Υπάρχει μια περίοδος στη ζωή κάθε παιδιού κατά την οποία αρχίζει να αντιλαμβάνεται το σώμα του και τον τρόπο που αυτό λειτουργεί. Σε αυτή τη φάση σημειώνεται και η πρώτη αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού γύρω από το γυμνό κορμί και τη θέασή του. Τότε είναι και η στιγμή που οι γονείς θα χρειαστεί να γίνουν πιο προσεκτικοί στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται και αντιμετωπίζουν το “γυμνό” και να διαπαιδαγωγήσουν αναλόγως το μικρό τους. Η ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλος Χρυσούλα Μαυράκη σου εξηγεί πώς μπορείς να λειτουργήσεις σε αυτή την περίπτωση:
Και ξαφνικά, το παιδάκι που μέχρι χθες κυκλοφορούσε γυμνό χωρίς πρόβλημα, αρχίζει να ντρέπεται και να κρύβεται, προσπαθώντας να σκεπαστεί, ακόμη και όταν ο ίδιος ο γονιός του μπει στην τουαλέτα ή το μπάνιο. Είναι η εποχή, το στάδιο, της σεξουαλικής αφύπνισης του παιδιού που επιφέρει την αιδώ, τη συστολή, την ντροπή. Σε αυτή τη φάση, το παιδί αντιλαμβάνεται τη σημασία των αναπαραγωγικών οργάνων του και αισθάνεται ότι “το σώμα του και το μυαλό του είναι μόνο δικά του”.
Μέσα από τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση που δίνουμε στα παιδιά μας, φυσικά περνάμε και οι ίδιοι το μήνυμα πως τις ευαίσθητες περιοχές τις προφυλάσσουμε με διπλά ρούχα (ρούχα-εσώρουχα) και προτρέπουμε το παιδί να πλένει και να σκουπίζει τα σημεία αυτά μόνο του.
Οι ενήλικες θα πρέπει πλέον να αποφεύγουν την έκθεση του γυμνού σώματός τους με ευκολία, χωρίς όμως να δείχνουν πανικό όταν το παιδί τους “πετύχει” γυμνούς. Απλά του εξηγούν ότι βρίσκονται σε ιδιαίτερη στιγμή -μπάνιου, τουαλέτας ή ένδυσης- και προτιμούν να είναι μόνοι τους.
Οι πιστοί στο γυμνισμό, βέβαια, έχουν άλλη αντίληψη και αναλόγως τη μεταδίδουν στα παιδιά τους, αρκεί να εξηγούν ότι είναι μια προσωπική στάση που δεν οφείλουν οι υπόλοιποι -και πολλοί- να ενστερνιστούν και να αποδεχθούν. Άρα σέβονται τους νόμους και τις συνθήκες και μένουν γυμνοί όταν και όπου επιτρέπεται.
Γενικά, η στάση μας θα πρέπει να ακολουθεί το “μέτρον άριστον” και να μην υπερβάλλουμε στις αντιδράσεις μας, όταν βλέπουμε γυμνό το παιδί ή όταν μας βλέπει εκείνο. Η υπερβολή μπορεί να δημιουργήσει πλέγμα ενοχών στο παιδί και να κάνει δύσκολη τη σχέση με το σώμα του. Ενεργώντας ως πρότυπο προς μίμηση, πρέπει να αντιδρούμε λογικά και φυσιολογικά, δείχνοντας στο παιδί το σωστό μέσα από τη δική μας συμπεριφορά. Κι αν κάποιο παιδάκι, συνήθως από αντίδραση και για πρόκληση, κατεβάζει τα εσώρουχά του και επιδεικνύει το γυμνό σώμα του, αν πρόκειται για το δικό μας παιδί θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί προσπαθεί να μας προκαλέσει, ενώ αν είναι είναι ξένο παιδί θα πρέπει να εξηγούμε στο παιδί μας γιατί δεν πρέπει αυτό να συμβαίνει.