Γκρίνια… Πώς να την αντιμετωπίσω;
Γκρίνια ή κλαψούρισμα ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε… είναι το κόκκινο πανί μου! Την είχα αποβάλλει από την καθημερινότητά μου από πολύ μικρή. Έλα μου όμως που ήρθε και με βρήκε μέσα από το γλυκό προσωπάκι της Β μου! Και όσο γλυκό και αν είναι το παιδάκι μου όταν παίρνει τη φατσούλα και τη φωνούλα της γκρίνιας θέλω να αρχίσω να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Ευτυχώς το έχω γλυτώσει το κεφαλάκι μου προς το παρόν αλλά επειδή η γκρίνια έχει αρχίσει να γίνεται μέρος της καθημερινότητάς μας είπα να το ψάξω λίγο πιο εντατικά.
Μετά από αρκετό ψάξιμο στο διαδίκτυο μάζεψα αρκετό υλικό. Είπα λοιπόν να βάλω τα ευρήματά μου σε μία τάξη και να τα μοιραστώ μαζί σας για να βοηθηθούμε όλοι (ελπίζω).
Από ότι φαίνεται η γκρίνια δεν είναι μόνο ένας τρόπος για να περάσει το δικό τους. Είναι άλλος ένας τρόπος έκφρασης, όπως τα μωράκια εκφράζονται με το κλάμα έτσι τα μεγαλύτερα παιδάκια εκφράζονται λίγο πιο ώριμα… με τη γκρίνια δηλαδή.
Όπως έχει αποδειχθεί από αρκετές έρευνες, το κλάμα του παιδιού μας, εκπέμπει σε τέτοια συχνότητα που μας είναι αδύνατο να μην αντιδράσουμε. Αντίστοιχα και η γκρίνια τους λοιπόν ενεργοποιεί με τέτοιο τρόπο τον εγκέφαλο μας που μας κάνει να αντιδρούμε αμέσως, αντανακλαστικά. Γι αυτό χρειάζεται ιδιαίτερο χειρισμό από μέρους μας για να βοηθηθούμε κι εμείς και τα παιδάκια μας.
Για αρχή πρέπει να καταλάβουμε γιατί τα ζουζουνάκια μας επιλέγουν αυτό τον τρόπο έκφρασης προκειμένου να μπορέσουμε να τον αλλάξουμε. Γιατί, λοιπόν ένα παιδάκι μπορεί να γκρινιάζει; Ο βασικότερος λόγος φαίνεται να είναι η πεποίθηση των παιδιών ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ακουστεί η φωνούλα τους, να αποσπάσουν την προσοχή μας και φυσικά να ικανοποιηθεί το αίτημά τους.
Πώς διαχειρίζεται τη γκρίνια το Positive Parenting;
Υπάρχουν κάποιες ενέργειες που μπορούμε να κάνουμε εκ των προτέρων προκειμένου να αποφύγουμε τη «χρήση» της γκρίνιας.
Πού οφείλεται η γκρίνια στο παιδί;
• Να αφιερώσουμε λίγο παραπάνω προσωπικό χρόνο στο παιδάκι μας, ένας προς έναν. Αρκούν 10 με 15 λεπτά την ημέρα για να παίξουμε μαζί κάτι που του αρέσει πολύ, να διαβάσουμε το αγαπημένο του βιβλίο ή ότι άλλο θέλει το μικρό μας ζουζουνάκι. Ο χρόνος αυτός λένε ότι θεραπεύει πολλά!
• Να γελάμε. Να ψάχνουμε να βρίσκουμε πολλούς λόγους να γελάμε κατά τη διάρκεια της ημέρας. Να γαργαλιόμαστε, να κάνουμε αστείες γκριμάτσες, να μιλάμε με αστείες φωνούλες και γενικότερα να ψάχνουμε να εντοπίζουμε κάτι αστείο σε όσα περισσότερα πράγματα μπορούμε.
• Να τα ακούμε. Αυτό είναι λίγο πιο δύσκολο από όσο ακούγεται. Αν σκεφτεί κανένας ότι οι δικές μου νεράιδες μιλάνε 18 ώρες το 24ωρο (ευτυχώς τις άλλες 6 κοιμούνται) το να τις ακούω όταν μου μιλάνε σημαίνει ότι θα πρέπει να δηλώσω παραίτηση από όλες τις δουλειές του σπιτιού, να χωρίσω με τον άντρα μου αφού δεν θα ανταλλάσσουμε καμία κουβέντα, να αποχαιρετήσω την όση κοινωνική ζωή μου έχει απομείνει… κοκ. Τι κάνουμε λοιπόν; Πώς γίνεται να τα ακούμε χωρίς να τρελαθούμε; Ο τρόπος είναι ο εξής: επιλέγουμε κάποια στιγμή που είμαστε όλοι ήρεμοι και χαρούμενοι προκειμένου να συζητήσουμε μαζί τους. Τους εξηγούμε ότι η άποψή τους μας ενδιαφέρει και μετράει, θέλουμε να την ακούμε και θα προσπαθούμε να την ακολουθούμε όταν είναι εφικτό. Όταν δεν είναι εφικτό θα τους εξηγούμε το γιατί και θα πρέπει να συμβιβάζονται.
• Να τους δώσουμε τον έλεγχο σε κάποιες καταστάσεις της καθημερινότητας. Τα παιδάκια θέλουν να αισθάνονται ότι ελέγχουν τα ίδια την καθημερινότητά τους. Πρέπει να τους επιτρέπουμε να αποφασίζουν και τα ίδια, όποτε είναι εφικτό, για θέματα που τα αφορούν προκειμένου να καταλάβουν ότι η άποψή τους μετράει και ότι είναι ισότιμα μέλη της οικογένειας. Για παράδειγμα να επιλέγουν τα ρούχα τους, που θα πάμε βόλτα, τι δραστηριότητα θα ακολουθήσει κ.ο.κ.
• Να τους διδάξουμε τη διαφορά μεταξύ της γκρινιάρικης φωνής και της δυνατής φωνής. Όσο περίεργο και αν μας φαίνεται υπάρχει πιθανότητα κάποιες φορές τα παιδιά να μην καταλαβαίνουν ότι γκρινιάζουν. Μπορούμε να τους δείξουμε τη διαφορά μέσα από παιχνίδια ρόλων, παίζοντας κουκλοθέατρο ή διαβάζοντάς τους σχετικά βιβλία. Θα πρέπει να τους εξηγήσουμε ότι με τη γκρινιάρικη φωνή τις περισσότερες φορές δεν καταλαβαίνουμε τι θέλουν να μας πουν γιατί οι λεξούλες μπερδεύονται με το κλάμα και το παράπονο. Αντίθετα με τη δυνατή φωνή καταλαβαίνουμε αμέσως τι λένε αφού οι λεξούλες είναι ξεκάθαρες και δυνατές.
• Να τους διδάξουμε τεχνικές διαπραγμάτευσης. Αν και πιστεύω ότι τη διαπραγμάτευση την έχουν έμφυτη τα παιδιά σήμερα. Το θέμα είναι να το καταλάβουν και να αρχίσουν να χρησιμοποιούν την ικανότητα αυτή με το σωστό τρόπο, όταν πραγματικά την χρειάζονται. Αυτό θα τα κάνει να κατανοήσουν ότι έχουν τη δύναμη και τις ικανότητες να αντιμετωπίσουν καταστάσεις. Για αρχή αρκεί να τους διδάξουμε ότι πρέπει να δηλώνουν τις ανάγκες τους και τα θέλω τους ξεκάθαρα, με ευγενικό τρόπο, χωρίς να προσβάλουν κανέναν. Και στη συνέχεια θα πρέπει να βρίσκουμε από κοινού λύσεις στο θέμα που τα απασχολεί. Λύσεις που θα ικανοποιούν όλους τους εμπλεκόμενους. Αν για παράδειγμα θέλει να πάμε βόλτα κι εμείς να μαγειρέψουμε μπορούμε να μαγειρέψουμε μαζί και μετά να πάμε μια γρήγορη βόλτα. Με άλλα λόγια να προσπαθήσουμε να τους μάθουμε ότι μπορούν να αποκτήσουν αυτό που επιθυμούν εάν διαχειριστούν σωστά τα συναισθήματά τους, εάν μάθουν να μπαίνουν στη θέση του άλλου και με αυτό τον τρόπο να εντοπίζουν λύσεις με τις οποίες είναι ικανοποιημένοι όλοι οι εμπλεκόμενοι. (Καλό είναι αυτό να προσπαθούμε να το κάνουμε κι εμείς βέβαια γιατί ως γνωστόν τα παιδιά αντιγράφουν συμπεριφορές δεν ακολουθούν απλά τις συμβουλές μας αν δεν μας βλέπουν να τα κάνουμε πράξη!)
Λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες των παιδιών, αυτά καταλαβαίνουν ότι είναι ισότιμα μέλη της οικογένειας και δε χρειάζονται τη γκρίνια για να τραβήξουν την προσοχή μας αφού ήδη την έχουν.
Μάθετε πώς να σταματάτε τη γκρίνια με δύο απλές λέξεις!
Τώρα κατά τη διάρκεια της γκρίνιας τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να μη τρελαθούμε και τρελάνουμε και το περίγυρό μας.
