώρες της προσπάθειας που χρειάστηκαν για να φτάσει στο αποτέλεσμα. Θέλουμε ταξίδι στην Disneyland και υποτιμάμε τις ώρες που θα μπορούσε να περάσει το παιδί μας έξω στην αυλή. Έχει ανέβει τόσο πολύ ο πήχης της επιτυχίας και της χαράς και της ευτυχίας, που τα μικρά πράγματα έχουν χαθεί.
Ξέρεις τι είναι αυτό που πραγματικά μετράει;
Αυτό.
Θα χρησιμοποιούσατε ποτέ ιμάντα ασφαλείας στο παιδί σας;
Τις προάλλες ήρθε η 15χρονη κόρη μου και μου είπε πως της λείπω. Της λείπω. Της λείπω; Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Της είπα για την έξοδό μας στο σινεμά, για την έξοδο μας στο yogurt bar, για τις βόλτες μας στα μαγαζιά, για τον καφέ που ήπιαμε… Με κοίταξε και μου είπε πως δεν εννοούσε αυτό. Μου είπε πως απλά ήθελε να με βλέπει κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Μικρά πράγματα.
Όπως το να μπορώ να διακόψω τη δουλειά μου και την πολυάσχολη καθημερινότητα μου και να δω το σχέδιο που έφτιαξε στον υπολογιστή και να το δω πραγματικά, και να εκτιμήσω τα ταλέντα της. Ή το να κάτσω μισή ώρα και να παίξω επιτραπέζιο μαζί τους, χωρίς να ελέγχω διαρκώς τα μηνύματά μου ταυτόχρονα. Τα μηνύματά μου μπορούν να περιμένουν μισή ώρα. Τα παιδιά μου όχι. Το να μη με νοιάζουν τα άπλυτα πιάτα και να τα αφήνω στην άκρη… Απλά να είμαι εκεί. Να μαγειρεύουμε μαζί. Να γελάμε. Να δίνω τον εαυτό μου στα μικρά πράγματα.
Τα πράγματα που μυρίζουν μαμά.
Τα πράγματα που δεν βρίσκεις στο pinterest. Τα πράγματα που μυρίζουν μαμά και που οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανόν δεν τα βλέπουν.
Δε σε βλέπουν να στέκεσαι στο μπάνιο και να προσπαθείς να μαζέψεις δυνάμεις για τη μέρα που έρχεται. Δε σε βλέπουν όταν είσαι μόνη και τα καταφέρεις χωρίς βοήθεια. Δε σε βλέπουν όταν κάνεις δρομολόγια με το αυτοκίνητο όλη μέρα. Δε σε βλέπουν την ώρα που μετράς μέχρι το δέκα μια ντουζίνα φορές πριν πάει ακόμα μεσημέρι. Δε σε βλέπουν όταν μετράς τα χρήματα που σου απέμειναν και προσπαθείς να βρεις τρόπους να μαγειρέψεις τρία γεύματα με ότι σου έχει μείνει στο ντουλάπι. Δε σε βλέπουν την ώρα που είσαι στο γραφείο του διευθυντή, στο ιατρείο του παιδιάτρου, στο σπίτι των φίλων και υπερασπίζεσαι το παιδί σου.
Δε βλέπουν τις γάζες στα γόνατα. Τα φιλιά στο μέτωπο τα βράδια. Τα μαξιλάρια που τα φουσκώνεις και τις κουβέρτες που τις στρώνεις όπως ακριβώς σου ζητάνε. Τα άπλυτα που μαζεύονται και μαζεύονται. Τα δάκρυα που πλημμυρίζουν τα μάτια σου ενώ συνεχίζεις. Τις ώρες που μαγειρεύεις. Τις ώρες που γελάς με χαζά πραγματάκια. Τα μαλλιά που τα χτενίζεις και τα κάνεις κοτσίδα κάθε πρωί. Τις προσευχές όταν αργούν να γυρίσουν από την έξοδο τους. Τις προσευχές όσο είναι μωρά. Τις νύχτες που κοιμήθηκες στην καρέκλα, αγκαλιά με το άρρωστο παιδί σου. Τις μέρες που το σπίτι είναι χάος, αλλά εσύ βρίσκεις χρόνο και διαβάζεις παραμύθια. Το γενναίο χαμόγελο στο πρόσωπο σου όταν δεν είσαι γενναία.
Αυτά τα πράγματα μετράνε.
Αυτά τα πράγματα είναι τα μικρά πράγματα που μαζεύονται και μαζεύονται.
Αυτά είναι αρκετά σου λέω.
Μην προσπαθείς τόσο πολύ αγαπημένη μου μαμά, προσπαθώντας να γίνεις σούπερ μαμά.
Δεν υπάρχουν σούπερ μαμάδες – αλήθεια! Αυτό το δημιούργημα της σούπερ μαμάς που τα κάνει όλα είναι μια ουτοπία.
Υπάρχουν αληθινές μαμάδες. Αληθινές, αυθεντικές μαμάδες που παραδέχονται πως δεν τα προλαβαίνουν όλα, αλλά προσπαθούν.
Φοβισμένες και κουρασμένες μαμάδες που εξακολουθούν να παλεύουν. Μαμάδες που χαίρονται να ασχολούνται με τα μικρά τους όλη τη μέρα. Μαμάδες σαν εμένα και σαν εσένα που μερικές φορές νιώθουν χαμένες σε έναν κόσμο μεγάλων επιτευγμάτων.
Μια μαμά δεν εξαρτάται από την τελειότητα. Μια μαμά είναι ένας άνθρωπος, μια γυναίκα σαν εσένα. Μια μαμά με παιδιά που τα αγαπάει και τα φροντίζει και μερικές φορές αναρωτιέται πώς τα αγαπάει αφού την τρελαίνουν, αλλά παρόλα αυτά τα λατρεύει. Αγωνίζεται, δίνει, προσεύχεται, δουλεύει και δεν τα παρατάει ποτέ. Ακόμα κι όταν θέλει να τα παρατήσει.
Αυτή είσαι εσύ. Σήμερα. Αύριο. Χθες.
Αυτό είναι αρκετό σου λέω.
Είναι κάτι παραπάνω από αρκετό.
Είσαι υπέροχη!
Πηγή: findingjoy.net
Μετάφραση για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή