H κρυψορχία στα παιδιά και πώς αντιμετωπίζεται
Ως κρυψορχία ορίζεται η παθολογική κατάσταση κατά την οποία ο ένας ή και οι δύο όρχεις δεν έχουν κατεβεί στη φυσιολογική τους θέση, το όσχεο. Είναι η συχνότερη συγγενής ανωμαλία των όρχεων. Είναι συχνότερη σε αγόρια που γεννιούνται πρόωρα και επηρεάζει 30% από αυτά. Σε αγόρια που γεννιούνται τελειόμηνα 4% παρουσιάζουν κρυψορχία.
[babyPostAd]
Ανελκόμενος όρχις
Το φαινόμενο των ανελκόμενων όρχεων είναι μια φυσιολογική κατάσταση. Οφείλεται στο φυσιολογικό αντανακλαστικό του κρεμαστήρα που εκλύεται σε διάφορες καταστάσεις ( κρύο, βήχας, τοπικός ερεθισμός). Αφορά και τους δύο όρχεις. Το αντανακλαστικό αυτό είναι τόσο έντονο σε μερικά παιδιά, που κρατά τους όρχεις εκτός θέσεως μεγάλο χρονικό διάστημα της ημέρας, με συνέπεια την έκθεση σε υψηλότερες βλαπτικές θερμοκρασίες και σε κινδύνους που μπορεί να προκύψουν από την έντονη κινητικότητα. Δυστυχώς, δεν υπάρχει ομοφωνία για την αντιμετώπιση τους.
Πολλοί παιδοχειρουργοί, έχουν την άποψη ότι μετά την ηλικία των 5-6 χρόνων, πρέπει να γίνεται μία επιλογή περιπτώσεων για ορχεοπηξία με βάση τον εκτιμώμενο χρόνο απουσίας των όρχεων από το όσχεο και συστήνουν ορχεοπηξία.
Αιτιολογία
Τα αίτια της κρυψορχίας δεν είναι σαφή. Φαίνεται ότι οι παράγοντες που παίζουν ρόλο είναι μηχανικοί, ορμονικοί και πιθανόν γονιδιακές ανωμαλίες. Έχουν, επίσης, ενοχοποιηθεί η χρήση κατά την κύηση ουσιών (αλκοόλη, καφεΐνη, καπνός, τοξικές ουσίες), η προωρότητα, το χαμηλό βάρος γέννησης, η τοξιναιμία της κύησης και ο διαβήτης της κύησης.
Διάγνωση
Η διάγνωση της κρυψορχίας είναι κλινική. Εάν ο παιδοχειρουργός δεν μπορεί να ψηλαφήσει τον όρχι μέσα στο όσχεο τότε μιλάμε για κρυψορχία. Η σωστή κλινική εξέταση είναι αυτή που θα θέσει την διάγνωση.
Το υπερηχογράφημα δεν μπορεί να θέσει την διάγνωση της κρυψορχίας και αυτό γιατί την στιγμή που γίνεται η εξέταση μπορεί ο όρχις να έχει τραβηχτεί προς τα πάνω από τον κρεμαστήρα μυ (βλ. ανελκόμενοι όρχεις).
Αντίθετα το υπερηχογράφημα είναι μια ιδιαίτερα χρήσιμη μέθοδος για να εντοπιστεί ένας όρχις ο οποίος δεν ψηλαφάται. Επίσης μπορεί να μας δώσει χρήσιμες πληροφορίες ακόμα και για τον όρχι που μπορούμε να ψηλαφήσουμε, σε ότι αφορά στο μέγεθος του και στην δομή του.
Επιπλοκές
Η κρυψορχία γίνεται αντιληπτή από τους γονείς και από τον παιδοχειρουργό παρατηρώντας το όσχεο κενό. Καλό είναι να γίνεται διαχωρισμός μεταξύ της κρυψορχίας και του ανελκόμενου όρχεως. Ιδιαίτερα συμπτώματα η κρυψορχία δεν προκαλεί αλλά σημαντικές είναι οι πιθανές επιπλοκές που μπορεί να προκαλέσει μελλοντικά, γεγονός που καθιστούν την έγκαιρη αντιμετώπιση επιβεβλημένη.
- Καρκίνος – Η προδιάθεση για κακοήθεια σε άτομα µε κρυψορχία, είναι 5-10 φορές μεγαλύτερη απ’ ότι στο γενικό πληθυσμό.
- Υπογονιμότητα – Στην κρυψορχία ο όρχις βρίσκεται σε θέσεις όπου η θερμοκρασία είναι αυξημένη σε σχέση µε αυτή του οσχέου. Η αυξημένη θερμοκρασία οδηγεί μετά τον 6ο μήνα της ζωής σε αναστολή της ανάπτυξης των σπερματικών κυττάρων.
- Συστροφή – παρατηρείται μεγαλύτερος κίνδυνος συστροφής του όρχεως ειδικά κατά την εφηβεία. Η συστροφή είναι μια επείγουσα κατάσταση και απαιτεί άμεση αντιμετώπιση.
- Βουβωνοκήλη – αφορά περίπου το 70% των ασθενών µε κρυψορχία.
- Τραύμα – Τα παιδιά µε κρυψορχία σε βουβωνική θέση, διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο τραυµατισµού σε άµεση πλήξη στην περιοχή, λόγω σύνθλιψης του όρχεως στο κοιλιακό τοίχωμα.
Θεραπεία – Αντιμετώπιση
Η θεραπεία της κρυψορχίας είναι χειρουργική. Διεθνώς υπάρχει πλέον ομοφωνία ότι το διάστημα μεταξύ 6ου και 12ου μήνα , είναι ο ιδανικός χρόνος για να γίνει η επέμβαση. Μάλιστα, η επικρατούσα τάση είναι μετά τον 6ο μήνα, όσο πιο νωρίς τόσο πιο καλά.
Η επέμβαση για την αντιμετώπιση της κρυψορχίας ονομάζεται ορχεοπηξία. Στοχεύει στο να κατέβει ο όρχις , από τη βουβωνική χώρα που βρίσκεται, στη φυσιολογική του θέση μέσα στο όσχεο. Εκεί θα καθηλωθεί με ράμματα και θήκη που παρασκευάζεται όσο γίνεται χαμηλότερα, ώστε να μην μετακινηθεί εκ νέου.