• Εντοπίζουμε τους λόγους για τους οποίους γκρινιάζουν. Τα παιδιά μπορεί να γκρινιάζουν για άπειρους λόγους, γιατί απαιτούν τη προσοχή και την αγάπη μας, γιατί θέλουν απλά να πετύχουν το δικό τους, γιατί είναι κουρασμένα ή πεινάνε, γιατί αισθάνονται πράγματα πρωτόγνωρα και δεν ξέρουν πώς να τα εκφράσουν… κ.ο.κ. Αν πιστεύουμε ότι μπορούμε να ικανοποιήσουμε την αιτία της γκρίνιας τότε η γκρίνια θα εξαφανιστεί. Αν για παράδειγμα το παιδάκι μας πεινάει ή νυστάζει αρκεί να του δώσουμε να φάει ή να το βοηθήσουμε να καταλάβει ότι πρέπει να κοιμηθεί. Αν λείπαμε για 2-3 μέρες και με το που μας βλέπει γκρινιάζει χρειάζεται τη προσοχή και το χρόνο μας αρκεί να κάτσουμε λίγο μαζί του για να σταματήσουμε το τόσο ενοχλητικό κλαψούρισμα. Αν όμως γκρινιάζει γιατί θέλει να φάει παγωτό ενώ έχει φάει και άλλα γλυκά τότε δεν πρέπει να το φάει. Τότε πάμε στα επόμενα βήματα.
• Ζητάμε από το ζουζουνάκι μας να χρησιμοποιήσει τη δυνατή του φωνή. «Κάτι δεν πάει καλά με τη φωνούλα σου. Πού πήγε η δυνατή φωνή που ξέρω; Αυτή η φωνούλα που αγαπάω τόσο πολύ. Λες να χάθηκε; Θα σε βοηθήσω να την βρούμε. Να κοιτάξουμε πίσω από τη πόρτα, κάτω από τη καρέκλα; Μα που πήγε… ουπς… σαν κάτι να άκουσα. Ναι ναι… να τη ήρθε η δυνατή φωνούλα που αγαπώ!!!!»
• Μπαίνουμε στη θέση του παιδιού και συμπάσχουμε με το πρόβλημά του. Αυτό δε σημαίνει ότι υποκύπτουμε σε ότι ζητάει. Του εξηγούμε για παράδειγμα ότι καταλαβαίνουμε την απογοήτευσή του γιατί του αρέσει πολύ το παγωτό. Αρκεί αυτό. Το παιδάκι πρέπει να ξέρει ότι όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά απλά πρέπει να μάθουμε να τα διαχειριζόμαστε σωστά.
• Δεν υποκύπτουμε. Του ανακοινώνουμε ότι λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη μας αυτό που ζητάει. Όταν όμως λέμε όχι σε κάτι αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει. Αυτό πρέπει να το μάθει. Δε χρειάζεται να υψώσουμε φωνή. Σταθερή φωνή, το κοιτάμε στα μάτια, είμαστε σίγουροι για αυτό που λέμε και το δείχνουμε με το σώμα μας, τη φωνή μας, το βλέμμα μας, με όλα. Του λέμε λοιπόν «Ξέρεις ότι όταν μπορώ να σου πω ναι, σου λέω πάντα. Όταν όμως λέω όχι σημαίνει ότι αυτό που ζητάς δεν μπορεί να γίνει.» Αν μετά από λίγο ξαναζητήσουν το ίδιο πράγμα αρκεί να τους πούμε «Μου έχεις κάνει την ερώτηση αυτή πριν από λίγο και σου έχω απαντήσει.». Όταν συνειδητοποιήσουν ότι αυτή θα είναι η απάντηση όσες φορές και αν ρωτήσουν κάποια στιγμή θα σταματήσει η γκρίνια.
• Αποφεύγουμε τους χαρακτηρισμούς (γκρινιάρης – γκρινιάρα). Με αυτό τον τρόπο βάζουμε ταμπέλες στο παιδάκι μας. Και δυστυχώς οι ταμπέλες αυτές χαράζονται μέσα του και δεν ξε-χαράζονται εύκολα.
Παίρνουμε βαθιές ανάσες, συνειδητοποιούμε ότι τα παιδάκια μας δεν είναι εχθροί μας ούτε εμείς δικοί τους και υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι δεν έχει έρθει η καταστροφή του κόσμου. Έτσι αισθανόμαστε καλύτερα εμείς οι ίδιοι αλλά ανατρέφουμε και τα παιδάκια μας με πολύ καλύτερο τρόπο. Δεν πρέπει να αφήνουμε την γκρίνια να ενεργοποιεί τον «κακό» μας εαυτό. Και η γκρίνια δυστυχώς ενεργοποιεί γκρίνια πάντα. Άλλωστε δεν απαιτείται να λύσουμε όλα τα προβλήματα την ώρα ακριβώς που δημιουργούνται. Ευτυχώς ο χρόνος είναι με το μέρος μας. Αρκεί να τα αγαπάμε, να τους χαμογελάμε, να τα αγκαλιάζουμε και τα υπόλοιπα θα βρουν τη λύση τους.
Πηγή: mommypoppinsgr.wordpress.com