Ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα έχει ένα θέμα ταμπού για τους περισσότερους γονείς.
Πώς να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους σχετικά με τα σεξουαλικά ζητήματα. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι κομμάτι της γενικότερης εκπαίδευσης των παιδιών και θα έπρεπε να είναι μέρος της εκπαίδευσης στο σχολείο. Δυστυχώς όμως ελάχιστα είναι τα σχολεία εκείνα που δίνουν προσοχή σε αυτό το ζήτημα οπότε η οικογένεια είναι εκείνη που θα πρέπει να αναλάβει την ενημέρωση αυτή.
Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση δεν περικλύει μόνο θέματα σεξουαλικών σχέσεων, αλλά και θέματα ηθικής, ιδανικών και αξιών, προτιμήσεων, αμοιβαίο σεβασμό και σεβασμό στη διαφορετικότητα, αποδοχή και αγάπη. Ήδη στην ηλικία των 3 χρόνων, τα παιδιά είναι αρκετά ώριμα για να τους μιλήσουμε για σημαντικές αξίες καθώς και τις διαφορετικές μορφές αγάπης. Εξάλλου, βασικό στοιχείο της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης είναι ο σεβασμός στην σεξουαλικότητα και τις σεξουαλικές σχέσεις.
Είναι απαραίτητο τα παιδιά να ξέρουν τους τρόπους που διασφαλίζουν την ασφάλειά τους και ισορροπία τους τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Θα πρέπει να τα μάθουμε να σκέφτονται με κριτικό τρόπο καθώς επίσης να έχουμε καταφέρει να αναπτύξουμε μία σχέση εμπιστοσύνης μαζί τους έτσι ώστε να στραφούν σε εμάς όταν θεωρήσουν πως ίσως κάτι δεν παέι καλά ή τουλάχιστον ξεφεύγει από αυτά που έως τώρα ξέρουν και τους είναι οικεία. Καλό είναι να ξεκινήσουμε με το παιδί μας να συζητάμε με ειλικρίνεια και σαφήνεια εις βάθους θέματα τα οποία συχνά δεν μας είναι ευχάριστα και μας προκαλούν αμηχανία. Μέσα από αυτόν τον δρόμο τελικά θα καταφέρουμε να χτίσουμε μία σχέση εμπιστοσύνης μαζί του, να το ενημερώσουμε και κατά συνέπεια να το προστατέψουμε.
Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση πρέπει να γίνεται με απλή ορολογία και λόγια που να είναι σε θέση να καταλάβουν. Τα παιδιά εκ φύσεως θέλουν να ‘ανακαλύψουν΄το σώμα το δικό τους και των γύρω τους. Παίζουν παιχνίδια στα οποία υποδύονται ρόλους του φύλου, ψηλαφίζουν τα γεννητικά τους όργανα, δείχνουν ενδιαφέρον για την διαδικασία με την οποία γεννιέται ένα μωρό, κλπ. Θα πρέπει επομένως να επενοχοποιήσουμε τον αυτοερωτισμό των παιδιών, κάνοντας σαφές πως η διαδικασία αυτή θα πρέπει να γίνεται αποκλειστικά στον προσωπικό τους χώρο.
Να έχουμε κατά νου πως τα παιδιά αντιλαμβάνονται έτσι και αλλιώς πολλά πράγματα γύρω τους. Εμείς αυτό που θα πρέπει να κάνουμε είναι να τα βοηθήσουμε πληροφορώντας τα σωστά, χωρίς δισταγμό, θυμό, ντροπή ή αίσθηση του ‘απαγορευμένου’.