Δεν ξέρω εσείς πότε αρχίσατε να καταλαβαίνετε το μωρό στην κοιλιά σας. Εγώ είναι αλήθεια ότι δεν μπορούσα να καταλάβω αν είναι το έντερο μου αυτό που αντιλαμβάνομαι σαν μπουρμπουλήθρα ή αν είναι το μωρό. Μέχρι τον 5ο μήνα όλα αυτά. Και με ρωτούσαν όλοι. “Το ακούς; Μα ακόμη;” Ε μάλλον το άκουγα και δεν το καταλάβαινα. Αααα…όλα κι όλα! Εγώ σας εμπιστεύομαι! Για να το λέτε εσείς κάτι θα ξέρετε! Γιατί είναι και το πρώτο μου παιδί. Ξέρεις, δεν είχα καμιά εμπειρία για το πως μπορεί να ακούγεται ένα τόσο δα μωράκι μέσα σε μια κοιλιά.
Τελικά εκείνη η μπουρμπουλήθρα ήταν. Σαν ψαράκι μέσα στο νερό.
[babyPostAd]Μετά το υπερηχογράφημα Β’επιπέδου, στην αρχή του 6ου μήνα, σταδιακά, μέρα με τη μέρα άρχισα να τον ακούω τον κυριούλη. Μικρά σκουντήγματα, όταν χαλαρώνω και ξαπλώνω το βράδυ και μικρές κλωτσιές όταν θέλει να μου πει να ηρεμήσω λίγο. Έτσι το ερμηνεύω εγώ τουλάχιστον, με βάση τη δική μου εμπειρία και στατιστική. Τις μέρες που τρέχω πολύ και δουλεύω αρκετά νομίζω δεν τις θέλει και πολύ. Δεν καλοπερνάει! Ούτε εγώ, αλλά δεν μπορώ να κάτσω και εύκολα στα αυγά μου! Τον τελευταίο καιρό έχει φροντίσει η φύση να έχω υπερένταση και αντοχές 16χρονης!
Από ότι καταλαβαίνω αναζητά την ηρεμία και για αυτό λέω να αρχίσω να τον ακούω αυτόν και το ένστικτο μου. (έχω να τονίσω ότι αυτό θα μπορούσε να είναι και έμμεσο μήνυμα για τους συνεργάτες μου!)
Ο πρώτος που άκουσε το μικρό μπέμπη, και με ένα τρόπο εποικοινωνούν ήδη, είναι ο μεγάλος και σοφός Ντα Βίντσι, (11 ετών ήδη), ο οποίος από τους πρώτους, κιόλας, μήνες έστησε αυτί πάνω από την κοιλιά και ήταν σε απευθείας σύνδεση. Μάλιστα του αρέσει να την αράζει και να κοιμάται και πάνω στην κοιλιά! Ποιός ξέρει! Λες να τον νανουρίζει το “μικρό ψαράκι”;
Είναι οι μοναδικοί 9 μήνες που θα κουβαλώ συνέχεια μαζί μου, το μωρό μου. Είμαστε ένα μέχρι τη στιγμή που θα βγει στον κόσμο και απο εκεί και πέρα, απλά θα στέκομαι δίπλα του, από πίσω να τον βλέπω και να είμαι εκεί, όταν αυτός θα το ζητά. Και πραγματικά απολαμβάνω αυτές τις στιγμές της ηρεμίας που μου χαρίζει. Έχει το πάνω χέρι αυτός ο άντρας στη ζωή μου. Ότι θέλει αυτός γίνεται… και από τόσο νωρίς!
Νομίζω ότι όχι μόνο μας ακούει και μαθαίνει τις φωνές μας, αλλά αντιδρά και στις προσπάθειες μου για επικοινωνία. Μπορεί να με πεις και υπερβολική, το ξέρω, αλλά κάθε φορά που σκουντάω την κοιλιά μου, με το συνθηματικό μας, τσουπ μου δίνει μία κλωτσιά!
Έχω δοκιμάσει και σούπερ κόλπα για να τον ενεργοποιώ και να καταλαβαίνω ότι είναι εκεί και είναι καλά!
Σας καλώ να τα δοκιμάσετε κι εσείς! Βασική προυπόθεση: Να έχετε μωράκι στην κοιλιά και να έχετε μπει τουλάχιστον 6ο μήνα εγκυμοσύνης! Ένα ποτήρι κρύο νερό και η γνωστή σοκολάτα -δοκιμασμένα σας λέω- τα τρελαίνει και νομίζω τα ενεργοποιεί για τα καλά ! Φυσικά το δεύτερο βολεύει και τη μαμά πολύ και τώρα το καλοκαίρι έρχομαι να υπερθεματίσω! Δοκιμάστε την ακόμη καλύτερη εκδοχή… παγωτό σοκολάτα!
Το δικό μου παιδί πάντως, νομίζω θα βγει με το χωνάκι στο χέρι!
Με το μπαμπά έχουμε άλλα χόμπυ, πιο προχωρημένα και πιο πνευματικά! Διαβάζουμε μαζί , του βάζουμε μουσική και τα μουσικοχορευτικά σχήματα δίνουν και να παίρνουν. Η καλλιτεχνική μόρφωση δικαίως ανήκει στον πατέρα- καλλιτέχνη!
Δεν μπορεί, όλη αυτή η χαρά να μην τον αγγίζει… Στο τέλος της μέρας έρχονται τα νανουρίσματα και τα γλυκόλογα για να δούμε ποιανού τη φωνή θα αναγνωρίζει πιο εύκολα! Ανταγωνισμός, όχι αστεία. Αν και μεταξύ μας… να τα λέμε αυτά. Ο αγώνας είναι άνισος!
Μάνα είναι μόνο μία!
Πηγή:antoulastories.com