Είναι αναμφισβήτητο ότι η ποιότητα των σχέσεων των αδελφών κατά την παιδική ηλικία είναι καθοριστικός παράγοντας για την ατομική ψυχοκοινωνική προσαρμογή κατά την ενήλικη ζωή, αφού, ακόμα και οι διαμάχες μεταξύ τών αδελφών, προσφέρουν εμπειρίες που προάγουν την ανάπτυξη τής συναισθηματικής κατανόησης και του αυτοελέγχου τού ατόμου.
Η συμβίωση με έναν αδελφό/ή με διαταραχή του αυτιστικού φάσματος δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα, τόσο θετικάόσο και αρνητικά, είναι πρόκληση αλλά και ευκαιρία για τα τυπικά αναπτυσσόμενα άλλα αδέλφια. Τα αδέλφια των αυτιστικών παιδιών βιώνουν μπερδεμένα και έντονα συναισθήματα που, λόγω της ηλικίας, δεν έχουν τη συναισθηματική ωριμότητα να τα διαχειριστούν και να τα κατανοήσουν, γι’ αυτόάλλοτε δείχνουν έντονο ενδιαφέρον συμμετοχής στη βελτίωση της κατάστασης και άλλοτε διαφοροποιούν τη στάση τους από την υπόλοιπη οικογένεια, αγνοώντας τελείως το πρόβλημα.
Γνωρίζοντας όμως ότι η επικοινωνία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο τής οικογενειακής λειτουργικότητας, θεωρείται σημαντική η συμμετοχή τών αδελφών του αυτιστικού παιδιού στην εκπαίδευσή του, εφόσον το ίδιο το παιδί εκφράσει αυτή την επιθυμία και όχι όταν του έχει επιβληθεί κάτι τέτοιο ως καθήκον. Οι μέχρι τώρα μελέτες έχουν δείξει ότι τα αδέλφια μπορούν να είναι πολύ καλοί εκπαιδευτές-θεραπευτές με την υποστηρικτική πάντα καθοδήγηση των ειδικών, αφού ο κώδικας επικοινωνίας που αναπτύσσουν με το αυτιστικό αδελφάκι τους διαπνέεται από ενσυναίσθηση, οριοθέτηση και συνέπεια στις θέσεις τους.
Τα παιδιά ως «συνθεραπευτές» μαθαίνουν να διαχειρίζονται το αδελφάκι τους όσο καλύτερα μπορούν, βοηθώντας το να βελτιώσει τις κοινωνικές του δεξιότητες, δημιουργώντας ένα ήρεμο και υποστηρικτικό περιβάλλον για τον ίδιο αλλά και, τα ίδια τα αδέλφια μαθαίνουν να διαχειρίζονται τα μπερδεμένα συναισθήματά τους από την ύπαρξη του αυτιστικού παιδιού βελτιώνοντας και τις δικές τους σχέσεις, μέσα από στρατηγικές, τόσο με το ίδιο το παιδίόσο και με τους γονείς τους αλλά και με το υπόλοιπο εξωτερικό περιβάλλον.
Επομένως, η κατάλληλη πληροφόρηση που πρέπει να παρέχεται στα αδέλφια των αυτιστικών παιδιών καθώς και η συνειδητή συμμετοχή τους στην εκπαίδευση του αυτιστικού παιδιού είναι πρωτίστης σημασίας για την παραγωγική επικοινωνία των μελών της οικογένειας και για την προσωπική εξέλιξη των αδελφών του αυτιστικού παιδιού.
ΚαλλιόπηΚωστέα
ΜphilΨυχολογίας,University of Glasgow,UK.
Μaster practitioner in eating disorders and Obesity