Γονείς, αφήστε τα παιδιά να παίξουν!
Έπρεπε να φτάσουμε να το συστήσει η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής;
Όχι, η πιο σημαντική δραστηριότητα για ένα παιδί δεν είναι ο αθλητισμός. Ούτε η ρομποτική, ένα μουσικό όργανο, οι παραδοσιακοί χοροί, το θεατρικό παιχνίδι, η ζωγραφική ή οι ξένες γλώσσες.
Είναι το παιχνίδι!
Με επιχειρήματα από το «μα, είναι μοναχοπαίδι, κάπως πρέπει να γεμίσει το χρόνο του», μέχρι το «θέλω να του δώσω όσο περισσότερα εφόδια για αργότερα», γονείς γεμίζουν το πρόγραμμα παιδιού με ένα σωρό δραστηριότητες, πριν ακόμα αυτό φτάσει να φοιτεί στο δημοτικό.
Δευτέρα κιθάρα, Τρίτη και Παρασκευή κολυμβητήριο, Τετάρτη ποδόσφαιρο, Πέμπτη ρομποτική, Σάββατο ζωγραφική, Κυριακή αγώνες ποδοσφαίρου. Μερικές φορές, παίζουν και δραστηριότητες back to back…
Με μια τσάντα στον ώμο, μαμάδες και μπαμπάδες τραβούν από το χέρι παιδιά ακόμα και προσχολικής ηλικίας, τρέχοντάς τα αλαφιασμένα από τη μία δραστηριότητα στην άλλη.
Κι εκεί που νομίζουμε ότι κάνουμε ό,τι καλύτερο για το παιδί μας, δίνοντάς του όσο περισσότερα εφόδια, ερεθίσματα και γνώσεις μπορούμε, έρχεται η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (American Academy of Pediatrics – AAP) να μας βάλει φρένο, αλλά και… στη θέση μας:
«Το παιχνίδι δεν είναι επιπόλαιο», λέει στην έκθεσή της η AAP. «Ενισχύει τη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου και προάγει σημαντικές λειτουργίες (όπως η διαδικασία της μάθησης αντί της διεργασίας γνώσεων και πληροφοριών), οι οποίες μας επιτρέπουν να θέτουμε στόχους και να αγνοούμε τους περισπασμούς».
«Το παιχνίδι είναι για τον 21ο αιώνα ό,τι ήταν η εργασία για τη βιομηχανοποίηση: μας δείχνει τον τρόπο να μαθαίνουμε, να δρούμε και να δίνουμε αξία», συνεχίζει η AAP.
«Τα οφέλη του παιχνιδιού είναι μεγάλα, καλά τεκμηριωμένα και περιλαμβάνουν βελτίωση στις εκτελεστικές λειτουργίες, τη γλώσσα, την πρώιμη μαθηματική σκέψη (αριθμητικές και χωρικές έννοιες), την κοινωνική ανάπτυξη, τις σχέσεις μεταξύ συνομηλίκων, τη σωματική ανάπτυξη και υγεία και την αυτορρύθμιση. [Έρευνες] έχουν αποδείξει και το αντίθετο: η στέρηση παιχνιδιού έχει σχετιστεί με διαταραχές όπως υπερκινητικότητα και διάσπαση προσοχής»…
Ειδικά τώρα που η μέρα έχει μεγαλώσει, ας αφήσουμε αυτά που νομίζαμε για πολύτιμα εφόδια και ας βρούμε χρόνο για τη μία δραστηριότητα που τα παιδιά χρειάζονται περισσότερο από όλες: απλώς ελεύθερο παιχνίδι, εξερεύνηση στο δασάκι, βόλτα στην παραλία για να μαζέψουμε πέτρες και κοχύλια, κούνιες, ποδήλατο και κουβαδάκια…