γράφει η Penny Phillips για τη HuffPost
Συχνά γράφω για τις διαφορές στις κουλτούρες που συναντά κανείς όταν είναι παιδί μεταναστών, γεννημένων και μεγαλωμένων στη Νέα Υόρκη. Για παράδειγμα, οι αμερικανοί φίλοι σου κάνουν προπόνηση για την ομάδα μπέιζμπολ τα Σάββατα ενώ εσύ συμμετέχεις στην ελληνική παραγωγή του σχολείου που εξιστορεί την ηρωική νίκη επί των Οθωμανών το 1821. Κάθε χρόνο υπάρχει εκείνη η νύχτα που παίρνεις μέσα στα μεσάνυχτα στο κατόπι έναν παπά που βγάζει βόλτα τον επιτάφιο στη γειτονιά σου, παρέα με άλλους 1000 Ορθόδοξους πιστούς. Το πατρικό σου στο Queens είναι πανομοιότυπο με όλα τα σπίτια στο τετράγωνο, με μόνη διαφορά την τεράστια ελληνική σημαία που κυματίζει περήφανη πάνω από την εξώπορτα και το αρνί που γυρίζει ατέρμονα στη σούβλα της μπροστινής αυλής.
Η μεγαλύτερη διαφορά στις κουλτούρες πάντως δεν έχει να κάνει με τις γιορτές ή τις παραδόσεις. Έχει να κάνει με το πώς οι Έλληνες γονείς μαλώνουν τα παιδιά τους.
Δεν υπάρχει λόγος να χρυσώνουμε το χάπι. Οι Έλληνες γονείς πειθαρχούν τα παιδιά τους με τρεις και μόνο τρόπους: τον εκφοβισμό, τις απειλές και τη χρήση υπερβολικών προκαταλήψεων.
Αυτό έγινε πιο ξεκάθαρο από ποτέ όταν πέτυχα τις προάλλες στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς ένα 7χρονο σε απόλυτη υστερία στα ταμεία. Ο μικρός αυτός (ας τον πούμε χαϊδευτικά Εωσφόρο) είχε ρίξει κάτω ένα ολόκληρο σταντ με τσίχλες και Tic Tac και πέταξε μια υπερμεγέθη σακούλα με πατατάκια χωρίς γλουτένη σε μια οικογένεια που βρισκόταν πιο πίσω στην ουρά. Η μητέρα του αντέδρασε ως εξής: άφησε αργά το chai latte της στην άκρη και έσκυψε ώστε να συναντηθεί το βλέμμα της με αυτό του Εωσφόρου. Περίμενα πως θα τον αρπάξει από τον λαιμό. Έκανα λάθος. Τον ρώτησε απλά τι του συνέβαινε, μέτρησε αντίστροφα από το 10 (δύο φορές) και μετά του έδωσε ένα iPad.
Ασύλληπτο. Εντυπωσιακό. Θεότρελο.
Πού ήταν οι απειλές της άσκησης ωμής βίας; Πού ήταν έστω η ατάκα «θα φωνάξω τον μπαμπά σου» ή «την αστυνομία»; Τόσοι γονείς χρησιμοποιούσαν την ατάκα με την αστυνομία που μου πήρε χρόνια να συνειδητοποιήσω πως η αστυνομία ήταν στη δούλεψη της πόλης της Νέας Υόρκης και όχι κάποιοι υπάλληλοι των γονιών μου. (Μου πήρε ακόμη περισσότερο για να συνειδητοποιήσω πως ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα δεν παρακολουθούσαν σε απευθείας σύνδεση από τον Παράδεισο την κάθε μου κίνηση μέσω κάποιας φορητής οθόνης).
Αν υπάρχει κάτι που οι γονείς λατρεύουν περισσότερο από τις μεγαλειώδεις απειλές της θεϊκής παρέμβασης, αυτό ήταν η χρήση βίαων εκφράσεων. Αν οι γονείς σας γεννήθηκαν στην Ελλάδα και είναι μεγαλύτεροι από 50 ετών, τότε με πιθανότητα 100% σας βεβαιώνω πως μία τέτοια κρίση υστερίας θα είχε μία από τις παρακάτω αντιδράσεις:
«Θα σε σφάξω!»
«Θα σε σκοτώσω!»
«Θα σε πνίξω!»
«Θα σε βάλω στο φούρνο με πατάτες!»
«Θα σου βγάλω τα μαλλιά τρίχα-τρίχα!»
Προτού σπεύσετε να καλέσετε την πρόνοια, θα πρέπει να καταλάβετε πως αυτές οι απειλές αποτελούν απόλυτα φυσιολογικές και κοινωνικά αποδεκτές εκφράσεις της ελληνικής γλώσσας. Για την ακρίβεια, θα έλεγα πως δεν είναι ούτε η απειλή της αστυνομίας ούτε και του ψησίματος στο φούρνο με τις πατάτες που σκιάζουν τα ελληνόπουλα τόσο. Δεν είναι ούτε η κουτάλα ούτε η βρεγμένη σανίδα. Είναι το βλοσυρό βλέμμα της ελληνίδας μάνας – ή όπως θα το λέγαμε στη σύγχρονη εποχή, ο Βόλντεμορτ της τιμωρίας. Αν κατάφερνες να προκαλέσεις αυτό το βλέμμα, ήξερες πως είχες ξεπεράσει τα όρια, είτε αυτό σήμαινε πως γέλασες στην εκκλησία την ώρα της λειτουργίας ή ότι δεν φίλησες τη θεία σου όταν ήρθε στο σπίτι για το γεύμα των ευχαριστιών. Τα μάτια μισοκλείνουν αλλά παράλληλα διογκώνονται και τα λέιζερ που βγαίνουν είναι ταυτόχρονα παγωμένα και καυτά. Η Ελληνίδα μάνα σε βγάζει μ’ ένα της βλέμμα νοκ-άουτ, χωρίς πολλά λόγια.
Τα καλά νέα είναι πως οι γονείς αυτοί όλοι μεταμορφώνονται στους πιο γλυκούς, πιο τρυφερούς και καλόβολους παππούδες που μπορείς να συναντήσεις, εκείνους που υπονομεύουν την εξουσία της μαμάς και του μπαμπά και θα άφηναν τα εγγόνια τους να τη γλιτώσουν ακόμη και από φόνο. Η μεταμόρφωση αυτή είναι απίστευτη. Οι βασικοί ηθίνοντες της ελληνικής τραγωδίας των παιδικών σου χρόνων έχουν ξάφνου μετατραπεί σε Πάπα Φραγκίσκο και Μητέρα Τερέζα.
Όσο για σένα; Θα συνεχίσεις την οικογενειακή παράδοση.
Τα σκήπτρα είναι δικά σου.
Πηγή: huffingtonpost.gr
To διαβάσαμε στο eimaimama.gr