Είναι καλύτερη η πιπίλα ή το πιπίλισμα του δακτύλου;

BabyRadio

Είναι καλύτερη η πιπίλα ή το πιπίλισμα του δακτύλου;

Αρκετοί γονείς αρχίζουν να ανησυχούν πολύ νωρίς βλέποντας ότι το μωρό τους πιπιλάει το δάκτυλο του και προσπαθούν να το σταματήσουν από πολύ μικρή ηλικία. Τα πρώτα 2 χρόνια της ζωής του, το παιδί ‘χρειάζεται’ το θηλασμό του δακτύλου για να νοιώθει καλύτερα.

Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά

[babyPostAd]Μια πρόωρη και επίμονη προσπάθεια να σταματήσει την συνήθεια μπορεί να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα καθώς το παιδί θα νοιώθει περισσότερο πιεσμένο και αγχωμένο και θα χρειάζεται πιο έντονα το πιπίλισμα του δακτύλου για να νοιώσει ανακούφιση.

Η προσπάθεια διακοπής του πιπιλίσματος του αντίχειρα θα πρέπει να ξεκινήσει σταδιακά μεταξύ 2 και 4 ετών, αλλά οπωσδήποτε πριν το παιδί γίνει 5 ετών ώστε να το έχει σταματήσει πριν αρχίσουν να βγαίνουν τα πρώτα μόνιμα δόντια του.

Οι γονείς πρέπει να φροντίζουν  να κρατούν τα χέρια του παιδιού απασχολημένα σε ένα παιχνίδι ή κάποια άλλη δραστηριότητα. Κατά τη διάρκεια του ύπνου να απομακρύνουν ήσυχα το χέρι του παιδιού από το στόμα. Επίσης πρέπει να αποφεύγονται καταστάσεις πίεσης ή φόβου που μπορεί να δημιουργήσουν ψυχολογικά προβλήματα στο παιδί.

Χρειάζεται να αφιερώνουμε  περισσότερη φροντίδα, χρόνο και προσοχή προς το παιδί ώστε να νοιώθει ασφάλεια. Είναι προτιμότερο να αφήσουμε  παιδί να χρησιμοποιεί πιπίλα. Η έλλειψη της οδηγεί το παιδί να την υποκαταστήσει με το πιπίλισμα του αντίχειρα.

Καθώς το παιδί μεγαλώνει και δεδομένου ότι έχει σταματήσει την έξη τα προβλήματα υποστρέφονται καθώς το παιδί μεταβαίνει από την νεογιλή στην μόνιμη οδοντοφυΐα.

Παιδιά όμως που συνεχίζουν το θηλασμό δάκτυλου θα πρέπει να αποθαρρύνονται από τους γονείς τους να το κάνουν. Επίσης η χρησιμοποίηση επιδέσμου στο δάκτυλο θηλασμού σε συνδυασμό με βερνίκι με πικρή γεύση πιθανόν αποτρέπουν το παιδί στη συνέχεια της συνήθειας.

Η διατήρηση ημερολογίου από το παιδί όπου θα καταγράφονται οι ώρες θηλασμού δακτύλου σε ημερήσια βάση και η επιβράβευση του από τους γονείς σε περίπτωση μείωσης της συνήθειας αποτελεί  ένα ισχυρό κίνητρο για τα παιδιά στον αγώνα διακοπής της έξης.

Όταν πλέον το παιδί είναι πάνω από 2 ετών οι γονείς πρέπει να εξηγήσουν  στο παιδί ότι θα πρέπει να σταματήσει να πιπιλάει το δάκτυλο του. Πρέπει το παράδειγμα άλλων παιδιών που γνωρίζει και έχουν σταματήσει τη συνήθεια.

Δεν πρέπει να του  φωνάζουμε ή το τιμωρούμε όταν βάζει το δάκτυλο στο στόμα και μην το ντροπιάζουμε (ιδίως παρουσία άλλων). Κάντε ένα αστείο σχόλιο για να καταλάβει ότι πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να το επιβραβεύουμε το όταν έχει αρκετό διάστημα χωρίς να πιπιλίσει τον αντίχειρα του. Σταδιακά αυξάνουμε το διάστημα που θα χρειάζεται για να πάρει την επιβράβευση του (από ώρες σε ημέρες και μετά σε εβδομάδες).

(Απαιτείται  αρκετή υπομονή καθώς μπορεί να χρειαστούν αρκετοί μήνες μέχρι το παιδί να σταματήσει τελείως τη συνήθεια)

Αν αποτύχουν όλα τα παραπάνω τότε η προληπτική ορθοδοντική θεραπεία μπορεί να βοηθήσει με κινητούς η ακίνητους μηχανισμούς  που εμποδίζουν την τοποθέτηση του αντίχειρα η άλλων δακτύλων σε άμεση επαφή με τον βλεννογόνο της υπερώας. Έτσι μειώνεται σταδιακά η ευχαρίστηση που προσδοκά το παιδί από την συνήθεια και σε κάποια φάση την εγκαταλείπει εντελώς.

Σε λιγότερο συνεργάσιμα παιδιά  ο πιο αποτελεσματικός μηχανισμός είναι οι ακίνητοι ορθοδοντικοί δακτύλιοι με υπερώιο συρμάτινο πλέγμα  που δεν αφαιρείται από τον ασθενή, είναι μόνιμα τοποθετημένοι στο στόμα και η κλινική εμπειρία δείχνει ότι μέσα σε 6-12 μήνες η έξη έχει διακοπεί εντελώς.

Σε δεύτερη φάση και εφόσον η έξη έχει όντως διακοπεί θα πρέπει να αντιμετωπισθούν οι πιθανές εμμένουσες βλάβες όπως η πρόσθια χασμοδοντία , ο προγναθισμός και οι οπίσθιες σταυροειδείς συγκλίσεις οπότε θα πρέπει να αποταθούν οι γονείς σε ειδικό ορθοδοντικό για την συνέχιση της θεραπείας. Ο ορθοδοντικός με την χρήση κινητών (μασελάκια) και ακίνητων μηχανισμών ( σιδεράκια) θα διορθώσει την θέση των δοντιών και την σχέση της άνω και κάτω γνάθου

Η χρήση της πιπίλας είναι προτιμότερη από τον θηλασμό του δακτύλου, διότι η συνήθεια αυτή θεωρητικά σταματά ευκολότερα και δεν προκαλεί το ίδιο σοβαρές στοματογναθικές ανωμαλίες.

Ο Δρ. Κωνσταντίνος  Τζαμάλας (D.D.S , MSc(Lond), MOrth RCS (Ed)) είναι ΕΙΔΙΚΟΣ ΟΡΘΟΔΟΝΤΙΚΟΣ. Είναι εγγεγραμμένος στον Οδοντιατρικό Σύλλογο Αθηνών ως Ειδικός Ορθοδοντικός & Μέλος Βρεταννικής Ορθοδοντικής Εταιρείας (για εκτενές βιογραφικό του ιατρού δείτε εδώ: https://bit.ly/2xylT3l)

Πηγή:kontasou.com