Είναι τα δίδυμα αιχμάλωτα των γονιδίων τους;
Τα δίδυμα αποτελούν παγκοσμίως ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα για έρευνα. Αυτό συμβαίνει, γιατί τέτοιου είδους έρευνες προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες και δίνουν «τροφή» για το αιώνιο επιστημονικό δίλημμα: φύση ή ανατροφή ή αλλιώς κληρονομικότητα ή περιβάλλον;
Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά
[babyPostAd]«Η ιδέα ότι οι άνθρωποι εξωτερικά μπορεί να είναι ολόιδιοι, αλλά είναι τελείως διαφορετικά άτομα, μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι στη ζωή υπάρχει κάτι περισσότερο από την εμφάνιση: Τα δίδυμα μας προσφέρουν ένα διαφορετικό τρόπο να μάθουμε τι πάει να πει να είσαι άνθρωπος» λέει ο John Hopper, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, αναφερόμενος στα οφέλη των ερευνών με δίδυμα, ένα πεδίο στο οποίο ο ίδιος έχει αφιερωθεί τις τελευταίες δεκαετίες ως Διευθυντής του Australian Twin Registry (ATR).
Η σημαντικότητα των ερευνών με δίδυμα, και γιατί μονοζυγωτικά δίδυμα έχουν τελείως διαφορετικές ζωές, παρότι μοιράζονται τα ίδια γονίδια ήταν το βασικό θέμα σε κάποιο φόρουμ με τίτλο, «Δίδυμα: αλλάζοντας το μέλλον της γενετικής», το οποίο διεξήχθη στο πανεπιστήμιο της Μελβούρνης.
Ο κεντρικός ομιλητής, καθηγητής Tim Spector, εμπειρογνώμονας του Ηνωμένου Βασιλείου από το King College του Λονδίνου, ασχολήθηκε με την έρευνα, για το πως τα γονίδια διαμορφώνουν τα προσωπικά χαρακτηριστικά, την υγεία και την ταυτότητά μας. Υποστηρίζει πως ακόμα και τα πανομοιότυπα γενετικά δίδυμα μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους και μπορούμε να μάθουμε πολλά για διάφορες ασθένειες αλλά και για την υγεία μας από την κατανόηση των ομοιοτήτων και των διαφορών μεταξύ των διδύμων. «Πλέον στις μέρες μας, ως αποτέλεσμα των ερευνών με δίδυμα στην Αυστραλία, έχουμε καλύτερη κατανόηση των περιβαλλοντικών και γενετικών παραγόντων που παίζουν ρόλο σε ασθένειες όπως η παχυσαρκία, η επιληψία, ο καρκίνος, η οστεοπόρωση αλλά και στην κατανόηση της μάθησης και της συμπεριφοράς κατά την παιδική ηλικία, όπως επίσης και της ψυχικής υγείας.»
Ο καθηγητής Spector υποστηρίζει πως τα δίδυμα μας αποδεικνύουν πως δεν είμαστε αιχμάλωτοι των γονιδίων μας. Αντιθέτως μικρά γεγονότα στην καθημερινότητά μας, όπως και οι επιλογές που κάνουμε, καθώς και εκείνες των προγόνων μας, συγχωνεύονται με τα γονίδια που κληρονομούμε, ώστε να διαμορφωθούμε στα άτομα που είμαστε, με τη δική μας ταυτότητα υγείας. Εξηγεί τις θεωρίες σε σχέση με το τι κάνει τα δίδυμα τόσο διαφορετικά από τ’ αδέρφια τους: γιατί μπορεί να ψηφίζουν μ’ ένα ορισμένο τρόπο, γιατί μπορεί να τους αρέσουν οι σαλάτες, γιατί ίσως πιστεύουν στο Θεό, γιατί ίσως προσβληθούν από καρκίνο ή πάθουν κατάθλιψη, γιατί ίσως να μην τους αρέσουν τ’ αθλήματα ή γιατί δεν παίρνουν βάρος. Επίσης υποστηρίζει πως: «Δεν είμαστε μόνο δέρμα και κόκαλα που ελέγχονται από τα γονίδια, αλλά εξελισσόμενα μυαλά και σώματα που σιγά-σιγά αλλάζουν σχήμα, και που οδηγούνται από πολλές διαδικασίες τις οποίες ακόμα δε μπορούμε να κατανοήσουμε. Πολλές από τις λεπτές διαφορές μεταξύ μας, φαίνονται τώρα να οφείλονται στην τύχη ή τη μοίρα, αλλά καθώς η επιστήμη εξελίσσεται ραγδαία και εξηγεί τα τρέχοντα μυστήρια, θα είμαστε σε θέση να γίνουμε πιο δραστήριοι συμμετέχοντας σε αυτή τη διαδικασία της ανθρώπινης χύτευσης.»
Ο Paul Tilling, 62 χρονών, μέλος του ATR, ο οποίος έχει ένα δίδυμο ομοζυγωτικό αδερφό τον Peter, μας λέει πως τα δίδυμα προσφέρουν διορατικότητα στο «εργαστήριο της φύσης», παρέχοντας ευκαιρίες για ποικίλες έρευνες σε πολλούς τομείς της επιστήμης και της υγείας. Παρότι διαθέτουν κοινά γονίδια, τα δίδυμα έχουν σημαντικές διαφορές στην υγεία και την προσωπικότητά τους. «Ο Peter είναι γενικά πιο υγιής από μένα, με χαμηλότερη αορτική πίεση και χοληστερίνη, ασκείται, δεν πίνει αλκοόλ και βρίσκει περισσότερα κίνητρα για να πετύχει τους στόχους που βάζει,» προσθέτει ο Paul Tilling.
Ο Paul επίσης περιγράφει την εμπειρία του να είναι δίδυμος ως «ένα είδος διασώστη». «Είχαμε τη δυνατότητα να βοηθήσει ο ένας τον άλλο με τρόπους που πιθανόν να ήταν αδύνατο αν ήμασταν απλά αδέρφια.»
Ο Peter στα 39 του, ανέπτυξε ρευματοειδή αρθρίτιδα, ενώ ο Paul δεν έχει ποτέ προσβληθεί από μια ασθένεια που σου αλλάζει τη ζωή. Για να βοηθήσει τον Peter, ο Paul έδωσε βλαστοκύτταρα ως μέρος ενός πειραματικού προγράμματος για την έρευνα της νόσου, τα οποία έλαβε ο Peter μετά από χημειοθεραπεία.
«Δεν χρειάστηκε να λάβω αγωγή με ανοσοκατασταλτικά, καθώς τα βλαστοκύτταρα του Paul ήταν ταυτόσημα με τα δικά μου. Έχω πλέον θεραπευτεί. Αν και αυτό άλλαξε τη ζωή μου, δεν έχει αλλάξει τη σχέση μου με τον Paul. Θα έκανα το ίδιο χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτό αποδεικνύει τα θετικά της σχέσης μεταξύ των διδύμων.»
«Είναι μεγάλη ευκαιρία χρησιμοποιώντας τη μοναδικότητά μας όντας δίδυμα να μπορέσουμε να συνεισφέρουμε. Μου έδωσε την ευκαιρία να δω πως μας βλέπουν οι άλλοι, ακόμη και αν εμείς βλέπουμε τους εαυτούς μας σαν ξεχωριστά άτομα, τα οποία περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας χωριστά,» εξηγεί ο Paul Tilling.