Είμαι αρκετή ως μαμά;
Η κόρη μου ξεκίνησε στην ΣΤ’ τάξη του δημοτικού. Το τελευταίο έτος του δημοτικού σχολείου… Κάθε φορά που το σκέφτομαι,ένας κόμπος εμφανίζεται στο λαιμό μου, τα μάτια μου γεμίζουν με δάκρυα και το στήθος μου πονάει.
Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά
[babyPostAd]Κάθομαι στο κρεβάτι μαζί της, όπως γράφω. Κοιμάται ήρεμα, έχοντας άγνοια της μητέρας της που υποφέρει δίπλα της.
Πώς έγινε αυτο; Πώς μεγάλωσε τόσο γρήγορα;
Μοιάζει σαν ένα ολοκληρωμένο άτομο. Ένα πραγματικό, πλήρως ανεπτυγμένο άτομο. Όχι ένα παιδί. Ούτε ένα μωρό. Ακριβώς ένα άτομο…
Και καθώς την κοιτάζω, αναρωτιέμαι. Τα κάνω όλα σωστά; Ποιον κοροιδεύω; Ξέρω ότι δεν τα κάνω όλα σωστά. Μήπως μπορώ να κάνω τίποτα σωστά; Έχω φωνάξει πάρα πολύ κάποιες στιγμές. Το ξέρω αυτό. Ενοχλούμε με τα μικρά πράγματα. Ξέρω ότι παραπονιόμουν και ευχόμουν να περάσει γρήγορα ο καιρός και να μεγαλώσει… Ειδικά κάτι νύχτες όταν ήταν βρέφος και είχε κολικούς, κάτι νύχτες που δεν κλείναμε μάτι από το κλάμα της, προσπαθώντας απεγνωσμένα να της προσφέρουμε ανακούφιση…
Και τώρα πέρασε ο καιρός.
Θα έδινα τα πάντα να ξαναγύριζα στο τότε. Να γύριζα πίσω το ρολόι, να τα έκανα όλα σωστά αυτήν την φορά… Ίσως χωρίς τα κλάματα και τις άυπνες νύχτες.. Βασικά, δεν θα ήθελα να γυρίσει πίσω ο χρόνος. Θα ήθελα να παγώσει ακριβώς σε αυτήν τη στιγμή…
Το μυαλό μου γυρίζει. Μετάνοια. Υπερηφάνεια. Θλίψη. Ελπίδα. Ερωτήσεις. Ένα εκατομμύριο ερωτήσεις. Μήπως δεν πέρασα αρκετό χρόνο μαζί της; Μήπως δεν πέρασα αρκετό ποιοτικό χρόνο μαζί της; Ήμουν εκεί, κάθε μέρα, αλλά είναι αυτό αρκετό;
Είμαι αρκετή;
Το μόνο που ξέρω είναι ότι την αγαπώ. Θα την αγαπώ πάντα και πάντα την αγαπούσα. Με κάθε κύτταρο της ύπαρξής μου. Ελπίζω να το γνωρίζει αυτό…
Ελπίζω να ξέρει ότι έκανα ο,τι καλύτερο μπορούσα. Παρά τις αδυναμίες μου ως μητέρα. Τα ελαττώματα μου. Τα κουσούρια μου. Ελπίζω να ξέρει οτι πάνω απ’ όλα την λατρεύω…
Και ελπίζω αυτή η αγάπη να είναι αρκετή!
Πηγή: mylifesuckers.com
Μετάφραση για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή