Πριν λίγες μέρες νιώθω ότι έχω χάσει το μυαλό μου. Το έχασα.
Πάλευα με την δουλειά μου, με την υγεία μου , τον σύζυγό μου και τα παιδιά μου. Η ζωή μου έγινε τόσο πολυάσχολη, ( πολύ πολυάσχολη) και δεν άντεχα άλλο. Ήμουν εξαντλημένη και συναισθηματικά φορτισμένη και δεν ήξερα τι να κάνω. Έδινα όλο μου το είναι σε όλους και δεν κρατούσα τίποτα για τον εαυτό μου.
Δεν είχα χρόνο να δω τις φίλες μου.
Δεν είχαν χρόνο ούτε να χτενίσω τα μαλλιά μου.
Να πάω γυμναστήριο; Όχι βέβαια.
Δεν έχει καμία σχέση αν ήθελα να κάνω κάτι που με έκανε ευτυχισμένη, χαρούμενη ή καλύτερη. Απλά δεν μπορούσα να καταφέρω τίποτα και να το ολοκληρώσω.
Για λίγο καιρό όλο αυτό που έκανα έμοιαζε να λειτουργεί. Το μεσημεριανό ήταν πάντα έτοιμο στην ώρα του. Το πλυντήριο ήταν έτοιμο. Το σπίτι συμμαζεμένο αλλά σιγά σιγά έμοιαζε να μην λειτουργεί και τα πάντα έμοιαζαν να μην ολοκληρώνονται στην ώρα τους.
Ένιωθα πως είχα να διασκεδάσω για πολύ καιρό.
Μιλάμε για κανονική διασκέδαση. Να γελάσω. Δεν ένιωθα όμορφη. Δεν ένιωθα δυνατή. Ένιωθα ότι δεν είχα χιούμορ.
Τα παιδιά μου το ένιωθαν και αυτά. Η μαμά δεν είχε πλέον την υπομονή που είχε παλιά. Φυσικά και συνέχιζε να τους φροντίζει αλλά όχι με όλη της την καρδιά.
Ο άντρας μου το διαισθανόταν και εκείνος και πολλές φορές μαλώναμε για πολύ ασήμαντα πράγματα και λόγους.
Μετά από έναν τρομερό καυγά με τον άντρα μου εκείνος μου λέει: “Δεν ξέρω πως να σε κάνω ευτυχισμένη.”
” Τι χρειάζεσαι;” “Ούτε ξέρεις τι χρειάζεσαι.”
Χρειαζόμουν βοήθεια.. Χρειαζόμουν ξεκούραση. Χρειαζόμουν διασκέδαση. Χρειαζόμουν γέλιο. Χρειαζόμουν δημιουργικότητα.
Αλλά αυτό που ήθελα ήταν χρόνος.
Άρχισα να σκέφτομαι τι δεν έκανα για τον εαυτό μου. Τι ανέβαλλα και για ποιο λόγο. Δεν άξιζα ένα δείπνο με φίλες, ένα κούρεμα, ένα καινούριο φόρεμα; Δεν δικαιούμουν ένα υγιεινό γεύμα, μια βόλτα και έναν ύπνο μια Κυριακή απόγευμα;
Φυσικά και δικαιούμουν.
Θα έπρεπε λοιπόν να μάθω να ζητάω βοήθεια. Έπρεπε να σταματήσω να τα κάνω όλα μόνη μου.
Άρχισα να ζητάω περισσότερη βοήθεια από τον άντρα μου και από τα παιδιά μου. Στην αρχή το παραδέχομαι πως ήταν δύσκολο. Τα παιδιά μου απορούσαν γιατί τους ζητούσα βοήθεια και εγώ ένιωθα ανίκανη.
Σύντομα όμως άρχισα να νιώθω πιο χαρούμενη και σιγά σιγά ευτυχισμένη. Κατάλαβα πως δεν πρέπει να ξεχνάω τον εαυτό μου και πως η ψυχική και η σωματική μου υγεία είναι πάνω από όλα. Μια καλή μαμά είναι η ευτυχισμένη μαμά και αυτή προσπαθώ να είμαι κάθε μέρα.
Θα έπρεπε λοιπόν να μάθω να ζητάω βοήθεια. Έπρεπε να σταματήσω να τα κάνω όλα μόνη μου.
Άρχισα να ζητάω περισσότερη βοήθεια από τον άντρα μου και από τα παιδιά μου. Στην αρχή το παραδέχομαι πως ήταν δύσκολο. Τα παιδιά μου απορούσαν γιατί τους ζητούσα βοήθεια και εγώ ένιωθα ανίκανη.