Πολύς λόγος γίνεται σχετικά με την αυτοεκτίμηση στη ζωή του ανθρώπου. Την αυτοεκτίμηση που σχετίζεται άμεσα με την αυτοπεποίθηση και τον αυτοέλεγχο που θα ήθελαν να έχουν οι περισσότεροι για να μπορέσουν να χτίσουν μια επιτυχημένη επαγγελματική και προσωπική ζωή. Γι’ αυτό και οι γονείς ρωτούν. Πως τα παιδιά θα μπορέσουν να πιστέψουν στον εαυτό τους;
Η απάντηση είναι μία. Εσείς οι ίδιοι έχετε αυτοπεποίθηση; Αισθάνεστε πως δεν έχετε τη ζωή που ονειρεύεστε εξαιτίας της έλλειψής της; Γι’ αυτό επιθυμείτε να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και τα παιδιά σας; Μα γιατί ρωτάω; Επειδή εσείς αποτελείτε τον καθρέφτη για τα ίδια. Όταν σας κοιτούν είναι σαν να βλέπουν τον εαυτό τους δεκαετίες αργότερα.
Οι γονείς λοιπόν, είναι αυτοί που παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών τους. Από αυτούς μαθαίνουν να ξεχωρίζουν το σωστό, το λάθος, το δίκαιο και το άδικο. Η ευγένεια και ηρεμία που θα αποκομίσουν θα τα οδηγήσει στο να σέβονται τον εαυτό τους. Στόχος να έχουν μια ισορροπημένη προσωπικότητα και να κατορθώσουν να ελέγξουν τη ζωή τους. Άρα οι γονείς πρέπει να επενδύσουν στην αυτοεκτίμηση των παιδιών από τη βρεφική κι όλας ηλικία.
Τα πράγματα είναι απλά. Πρώτα απ’ όλα είναι η ενθάρρυνση των παιδιών να κάνουν τα πρώτα βήματα προς την αυτονομία. Να αφήνουν τα παιδιά τους να δοκιμάζουν νέα πράγματα πάντα με την διακριτική επιτήρηση τους. Δίνοντάς τους όμως την αίσθηση πως προσπαθούν μόνα και πετυχαίνουν το στόχο τους. Αυτό ξεκινά από τους πρώτους μήνες της ζωής, όπως όταν προσπαθεί ένα βρέφος να περιεργαστεί ένα παιχνίδι πιάνοντας, πατώντας τα κουμπιά και ακούγοντας ήχους. Για την ψυχολογία του παιδιού αυτό είναι ένα τεράστιο κατόρθωμα! Όσο μεγαλώνει οι πρωτοβουλίες που θα λαμβάνει θα προσαρμοστούν στις ηλικιακές του δυνατότητες. Το κλειδί λοιπόν είναι η γονεϊκή εμπιστοσύνη. Αντίθετα η αποθάρρυνση σε συνδυασμό με αποδοκιμασίες και τιμωρίες οδηγούν το παιδί στην εξάρτηση από τους άλλους και στο αίσθημα ενοχής και κατωτερότητας.
Πέρα όμως από το οικογενειακό περιβάλλον το παιδί στο σχολείο λαμβάνει διάφορα ερεθίσματα, καθώς το σχολείο δεν είναι μόνο φορέας γνώσεων, αλλά και κοινωνικοποίησης. Οι δάσκαλοι αξιολογούν τις μαθησιακές επιδόσεις του παιδιού ενώ οι συνομήλικοι της επιδόσεις του σε κάποιο άθλημα- παιχνίδι. Έτσι αρχίζουν να μπαίνουν οι πρώτες ταμπέλες για τις οποίες πρέπει να αγωνιστούν διπλά οι γονείς για να μην επηρεαστούν αρνητικά τα παιδιά τους. Γιατί οι άλλοι συντελούν στο να πλάσουμε την εικόνα μας. Βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια των άλλων. Οι γονείς πρέπει τότε να είναι κοντά στα παιδιά τους και με αντικειμενικότητα να προσπαθούν να δείξουν σε αυτά πως πρέπει να πιστεύουν στον εαυτό και στα όνειρά τους.
Παράλληλα οι γονείς οφείλουν να μην εμπλέκονται στους καυγάδες των παιδιών τους. Να τα αφήνουν να επιλύουν μόνα τους το πρόβλημα. Το να πάρει ο γονιός μία θέση σε ένα καβγά που δε γνωρίζει πως πραγματικά ξεκίνησε και την πορεία που είχε, γνωρίζοντας απλώς το τέλος του, είναι σα να διαβάζει την τελευταία σελίδα ενός βιβλίου. Σκεφτείτε πόσες σκηνές έχει χάσει. Άρα πόσο αντικειμενικός μπορεί να είναι απέναντι στα παιδιά.
Οι Ειδικοί ισχυρίζονται πως οι βάσεις για την αυτοεκτίμηση μπαίνουν μέχρι το τέλος της εφηβείας, με τους γονείς να παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο. Αγκαλιάστε και καθοδηγήστε σωστά τα παιδιά σας, χωρίς άγχος και πιέσεις. Προπάντων όμως ακούστε τα, επειδή εσείς είστε ο φάρος και το λιμάνι της ζωής τους.
Διαβάστε ακόμα:
Βιβλίο: Το μαγικό φτερό (Ηλικία 4+)