Οι υπόλοιποι βλέπουν τη δυσλεξία – Εγώ βλέπω ένα εκπληκτικό παιδί…
Βλέπω τους ώμους σου σκυμμένους και το κεφάλι κάτω όταν βγαίνεις από το σχολείο.
Σε βλέπω να απαγγέλλεις την παρουσίασή σου από τη μνήμη σου, παρόλο που οι λέξεις είναι ακριβώς μπροστά σου.
Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά
[babyPostAd]
Σε βλέπω στη βιβλιοθήκη, διαβάζοντας το Where’s Waldo και προσπαθώντας να το κρύψεις από τους συνομηλίκους σου που έχουν άλλα βιβλία.
Σε βλέπω να καταρρέεις στο κρεβάτι, εξαντλημένος, στο τέλος κάθε σχολικής ημέρας.
Και εύχομαι ο κόσμος να σε δει πραγματικά. Και εσύ το ίδιο. Δεν είσαι μόνο ένας ταραχοποιός που δεν μπορεί να καθίσει στη θέση του. Που φοράει μαύρα τζιν και πουλόβερ κάθε μέρα. Ο αστείος που αποφεύγει να διαβάζει μπροστά σε κόσμο.
Μακάρι να μπορούσαν να δουν την καρδιά σου. Πώς υπερασπίζεσαι τον μικρό αδερφό σου και όποιον άλλο το χρειάζεται. Πώς καταπίνεις την υπερηφάνεια σου για να ζητήσεις βοήθεια και πώς είσαι ο πρώτος που θα τρέξεις και θα βοηθήσεις κάποιον άλλο.
Ανοίγεις τις πόρτες, κουβαλάς τα ψώνια, φτυαρίζεις το δρόμο και καθαρίζεις το δωμάτιό σου χωρίς να στο ζητήσω. Έχεις μεγάλη αντίληψη και μπορείς να καταλάβεις αμέσως αν είχα μια κακή μέρα – και πάντα σταματάς και ρωτάς: “Τι συμβαίνει, μαμά;”
Βλέπω την σκληρή δουλειά και τον αγώνα σου. Βλέπω την απογοήτευσή σου και πώς μερικές φορές είσαι γεμάτος οργή. Θα ήθελα να υπήρχαν περισσότερα που θα μπορούσα να κάνω για να σε βοηθήσω.
Μπορεί να γελάς όταν κάποιος κάνει πλάκα για τα γράμματα σου ή την ορθογραφία σου, αλλά βλέπω το πόνο στο πρόσωπό σου. Και ξέρω ότι βάζεις τα δυνατά σου και προσπαθείς πραγματικά. Και αυτό είναι το μόνο που θα μπορούσα να σου ζητήσω ποτέ.
Σε βλέπω, μωρό μου. Και νομίζω ότι είσαι απίστευτος.
Συνέχισε τον αγώνα σου και κράτησε ψηλά το κεφάλι σου. Είσαι εκπληκτικός και κάποια μέρα ξέρω ότι ο κόσμος θα δει αυτό που βλέπω εγώ σε εσένα.
Επιμέλεια κειμένου για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή