H δική μας ιστορία… όμοια με τις δικές σας!
Ειμαι μια μαμα… που θελει να μιλησει!
Ολα ξεκινησαν οταν ο μικρος μας εκλεισε τον πρωτο χρονο ζωης!!! Ηταν τοτε ενα χοντρουλικο μωρο, υπερβαρο θα το ελεγα εγω, απο την μερα που γεννηθηκε το επινε ολο του το γαλατακι και στην συνεχεια τα αδειαζε τα μπολακια με τις κρεμες και τα αλεσμενα. δεν ελεγε οχι στο φαγητο και εχαμε το ΟΚ απο την παιδιατρο στο να τρωει οσο θελει παρολο που ηταν πανω απο τις καμπιλες του φυσιολογικου σε υψος και σε βαρος. Η παιδιατρος σε μια επισκεψη στο ιατρειο της για εμβολιο αφου τον εξετασε, μετρησε και ζυγισε μας ρωτησε ποσες λεξεις λεει! Σαστισα και εγω αλλα και ο συζυγος, δεν ελεγε καμια!! Καποιες μονο συλλαβες – μαμ, ντα , μπα, πα, για – και στη συνεχεια της κουβεντας στο ιατρειο ειπωθηκε και το οτι δεν δειχνει με το χερι, οτι δεν κανει καμια κινηση να σταθει ωστε να περπατησει αλλα ουτε και να μπουσουλισει. η συμβουλη της ηταν να εξεταστει απο παιδονευρολογο. Μεχρι να κλεισουμε καποια ραντεβου περασε ενα μικρο διαστημα κατα το οποιο ο μικρος μαζι με εμενα και την μαμα μου πηγε ενα ταξιδακι στην προγιαγια για λιγες μερες. γυριζοντας απο το ταξιδι και μετα απο καποιο διαστημα διαπιστωσαμε οτι σταματησε να μπαμπαλιζει. ενω του μιλουσαμε και μας κοιτουσε και γελουσε δεν ¨απαντουσε¨ με κανεναν ηχο.
Εκεινο το διαστημα μας εξετασε και ο παιδονευρολογος ο οποιος εθεσε ως προτεραιοτητα το περπατημα και εν συνεχεια τον λογο και την επικοινωνια και οπως μας ειχε πει ολα θα ερθουν εν καιρο και ενα ενα! κινητικη και επικοινωνιακη ανωριμοτητα!! Αυτα εγιναν οταν ο μικρος ηταν 16 μηνων. τοτε καναμε μαγνητικη μεσης και εγκεφαλου, δεν εδειξε κατι παθολογικο… που σημαινε οτι θα περπατησει οταν εκεινος το αποφασισει. Δεν εφταιγε οτι ηταν χοντρουλης – γιατι το ακουσαμε και αυτο, “ειναι βαρυ παιδι πως θα σηκωσει το βαρος του”!!! Να πω επισης οτι ηταν αρνητικος στον να τον πιασουμε απο τα χερια για στρατα στρατουλα ή απο τα πλευρα, κατω απο τις μασχαλιτσες, γινοταν χαλασμος κυριου, φωνες τσιριδες και σηκωνε τα ποδια στον αερα. Με παροτρυνση του παιδονευρολογου σε ηλικια 20 μηνων ξεκινισαμε φυσιοθεραπειες που ομως εκανε μονο 1 μηνα γιατι τοτε εκανε και τα πρωτα του βηματα (24 Δεκεμβριου 2010, το θυμαμαι σαν χτες, βγηκε απο την πορτα και πηγε μεχρι το ασανσερ ενω ειχε δεχτει να τον κρατησω απο το χερακι) και μετα εκανε εργοθεραπειες για 5 μηνες γιατι μας ειπαν οτι θα τον βοηθησουν περισσοτερο αφου σηκωθηκε και περπατησε. Απο τοτε που ξεκινησαμε να “ψαχνομαστε” γιναμε και πιο παρατηρητικοι σαν γονεις, ειδαμε:
- οτι οταν χαιρεται για κατι ή θελει, λαχταραει κατι ή δεν καταλαβαινει κατι κουναει χερια ποδια, κανει πεταρισματα, φτερουγισματα!
- οτι ηταν και ειναι υπερκινητικος, δεν ησυχαζει ουτε στον υπνο του,
- οτι κλαιει με το παραμικρο, εχει πολυ συναισθημα, αγκαλιαζει τους παντες και τα παντα, φιλαει τους παντες ….ακομα και τους περαστικους, ακομα και ολα τα παιχνιδια αλλα και τα αντικειμενα (π.χ. την πορτα του ασανσερ, την συσκυεη τηλεφωνου, το μαξιλαρι)
- οτι ολοι πρεπει να καθομαστε σε συγκεκριμενες θεσεις
- οτι ο καθενας μας (μαμα, μπαμπας, παπους, γιαγια θεια, θειος….) κανει συγκεκριμενα πραγματα
- οτι ολα τα αυτοκινητακια μπαινουν σε σειρα με την ιδια κατευθυνση
- οτι του αρεσουν υπερβολικα τα παζλ
- οτι του αρεσουν παιχνιδια που τα εχει παιξει πολλες φορες, δεν τα βαριεται
- οτι δεν ανεβαινει το πεζοδρομιο μονος του ουτε και σκαλοπατια, μονο με βοηθεια και χωρις εναλλαγη ποδιων
- οτι δεν πηδαει με τα δυο του ποδια…παντα το ενα παταει στο πατωμα
- οτι… οτι… οτι…
Είναι το παιδί μου φυσιολογικό;
Eιδαμε και βλεπουμε πολλα απο τοτε μεχρι σημερα!!! Σε αυτους 5 μηνες εργοθεραπειας σαν γονεις αποφασισαμε να παρουμε και δευτερη γνωμη απο παιδονευρολογο αναπτυξιολογο αυτη τη φορα! αυτος με την σειρα του μας ειπε οτι το παιδι κλινει προς Δ.Α.Δ. χωρις ομως να μπορει να το πει με σιγουρια λογω της μικρης του ηλικιας. Mας προτεινε εργοθεραπειες, λογοθεραπειες και ειδικη “κατι” (μου διαφευγει αυτη τη στιγμη, διαπαιδαγωγηση? αγωγη?…)
και επισης του εδωσε 8 μηνες περιθωριο!!! “Eνα παιδι σε μια 20 λεπτη ή 30λεπτη ή 40λεπτη εξεταση σε εναν χωρο οπως το ιατρειο μη οικειο για αυτο …αδικειται!! Ό,τι και να πουμε δεν μπορει να θεωρηθει διαγνωση με βουλα στην ηλικια που βρισκεται”. Έτσι λοιπον τον σεπτεμβριο του ’11, ξεκινησαμε παλι εργοθεραπειες και αυτη τη φορα και λογοθεραπειες. Η εργοθεραπευτρια ηταν η ιδια κοπελα που μας ειχε αναλαβει τους προηγουμενους 5 μηνες. Δεν ειχε κανενα προβλημα μαζι της. Με την λογοθεραπευτρια ομως… απο την αρχη εδειξε την διαθεση του!! Δεν συνεργαστηκε καθολου… αλλα ουτε και εκεινη ειχε τον τροπο να το πλησιασει. Ο πρωτος μηνας γνωριμιας ας πουμε οτι πηγε καπως καλα, οταν ομως ξεκινησαν να δουλευουν με την μεθοδο PECS, τοτε αρχισαν τα παρατραγουδα!! Ο μικρος δεν συμφωνησε ποτε με τον τροπο της μεθοδου στο να ζηταει πραγματα με εικονες. Και εκεινη ποτε δεν ρωτησε κανεναν για το αν εμαστε συμφωνοι να εφαρμοστει μια τετοια μεθοδος σε ενα παιδι που απλα ειχε αναφερθει απο εναν γιατρο μονο οτι ισως να εχει Δ.Α.Δ. στις ενστασεις μας για την μεθοδο PECS οτι μπορει να επαναπαυτει με το να δειχνει μια εικονα και να παιρνει το επιθυμητο αντικειμενο και να καταληξει στο να αρνηθει να μιλησει η λογοθεραπευτρια απαντησε “εγω θα το δουλευω εδω και εσεις μην το δουλευετε σπιτι, ειναι εναν εναλλακτικος τροπος επικοινωνιας”. Σαν γονεις δεν αντιλεγουμε… ειναι ενας εναλλακτικος τροπος επικοινωνιας… εχει βοηθησει πολλα παιδια με επικοινωνιακες δυσκολιες. Ειναι ομως αυτος ο καταλληλος τροπος για το παιδι μας? Όταν η λογοθεραπευτρια δεν εδειξε διαθεση να το συζητησουμε αποφασισαμε να κανουμε μια μικρη ερευνα σαν γονεις. Το ίδιο διαστημα (Σεπτεμβριο – Νοεμβριο):
- Καναμε ακοογαμμα (ακουστικα δυναμικα προκλητα) . αποκλειστηκε η πιθανοτητα να μην ακουει ή να ακουει σε εναν βαθμο!
- Περασαμε απο το Κεντρο Παιδοψυχικης *Υγιεινης, οπου ακουσαμε για δευτερη φορα Δ.Α.Δ. και οτι με τις σωστες παρεμβασεις θα μπορεσει να παει σε κανονικο σχολειο καποια στιγμη. θελει ομως πολυ δουλεια.
Ερχομενοι στο τωρα !!!
- Διακοψαμε το προγραμμα των θεραπειων στο Κεντρο που ημασταν τον Δεκεμβριο.
- Ξεκινησε αρχες Γεναρη σε ενα νεο Κεντρο. Κανει 2 εργο και 1 λογο την βδομαδα! Ειναι ακομα ο καιρος γνωριμιας και δεν μας εχουν πει ακριβως την στοχοθεσια των συνεδριων, θα μιλησουμε για αυτο την επομενη εβδομαδα.
- Πηγαμε το μικρο σε παιδοψυχολογο και παιδοψυχιατρο, μας ειπαν και οι δυο Δ.Α.Δ. σε ηπια μορφη. Κυριως μας ακουγαν και παρατηρουσαν το παιδι. Μια εκθεση ή αξιολογηση της καταστασης θα μας δωσουν σε ραντεβου που κλεισαμε αρχες Φεβρουαριου οπου και θα μας καθοδηγησουν βασει αυτων που ειπαμε και ειδαν για τις μεθοδους που θα βοηθησουν τον μικρο!
Και τωρα δεν ξερω τι αλλο να γραψω…. δεν ξερω τι αλλο να κανω…
Στρες: Πόσο μειώνει τις πιθανότητες σύλληψης
Μωρό: Τι ασφαλίζουμε στο σπίτι;